سفرهای عمو مسافر عجیب غریب!!!
تا به حال چند تا سفر رفته‌اید؟ دورترین جایی كه رفته‌اید كجا بوده؟ شمال؟ مشهد؟ جنوب؟ خارج؟ فضا هم رفته‌اید؟ به اعماق دریاها هم رفته‌اید؟ توی جنگل‌های شگفت‌انگیز هم رفته‌اید؟ اگر با من همراه باشید شما را همه جا می‌برم؛ همه به من می‌گویند: «عمو مسافر». نه یك عمو مسافر معمولی، بلكه عمو مسافر عجیب غریب؛ چون همه‌اش به جاهای عجیب و غریب سفر می‌كنم. حالا این هم اولین دست پخت عمو مسافر عجیب غریب.
صبر كنید تا اولش یك سؤال كوچك بپرسم: چرا ما باید سفر برویم؟ جوابش ساده است. تا دنیایی را كه در آن زندگی می‌كنیم بهتر بشناسیم، و بفهمیم خداوند چه چیزهای عجیب و غریبی خلق كرده است. ما هر چه‌قدر دنیای خودمان را بهتر بشناسیم بهتر می‌توانیم در آن زندگی كنیم. حالا برویم به یك سفر عجیب غریب.
سفری به كهكشان‌ها
این سفر فقط با سفینه‌های فضایی ممكن است. پس سوار سفینه‌ی مخصوص عمو مسافر عجیب غریب شوید و كمربندها را سفت ببندید، مبادا در اعماق فضا گم شوید!
ما كجا زندگی می‌كنیم؟
ما در جهانی بسیار پهناور و بیكران زندگی می‌كنیم. كره‌ی زمینی كه از نظر ما خیلی بزرگ است، در مقایسه با عظمت جهان، خیلی خیلی كوچك است.
عجایبی كه من در فضا دیده‌ام اندازه‌ی تمام مشق‌های شماست. فقط چند تایش را برای شما می‌نویسم.
1 ـ كره‌ی زمین همراه با 8 سیاره‌ی دیگر به دور ستاره‌ای به نام خورشید در گردش‌اند. نام این خانواده‌ی مهربان، منظومه‌ی شمسی است.
2 ـ منظومه‌ی شمسی عضوی از خانواده‌ای بسیار شلوغ به نام كهكشان راه شیری است. كهكشان راه شیری، حدود 300 میلیارد ستاره دارد كه خورشید ما تنها یكی از معمولی‌ترین آن ستارگان است. عظمت بعضی از این ستارگان تا حدی است كه تمام فاصله‌ی زمین تا خورشید را كاملاً پر می‌كند. برخی، از زمین ما هم كوچك‌ترند!
3 ـ خانه‌ی ستارگان، كهكشان‌ها هستند. هر كهكشان مجموعه‌ای است حدود 100 تا 400 میلیارد ستاره. یك كهكشان به طور متوسط 200 هزار سال نوری طول دارد؛ یعنی 200 هزار سال طول می‌كشد تا نور با سرعت 000/300 كیلومتر در ثانیه از یك سوی كهكشان به سوی دیگر آن برسد.
4 ـ در جهان، میلیون‌ها كهكشان وجود دارد. عمر پیرترین این كهكشان‌ها به حدود 13 میلیارد سال می‌رسد. این در حالی است كه عمر زمین و خورشید تنها 5 میلیارد سال است.
حالا فكر می‌كنید این خورشید یك متری در چه فاصله‌ای از زمین یك سانتی‌متری ما قرار دارد؟ 1 متری؟ 10 متری؟ 50 متری؟ نه، از آن هم دورتر! با مقیاس فوق، زمین در 115 متری خورشید خواهد بود! حالا صبر كنید، سفر ما لحظه به لحظه هیجان‌انگیزتر می‌شود.
خوب، گفتیم كه خورشید، ماه و زمین عضوی از خانواده‌ای شلوغ به نام كهكشان راه شیری است و در این خانواده 300 میلیارد ستاره خواهر و برادر وجود دارند. نزدیك‌ترین ستاره به خورشید ما، در این فضای كهكشانی، ستاره‌ی «آلفا قنطورس» است. می‌دانید این نزدیك‌ترین خواهر خورشید در چه فاصله‌ای از خورشید سكونت دارد؟ در 38 كیلومتری! یعنی خورشید یك متری ما تا 38 كیلومتر دورتر، هیچ همسایه‌ای ندارد.
حالا با این زمین یك سانتی‌متری، خورشید یك متری و خواهری كه در 38 كیلومتری خانه دارد، كهكشان راه شیری ما چه قدر قطر دارد؟ با این مقیاس كوچك، كهكشان راه شیری مساحتی با قطر دو میلیون و هفتصد هزار كیلومتر دارد! حالا فكر می‌كنید در این ابعاد كوچك شده، كهكشان همسایه‌ی ما، در چه فاصله‌ای از كهكشان راه شیری قرار دارد؟ در 18 میلیارد كیلومتری! تازه ما هنوز سخن از دیگر كهكشان‌های عالم نكرده‌ایم و نگفته‌ایم كه در جهان ما میلیون‌ها كهكشان وجود دارد كه در هر كدام،
تازه این خوشه‌های كهكشانی خود عضو مجموعه‌ای عظیم‌تر به نام اَبَر خوشه‌های كهكشانی‌اند!
در دهه‌ی اخیر، دانشمندان، تلسكوپ فضایی «هابل» را بر نقطه‌ای تاریك در آسمان كه با تلسكوپ‌های معمولی خالی از هر ستاره بود، متمركز كردند و در این نقاط شاهد هزاران هزار كهكشان بودند؛ یعنی در اعماق هر نقطه‌ای در آسمان، بالای سرما، هزاران هزار كهكشان وجود دارد! در نومیدی، بسی امید است؛ پایان هر نقطه‌ی تاریك، هزاران كهكشان سپید است.
خب خسته نباشید!توجه كردید كه جهان ما چه‌قدر بزرگ است؟ قبل از این كه خداحافظی كنم، دختر خانم‌ها دستور آشپزی زیر را حتما مطالعه كنند (آقا پسرهای علاقه‌مند به آشپزی هم می‌توانند بخوانند).
دستور پختن یك ستاره
بسیار بسیار ساده است. ابتدا مقدار بسیار زیادی ابر، غبار و گاز بین ستاره‌ای را در جای بسیار كوچكی فشرده كنید. این كار، اتم‌های هیدروژن این ابر را به هم نزدیك می‌كند و فشردگی ابر، بر اثر نیروی گرانش آن‌قدر ادامه می‌یابد تا جوش هسته‌ای آغاز شود؛ یعنی همه چیز به هم می‌چسبد و ستاره در حال درست شدن است. این فشرده شدن آن‌قدر ادامه پیدا می‌كند تا این كه به حالت تعادل در آید. حالا با كمال تعجب خواهید دید كه یك ستاره متولد شده است. غذای نورانی و خوش‌مزه‌ی شما آماده است. نوش‌جان‌تان!
آرزو رمضانی
