سوتیترهایی از سخنان علامه در آثارشان
حیات را نباید قربانیِ وسیله ی حیات نمود.
زندگیِ بی محور و فاقد اصل، نتیجه ای جز فرو رفتن در تناقضات و مبارزه با خود در بر ندارد.
بیایید اوراقِ كتابِ هستیِ خود را از عكس و امضای دیگران پر نكنیم.
جامعه ای كه در بلای مرگزای فقر روزگار می گذراند، متشكل از انسانها نیست، بلكه از تابوت های متحرك شكل گرفته است.
اندیشه قیافه ی رو به طبیعتِ ذكر است و ذكر قیافه ی رو به ماورای طبیعتِ اندیشه.
خداوندا، دست ما ناتوانانِ گلاویز با مادیات را با تواناییِ مطلقِ خود بگیر و در حركت به سوی هدفِ اعلای حیات، ما را یاری فرما.
انسانیت، دموكراسی، آزادی، و عدالت منهای شخصیت غیر از یك مشت اصطلاحات مسخره چیزی نیست!
هیچ عملی بدون عكس العمل در صحنه هستی به وجود نمی آید خواه خوب و خواه زشت.
اساسی ترین عاملِ شكستِ انسانیت در دوران ما به شوخی گرفتن و بی اعتنایی به موضوع تعهد است.
معمای حیات قابل حل نیست مگر اینكه ابدیت در برابر آن باشد.
بخندیم، اما سرمایه ی خنده ی ما گریه ی دیگران نباشد.
عظمت و ارزش تكلیف بالاتر از آن است كه حتی به رضایت وجدان فروخته شود.
زندگی پیوسته باید در حال به وجود آمدن و به وجود آوردن باشد، والاّ باری است بر دوش انسان.
كار، گردونه ی منحصرِ حیات آدمی است.
تا وقتی كه قانون و وظیفه ای فرض نشود، گمراهی و رستگاری قابل تصور نخواهد بود.
بیایید اوراقِ كتابِ هستیِ خود را از عكس و امضای دیگران پر نكنیم.
یك خنده ی بی موقع و یك ضربه ی روانی برای انتقام جوییِ بی مورد حقوقِ بی نهایتِ جان های آدمیان را پایمال می سازد.
كسی كه حیات را نمی شناسد، نمی تواند از حیات واقعی برخوردار شود.
منبع:
مجله ی نامه جامعه، شماره چهاردهم، ص36
