غروب بم

ایران به سوگ « بم» در حزن وغم نشست

كرمان فغان نمود ، ارگ از كمر شكست

مادر كنار طفل، خواهر غریق خواب

بابا به زیر طاق،شب بود وماهتاب

ناگاه آسمان،از بام خانه ریخت

غربال زلزله صدها جوانه بیخت

یكباره بام و كف بر هم فرو نشست

دستان حادثه جان را زتن گسست

اشك و فغان آه،آوار وخاك ودود

تنها همین بس،از بم هر آنچه بود