در سال‌های اخیر سینمای ایران تحت تاثیر شدید فیلم‌های طنز قرار گرفته است، فیلم‌هایی که با شوخی‌های ساده و داستان‌های بی‌پیرایه توانسته‌اند فروش‌های چشمگیری داشته باشند. این روند باعث شده تا سینمای اجتماعی که زمانی به خاطر موضوعات جدی و مهم مورد توجه بود، در گیشه مغلوب شود. سوال اینجاست که آیا این تغییر به دلیل ضعف سینمای اجتماعی است یا فقط نیاز مردم به خنده در شرایط دشوار جامعه؟
فیلم‌های طنز در چند سال اخیر به‌طور واضح در گیشه موفق‌تر از فیلم‌های اجتماعی بوده‌اند. به‌عنوان مثال، فیلم «انفرادی» با فروش بیش از 120 میلیارد تومان رکوردشکنی کرده، در حالی که فیلم‌هایی مثل «خورشید» که موضوعات اجتماعی عمیقی دارند، در گیشه داخلی نتوانسته‌اند موفقیت چندانی به‌دست آورند. این نشان‌دهنده نیاز مخاطبان به فرار از مشکلات روزمره و جستجوی لحظات شاد است.
سینمای اجتماعی ایران در سال‌های اخیر با مشکلات زیادی مواجه شده است. موضوعات تکراری مثل فقر و طلاق بدون نوآوری در داستان‌پردازی، باعث خستگی مخاطب شده‌اند. علاوه بر این، سینماگران ترجیح می‌دهند که سرمایه‌های خود را در فیلم‌های طنز با بازگشت مالی تضمین‌شده سرمایه‌گذاری کنند و این فیلم‌ها معمولا تبلیغات بهتری دارند.
فیلم‌های طنز مانند «قیف» با تکیه بر شوخی‌های ساده و بازیگران مشهور توانسته‌اند موفقیت‌های مالی بزرگی را تجربه کنند در حالی که فیلم‌های اجتماعی به‌دلیل فاصله گرفتن از دغدغه‌های روزمره مردم و ضعف در روایت در گیشه داخلی شکست خورده‌اند. این اختلاف نشان‌دهنده لزوم توجه بیشتر به محتوای اجتماعی و جذابیت‌های آن است.
برای بازگرداندن سینمای اجتماعی به اوج خود، نیاز به داستان‌های تازه و متنوع داریم که مشکلات جدید جامعه را منعطف‌تر و خلاقانه‌تر به نمایش بگذارند. حمایت‌های مالی و تبلیغاتی از این ژانر نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. اگر سینما به‌طور کامل به طنزهای سطحی محدود شود هویت فرهنگی و اجتماعی آن در معرض خطر قرار خواهد گرفت.
