داوری علی (ع)
روایت شده دو مرد کیسه ای را که صد دینار در میان آن بود ، نزد زنی به امانت گذاشتند و شرط کردند امانتی را باید در حضور دو نفر مسترد کند . بعد از مدتی طولانی ، یکی از آن مردان به زن امانت دار مراجعه کرد و گفت : دوست من فوت کرده ، امانت را به من رد کن ، چون شرط کرده بودند که دو نفری برای گرفتن امانت مراجعه کنند ، زن امانت را به آن مرد نداد . بالاخره مرد به قوم و خویشان زن شکایت کرد ، آنها فشار آوردند و کیسه امانتی را به آن مرد داد .
پس از یک سال رفیق او که زن فکر می کرد ، مرده است آمد و امانتی را طلب نمود . داوری به "عمر" برده شد و عمر به زن گفت : تو ضامنی که پول این مرد را بدهی. زن ، "عمر" را سوگند داد که این داوری را به علی (ع) وا گذارد تا شاید گره کور کارش با سر انگشت تدبیر و کیاست علی (ع) گشوده گردد .
شاکی به خدمت آن حضرت رسید و شکایت خویش را مطرح کرد . حضرت علی (ع) فرمود : مگر قرار شما این نبود هر دو با هم برای بردن کیسه امانتی مراجعه کنید ، مرد گفت : بلی ، حضرت فرمود : کیسه شما آماده است ، برو دوستت را بیاور و کیسه را تحویل بگیرید . مرد حیله گر شرمنده شد و پی کار خود رفت . این خبر چون به "عمر" رسید ، گفت : به غیر از خدا به کسی غیر از علی در قضاوت اعتقاد ندارم.
