حیـــــات جاودانــــی
الهی سینهام مجروح و غمگیــــــــن شد از زهر جفــای دشمـــــــــن دیــــــــن
برای خاطــــــر دنیــــــــای فانـــــــــی رسیدم بـــــــــر حیــــــات جاودانـــــــــی
همین ملعـــــونه شــــــــوم ستمكــــــار مرا مسموم كـــــرده در شـــــب تــــــــار
دل فرزنــــد زهــــــــرا را شكستــــــــه به روی سینه تیـــر غــــــــم نشستــــــــه
دلم غمگین و در سوز و گداز اســــت مرا با كبریــــــــا راز و نیــــاز اســـــــــت
به هنگــام شبــــــــاب و كامرانــــــــی خزان شد گلشنــــم فصـــــــل جوانـــــــــی
غزالانـــــــم به محنـــت مبتلا شـــــــــد جهان در ماتمم ماتــــم ســــــــرا شــــــــد
به روی مــن در كاشانـــــه بستنــــــــد دل پیغمبـــــــــر و حیــــــــدر شكستنــــــــد
دل افروخـته با لعـــــــــل عطشــــــــان كشیدم بـــــس نوا و شــــــــور و افغـــــــان
نیامد كــــــس پی دلجــــــویی مــــــــن به دســــــــت آرد دل مهجــــــــوری مـــــن
چو جدّ اطهرش با تشنـــــه كامــــــــی شـــــده قربــــــــــان محبـــــوب گرامــــــی
كفن بر جسم پاكـش، بوریا شــــــــد سرش، زینـــت ده آن نیـــــــزهها شـــــــد
گل نازش شده پـــــرپـــــر ز خنجــــــــر تنش عریان شـــــــده با جســــم بی ســـــــر
ز آه سوزنــاك قطــــــــره، امشــــــــب به پا شد زمـزمه در چــــــــرخ و كوكــــــب
