عزاى صادق آل پیمبرست

زین ماتمى كه چشم ملایك ز خون، ترست                                                     گویا عزاى صادق آل پیمبرست

یا رب چه روى داده، كزین سوگ جانگداز                                                         خلقى پریش خاطر و دل‎ها پر آذرست

مُلك و مَلَك به ناله و افغان و اشك و آه                                                           چون داغدار، حضرت موسى بن جعفرست

خون مى‎رود ز فرط غم از چشم شیعیان                                                        زیرا كه قلب عالم امكان مكدَّرست

منصور، شاد گشت ز قتل خدیو دین                                                               امّا به خُلد، غم‎زده زهراى اطهرست

او گرچه كشت خسرو دین را ولى به دهر                                                      نامش به ننگ تا به ابد ثبت دفترست

تن در نداد بر ستم و این كلام نغز                                                                 بر پیروان حقّ و عدالت مقرّرست

آزادْمرد، تن به زبونى نمى‎دهد                                                                     مرگ از حیات در نظر مرد خوشترست

تنها نه اشكبارْ چشم «صفا» زین عزا بود                                                      دل‎هاى شیعیان همه از غم مكدّرست

      على سهرابى تویسركانى «صفا»