پریدن با چتر به جنگ جهانی دوم
مرور خاطرات
بعد از Call of Duty 3 دیگر سر و صدای این بازی‌های جنگ جهانی دوم خوابیده بود. اما مدال افتخار جدید که Airborne لقب گرفته، بار دیگر خاطرات ما را از جنگ جهانی دوم و نبردهایش زنده کرد! البته اینقدر در این نبردها بوده‌ایم و گوشه کنار میدان‌های جنگ جهانی دوم را کاویده‌ایم که اگر کسی از ما سوال کند، بتوانیم برایش خال ببندیم که چند سال از عمرمان را در این میدان‌های نبرد سپری کرده‌ایم و صدها خاطره می‌توانیم از هر نبرد تعریف کنیم!
حالا به خاطراتمان از جنگ جهانی دوم. آن ماموریت‌هایی هم اضافه شده که با چتر نجات پرتمان می‌کردند پایین! به تعداد مراحل و ماموریت‌های مدال افتخار، می‌توانید از نحوه پریدن از هواپیما خاطره تعریف کنید. تقریبا هر بار که می‌خواهید اول ماموریت از هواپیما پایین بپرید اتفاق جالبی می‌افتد. البته سرو صدای اطراف و دیدن سربازان دیگر که هر کدام حرفی می‌زنند و کاری می‌کنند هر خالی از لطف نیست.
چند سالی بود مدال افتخار در برابر COD کاملاً رقابت را واگذار کرده بود البته Airborne با این که در مقام مقایسه با CODIII کم نمی‌آورد، اما دلیل نمی‌شود که یک شاهکار باشد. چون CODIII هم خودش یک بازی تکراری و خسته کننده بود با Airbome بار دیگر لحظات خوب شما در سری مدال افتخار زنده می‌شود.
بازی بر خلاف ادعاهای سازنده‌ها، هیچ‌نوآوری خفنی ندارد مراحل با این که خیلی سعی شده‌اند که باز به نظر بیابند. اما به شدت خطی هستند و کماکان باید دنبال پیکان و قطب نمایی که مکان ماموریت بعدی را نشان می‌دهد راه بروید. البته این چیزها هیچ کدام بد نیستند. به این معنی که روند بازی آنقدر خوب هستند که با وجود تکراری بودن باز هم لذتبخش باشد و هیجان بودن یک در میدان نبرد را در شما زنده کند. مدال افتخار همیشه در خلق کردن و شبیه‌سازی میدان نبرد موفق‌تر از دیگر بازی‌های جنگ جهانی بوده انیمیشن سربازها و نحوه تعامل آنها با هم و با محیط عالی است و حتی در هنگام حرف زدن اگر دقت کنید متوجه می‌شوید که چقدر کلمات با حرکت دهان شخصیت‌ها سینک هستند.
اما این پریدن با چتر نجات واقعا آنطور که EA ادعا می‌کرد چیز هیجان انگیزی نیست. هدایت چتر نجات و فرود در نقطه دلخواه کاری است که قبلا به این خوبی در بازی‌های رایانه‌ای سابقه نداشته اما باز هم به محض این که پایتان به زمین برسد. دوباره همان داستان قدیمی و روند سابق بازی‌های مدال افتخار در انتظار شماست.
از نظر گرافیکی بازی کم و کسری ندارد اما می‌توانست خیلی بهتر از اینها باشد. ایراد بسیار بزرگی که می‌توان به آن گرفت و تقریبا در همه نقدها به آن اشاره شده، نبودن یک فیزیک درست و حسابی در Airborne است. با وجود انفجارهای چشمگیر و تعداد زیاد ذراتی که در هوا پخش و پلا می‌شوند، اما هیچ تغییری روی بلوکه‌های سنگی کنار این انفجارها دیده نمی‌شود. ظاهراً مراحل در شروع و پایان نبرد دقیقا یک جور است. شاید چنین چیزی یکی دو سال قبل ایراد به حساب نمی‌آمد. اما این روزها با این بازی‌های خفن نسل جدید فیزیک خوب یکی از ملزومات یک بازی رایانه‌ای جنگی است.
دشمن‌ها مطابق معمول از هوش مصنوعی خوبی برخوردار نیستند. البته آنقدرها عقل‌شان می‌کشد که وقتی شما به آنها شلیک کردید. خودشان را در گوشه‌ای مخفی کنید. اما باز ههم مواقعی پیش می‌آید که مانند یک گاو خشمگین به طرف شما راش می‌کنند! از طرفی هوش مصنوعی افراد خودی هم آنقدرها بالا نیست. تقریبا هر دفعه که با دقت نشانه گرفته‌اید و یا می‌خواهید یک نارنج پرت کنید. یکی از دوستانتان سر راه شما قرار می‌گیرد و وای به روزی که اشتباهی یکی از برویچ خودی را هدف قرار بدهید!
مدال افتخار Airborne بازی خوبی است. با این که این همه عیب و ایراد رویش گذاشتیم، اما در نهایت روند بازی آنقدر خوب هست که همه این چیزها را فراموش کنید. به خصوص به سیستم جدید کسب تجربه که هر چه با سلاح‌ها بیشتر کار کنید. امکانات‌ها با مرور زمان بیشتر می‌شود. در مراحل آخر لذتبخش است. طبق معمول مدال افتخار یک شبیه ساز جنگ خوب است و مطمئنا Airborne از دو سه شماره اخیر مدال خیلی بهتر از کار در آمده.
منبع: هفته نامه کلیک
مطالب مرتبط:
