شاهد زیبایی رنگین‌كمان
اگر بگوییم تمامی انسان‌ها در طول زندگی‌شان بارها به نحوی دچار شكست و عدم موفقیت شده‌اند و لحظات سخت و دشوار شكست را تجربه كرده‌اند و آن را پشت سر گذاشته‌اند و یا مزه تلخ آن را چشیده‌اند گزاف نگفته‌ایم.
انسان پس از شكست و ناكامی احساس یأس و ناامیدی و بعضاً سرخوردگی می‌كند كه این امر كاملاً طبیعی است و در واقع این حالت ، واكنشی است كه بدن در مقابل این حس ناخوشایند از خود نشان می‌دهد و علامت هشدار دهنده‌ای برای غلبه بر شكست و ناكامی است به شرط این‌كه بتوان با اقتدار، پشتكار و جسارت ، شكست را به پیروزی دلچسب تبدیل كرد، حتی بعضی از افراد پیروزی و موفقیت خود را بعد از شكست بیش از هر چیز مرهون پشتكار و مقاومت خود می‌دانند.
در این وادی انسان‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند:
دسته اول كسانی هستند كه بدبین و دچار ضعف شخصیتی هستند. این افراد بر این باورند كه شكست و عدم موفقیت‌شان همیشگی و ماندنی است و احساس می‌كنند كه دیگر به پایان راه رسیده‌اند و تمامی درها به رویشان بسته شده است. در این لحظه به مرور گذشته می‌پردازند و مرتباً خود را سرزنش می‌كنند كه اگر فرضاً این كار را می‌كردم، حتماً موفق می‌شدم اما غافل از این‌كه به امید " اگر "ها نمی توان نشست.
اما دسته دوم افرادی هستند كه با علم به این كه شكست و عدم موفقیت امری كاملاً طبیعی و جزء جدایی‌ناپذیر نظام بشری است ، با درایت به دنبال دلایل شكست می‌گردند، در واقع این دسته از افراد با تجربه كردن نقاط روشن و تاریك و فراز و نشیب زندگی به حیات خود معنا و مفهوم می‌بخشند زیرا كه انسان مقتدر تشنه ی مقابله كردن با سختی‌ها و غلبه كردن بر آنهاست.
این افراد هرگز تسلیم شكست نمی‌شوند و امید خود را از دست نمی‌دهند. شاهد زیبایی رنگین‌كمان بودن نیاز به صبر و تحمل دارد.
نویسنده : فاطمه خداكرمی
