تبیان، دستیار زندگی
تو قرآن را بر طبق " هوی" و " رای خود" تأویل می کنی ، از همین جهت است که معنی حقیقی آن از تو مستور و پوشیده مانده است...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

بر هوا تأویل قرآن می کنی

قرآن، کتاب آسمانی

تا " هوای نفس" هست ، " ایمان" نیست.

" هوای نفس"، " قفل " این" درگاه" است ، تا این " قفل" شکسته نشود. به " خانه ایمان" ورود نخواهی یافت.

تا هوا تازه ست ایمان تازه نیست                               کاین هوا جز قفل آن دروازه نیست

تو قرآن را بر طبق " هوی" و " رای خود" تأویل می کنی ، از همین جهت است که معنی حقیقی آن از تو مستور و پوشیده مانده است.

" کار" تو به کار آن" مگس" می ماند که شخصیت برجسته ای برای خود قائل بود و خود را بزرگ می دید و از شراب عجب و کبر ، سرمست و با اینکه " ذره" ای بیش نبود خود را " آفتاب " می شمرد و میگفت:" عنقایی که گفته اند و شنیده اید ، من هستم."

بیچاره "مگس"! بر " برگ کاهی" که بر " بول الاغ" قرار گرفته بود نشسته ، و چون کشتیبان ماهری بر خود می بالید و می گفت: من نام " دریا" و " کشتی" را در کتابها خوانده بودم ، اما نمی دانستم که چیست؟ و چگونه است؟ اکنون می فهمم که این" دریا" و این " کشتی " و من" کشتیبان ماهر" آن هستم.

گفت من دریا و کشتی خوانده ام                                                        مدتی درفکر آن می مانده ام

" کشتی " خود را در دریایی که به نظرش خیلی بزرگ بود، می راند و دریا درنظرش بی انتها می نمود.

آری، " عالم" هر کس به اندازه " بینش " او است و " دریای" هر کس به اندازه " چشم" او.

" کسی" که " کلام خداوندی" را تأویل می کند، مثل همان" مگس مغرور" است و " بول" او عبارت از " وهم" و تصوراتش به منزله همان" پر کاه " خواهد بود.

مولوی، ص51