مقاومت‌های فاطمی مقابل غاصبان و ظالمان

گریه‌های بی‌وقفه

یکی از مبارزات حضرت زهراعلیهاالسلام برای بیداری جامعه‌اسلامی،گریه بسیار بر مصیبت پیامبر اکرم‌صلی‌الله‌علیه‌وآله و مظلومیت امیرالمومنین‌علیه‌السلام بود. این حرکت باعث افشاشدن ماهیت و ظلم منافقین شده بود. حضرت آنقدر در این کار، استقامت کردند که منافقین احساس خطر کرده و با بهانه‌های واهی سعی در خاموش‌کردن حضرت نمودند و زمانی که با مقاومت آن حضرت مواجه شدند حتی درختی را که، حضرت، زیر آن گریه می‌کرد را بریدند، ولی بانوی مظلومه به‌گریه خویش ادامه داد. (الخصال صدوق، ج۱، ص۲۷۲)

دفاع از امیرالمومنین علیه‌السلام در هجوم به خانه

خلیفه دوم و همراهانش برای بیعت‌گرفتن از امیرالمومنین و تعدادی از اصحاب، برای ابوبکر به‌مقابل خانه فاطمه‌علیهاالسلام آمده بودند. عمر گفت اگر آنها برای بیعت نیایند خانه را به‌آتش می‌کشد. این واقعه به‌شکستن و آتش‌زدن درِ خانه انجامید، و جنین فاطمه‌علیهاالسلام، سِقط شد؛ اما حضرت با مقاومت از جان امیرالمومنین مراقبت کردن و با سختی بسیار از جراحات وارده به مسجد رفته و امیرالمومنین‌علیه‌السلام را به‌خانه بازگرداند. (دلائل الامامة،ص۱۳۴)

سخنرانی‌های آتشین

حضرت همچنین با سخنرانی‌های آتشین خود در دفاع از خط ولایت روشنگری نمودند. ایشان دو سخنرانی غرا داشتن. یکی در مسجد که معروف است به خطبه فدکیه و دیگری در عیادت زنان مدینه از حضرت. در این سخنرانی‌ها حضرت به غصب خلافت، غصب فدک، تحریف آیات قرآن توسط خلیفه اول و عدم کفایت او اشاره کردند.(الاحتجاج طبرسی،ج۱،ص۱۰۸/بلاغات‌النساء،ص۱۶)

تلاش‌های شبانه حضرت در کوچه‌های مدینه

حضرت فاطمه‌علیهاالسلام با حال نامساعدی که داشتند، هر شب به‌همراه امیرالمومنین، امام حسن و امام حسین‌علیهم‌السلام به در خانه مردم مدینه می‌رفتند و غدیر را به آنان یادآوری کرده و از ظلم سقیفه و خلیفه سخن می‌گفتند و یاری آنها را طلب می‌کردند اما با بى‌تفاوتى آنان روبرو شدند.(عوالم،ج11،ص600) 
 

سازش‌ناپذیری

پس از اتفاقات هجوم به خانه حضرت، ابوبکر و عمر به‌قصد دلجویی از حضرت با وساطت امیرالمومنین علیه‌السلام  به‌ خانه‌اش رفتند تا حضرت را راضی کرده و خود را بی‌تقصیر جلوه داده و مسئله غصب خلافت و هجوم را معمولی جلوه دهند و به‌حکومت خود مشروعیت دهند. ولی بانوی مقاوم، خط بطلانی بر هرگونه سازش با ظالمان‌وغاصبان کشیده و دلجویی ایشان را نپذیرفته و به‌صراحت نارضایتی خود را ابراز نموده و به ابوبکر گفتند: به خدا قسم! پس از هر نمازم، تو را نفرین می‌کنم.(ﺍﻻﻣﺎﻣﻪ‌ﻭﺍﻟﺴﻴﺎﺳﻪ،ﺝ۱،ﺹ۲۰)

وصیت‌های حضرت

مبارزه دیگر حضرت ،وصیتی بود که به امیرالمؤمنین‌علیه‌السلام کردند:

احدی از کسانی که در حق من ظلم کرده و حقم غصب نمودند، برای تشیع جنازه‌ام حاضر نشوند.

احدی از آنان بر من نماز نگزارند. مرا شبانه و دور از چشم مردم دفن کن.

این وصیت حضرت در طول تاریخ سوالی ایجاد کرد که چرا تشییع و تدفین پاره تن پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله شبانه‌ومخفیانه انجام شد؟ (روضة الواعظین، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۱۵۱)

این حرکت ایشان در ادامه‌ مقاومت در برابر انحراف و جبهه باطل بود.