عهد فاسد بیخ پوسیده بود
آدمی چون درختی است كه "ریشه" آن عهد و پیمان اوست و "ریشه" را باید با كوشش فراوان تیمار كرده و نگهداری نمود.
چون درخت است آدمی و بیخ عهد بیخ را تیمار می باید به جهد
"عهد" و " پیمان فاسد" چون ریشه پوسیده است كه از میوه " لطیف" بی نصیب خواهد بود.
اگر " نخلی" كه ریشه آن فاسد است، شاخ و برگ آن سبز باشد، آن سبزی فایده ای ندارد. اما اگر برگ سبز نداشته باشد ولی همین كه ریشه آن سالم باشد، بالاخره صد شاخ و برگ خواهد آورد.
ور ندارد برگ سبز و بیخ هست عاقبت بیرون كند صد برگ دست
آری، تو مغرور علمش مباش و به "بهت" و " پیمان" او بنگر زیرا كه "علم" چون پوست و " عهد" و " پیمان" چون مغز است.
منبع: مولوی ، ص 784