تبیان، دستیار زندگی

 رد شوم بودن برخی ایام در بیانات امام هادی‌ علیه‌السلام

تصوری بین مردم دیده می‌شود که در مشکلات ‌و گرفتاری‌ها و اتفاقاتی که در زندگی روزمره برایشان رخ می‌دهد را به‌گردن ایام و روزگار می‌اندازند و آنها را متهم ردیف اول دانسته و مورد سرزنش قرار می‌دهند. مثلا گویند چه سال بدی بود، و یا امروز خیلی نحس بود و به روزگار بد و بیراه گویند.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : مهری هدهدی
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
 رد شوم بودن برخی ایام، بیانات امام هادی‌علیه‌السلام،

روزگار مهم است یا اعمال؟

فردی خدمت امام هادى ‌علیه‌السلام رسید در حالى‌كه انگشتش خراش‌خورده، شانه‏اش در اثر برخورد با راكبى صدمه دیده، و در اثر قرار گرفتن در ازدحام جمعیت، لباس‌هایش پاره شده بود. و با خود می‌گفت: اى روز، خدا مرا از شرّ تو نجات دهد، چقدر تو شوم بودى!

بسیاری از افراد برای اینکه از سرزنش نسبت به ‌اعمالشان برحذر بمانند آن را به ظرف وقوع اعمال‌ که همان روزگار و ایام است، نسبت می‌دهند و زمان‌ و روزگار را سرزنش می‌کنند و به ‌تعبیر امام هادی ‌علیه‌السلام گناه خود را به‌گردن روزگار و ایام می‌اندازند



امام به وی فرمود: با اینكه تو با ما رفت‌وآمد دارى و دین را باید بشناسی چگونه گناهت را به‌گردن بى‏گناهان مى‏اندازى؟!

آن فرد با شنیدن این سخن امام حواسش جمع شد و به ‌خطایش پى برد، و گفت: مولاى من! از خدا آمرزش مى‏طلبم، امام فرمود: مگر روزها چه ‌گناهى دارند كه چون جزاى كردار خود را مى‏بینید آنها را شوم پنداشته و بد مى‏گویید؟! فرد گفت: تا آخر عمر استغفار می‌کنم، آیا توبه‏ام پذیرفته می‌شود؟ امام فرمود: آن بدگویی‌ها برایت سودى ندارد، بلكه خداوند شما را به ‌مذمّت‌كردن بى‏گناهان مجازات مى‏كند. مگر نمی‌دانى كسی‌كه در برابر اعمال، ثواب و كیفر دهد، فقط خداست؟ دیگر تكرار مكن، و براى روزها هیچ تأثیرى در فرمان و حكم خدا قائل مشو! (تحف‌العقول، ص456و 455)

گناه ما بر گردن روزگار

بسیاری از افراد برای اینکه از سرزنش نسبت به ‌اعمالشان برحذر بمانند آن را به ظرف وقوع اعمال‌ که همان روزگار و ایام است، نسبت می‌دهند و زمان‌ و روزگار را سرزنش می‌کنند و به ‌تعبیر امام هادی ‌علیه‌السلام گناه خود را به‌گردن روزگار و ایام می‌اندازند. حال آنکه زمان ‌و مکان نه نحوست ذاتی دارند و نه از ارزش و اعتبار ذاتی برخوردارند، بلکه این اعمال ماست ‌که وقتی در ظرف زمان ‌و مکان قرار می‌گیرد، حُسن‌ و قُبح اعمال ما به ‌زمان و مکان سرایت داده می‌شود و ربطی به نحوست ایام ندارد.