تبیان، دستیار زندگی
کودکان نباید در محیطی زندگی کنند که عاری از مشکلات و دشواری باشد ، چرا که بزرگ شدن آن ها مستلزم روبه رو شدن با وقایع و کسب تجارب گوناگون است. اگر کودکی برای مقابله با ترس هایش همیشه وابسته به والدین و اطرافیانش باشد، انتظار دارد که آن ها همیشه مشکلات او ر
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

ترس در دنیای کوچولوها!

ترس در دنیای کوچولوها!

کودکان ما از پدیده هایی می ترسند که اغلب ما بزرگسالان آن ها را ترسناک نمی دانیم. برای چند دقیقه به دوران کودکی خود برگردید ، به زمانی که سایه های اجسام در شب ، موجب ترس و وحشت شما می شد.

در آن لحظه چه احساسی داشتید؟ اکنون درباره ی سایه ها چه فکر می کنید؟ آیا ترس شما پوچ و بی معنی نبوده است؟

احساسات و تصورات کودکان برای آن ها کاملاً واقعی است. وقتی که کودک با عروسک ها و اسباب بازی هایش بازی می کند و به هرکدام از آن ها شخصیتی می دهد، چرا سایه روی دیوار نباید هیولایی بزرگ باشد که قصد دارد او را بگیرد؟

تمامی احساسات کودکان – حتی آن ها که بار منفی دارند – باید به عنوان واقعیت مورد پذیرش قرار گیرند. اگر والدین قبول کنند که ترس و دلهره بخش طبیعی زندگی کودک است و در برابر اضطراب های فرزندشان ملایم و صبور باشند ، در رویارویی با ترس به او بهترین کمک را کرده اند ، زیرا او احساس خواهد کرد که هر اندازه هم پریشان و آشفته باشد، باز هم والدینش تعادل خود را از دست نخواهند داد و می توانند با حضور خود از او حمایت و پشتیبانی کنند.

کودکان نباید در محیطی زندگی کنند که عاری از مشکلات و دشواری باشد ، چرا که بزرگ شدن آن ها مستلزم روبه رو شدن با وقایع و کسب تجارب گوناگون است. اگر کودکی برای مقابله با ترس هایش همیشه وابسته به والدین و اطرافیانش باشد، انتظار دارد که آن ها همیشه مشکلات او را حل کنند.

او را درک کنید

پذیرش احساس ترس کودک و طبیعی شمردن آن موجب می شود که کودک خود را ضعیف ، کم عقل و یا بی لیاقت به حساب نیاورد.

در هر صورت ترس کودک را باید پذیرفت. پدر و مادر می توانند با حمایت و اطمینان دادن به کودک و البته فراهم آوردن شرایطی که موجب راحتی خیال وی شود ، از میزان ترس او بکاهند.

به او احترام بگذارید

هیچ گاه کودک را برای ترسش مسخره نکنید و او را در بین دوستان و آشنایان ، ترسو و بزدل خطاب نکنید. با بی احترامی نسبت به ترس کودک ، نه تنها کمکی به حل مشکل او نکرده اید ، بلکه مشکل دیگری نیز که همانا ضعف و کاهش اعتماد به نفس اوست ، بر مشکلات او افزوده اید.

پدر و مادر آگاه و صبوری که خانه را تبدیل به محیطی سرشار از صمیمیت و محبت می کنند ، به فرزندان شان این فرصت را می دهند که مشکلات و مسایل خود را به راحتی با آنان در میان گذارند.

برنامه ریزی کنید

خوب است والدین طوری برنامه ریزی کنند که کودک در موقعیت های ترسناک و هراس آور قرار نگیرد. اگر کودک از صحنه های زد و خورد و درگیری می ترسد ، ترتیبی دهید که فیلم ها و کارتون هایی را که همراه با صحنه های خشونت آمیز و درگیری است ، نبیند.

او را بپذیرید

ترس کودک را بپذیرید و سعی نکنید با انکار آن کودک را از خود برانید. کودک باید این امکان را داشته باشد که درباره ی شرایطی که موجب ترس او می شود، تأمل و بررسی کند تا بتواند به کمک اطرافیان خود شیوه های مقابله با آن را فرا بگیرد.

وقتی کودکی درباره ی حادثه ای صحبت می کند ، خوب است به جای توجه به واقعه و اظهار نظر درباره ی آن به احساساتی که کودک نسبت به آن رویداد ابراز می دارد ، توجه کنید.

ترس فرزندتان را تایید کنید، ولی در ترسیدن با او مشارکت نکنید.

او را در آغوش بکشید

زمانی که فرزندتان ترسیده است ، با خم شدن و هم سطح او قرار گرفتن ، کودک را در آغوش بگیرید و اجازه دهید که از تماس فیزیکی با بدن شما و حمایتی که از این طریق کسب می کند ، احساس آرامش نماید.

با فرزند خود درباره ی ترس هایش صحبت کنید و با بررسی روش های مختلف رویارویی با ترس درصدد کمک به او برآیید تا رفته رفته بتواند احساس ترس و وحشت خود را تحت کنترل در آورد.

بیشتر کودکانی که ترس بر آن ها غلبه کرده است، می خواهند مدام درباره ی آن حرف بزنند.

این طور به نظر می رسد که نمی توانند از فکر کردن درباره ی آن خلاصی یابند. در چنین شرایطی والدین می توانند با پذیرش احساسات کودک و شنیدن حرف هایش ، درصدد کمک و حمایت از کودک برآیند.

گاهی نیز کودک تمایل برای صحبت کردن درباره ی ترسش ندارد، در چنین مواقعی بهتر است او را وادار به این کار نکنید. پدر و مادر می توانند با رفتار خود به کودک بفهمانند که متوجه ترس او شده اند و هر وقت که کودک دوست داشته باشد، می تواند درباره ی آن صحبت کند.

کودکی که ترس را امری عادی و طبیعی بداند، خود پنداره ی مثبتی نسبت به خویشتن در ذهن خواهد داشت ، زیرا خود را زبون و بی کفایت نمی داند.

با پذیرش ترس کودک ، می توان به او فهماند که بسیاری از ترس های دوران کودکی – برخلاف ترس های بزرگسالان که اغلب پایدار و همیشگی هستند – موقتی و گذرا هستند و اغلب بدون هیچ اقدامی از بین خواهند رفت.

اعتماد به نفس را در او شکوفا کنید

سعی کنید همیشه خصوصیات برجسته ی کودک را – هر چند هم که ناچیز و کوچک باشند – تحسین کنید. با بزرگ جلوه دادن شهامت های کوچک کودک ، او را در خصوص رفتن به تاریکی ، تنها خوابیدن ، شنا کردن در آب و... حمایت کنید و به او اعتماد به نفس ببخشید تا برای گام های بعدی در زندگی اش انگیزه و تمایل داشته باشد.

نویسنده : بهزاد تریوه

مقالات مرتبط :

کاش خواب هیچ کودکی کابوس نداشت                    

چگونه با ترس او برخورد کنم؟                          

ترس كودكان                    

بچه ها از چه چیزهایی می ترسند؟                          

كودك ، ترس از هیولا و تاریكی                                                     

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.