فقدان قهرمان‌های ملی در سینمای ایران یک دغدغه دیرینه است که ریشه در ساختار، سیاست‌ها و اقتصاد سینمایی دارد. باوجود تاریخ غنی و شخصیت‌های اسطوره‌ای ایران، قهرمان‌های واقعی و ملی کمتر به تصویر کشیده شده‌اند.
محدودیت‌های ایدئولوژیک و فرهنگی، یکی از دلایل اصلی این مشکل است. برخی شخصیت‌ها به دلیل حساسیت‌های فرهنگی و سیاسی امکان بازنمایی ندارند، که این موضوع، فضای سینماگران را محدود کرده و آن‌ها را به سمت تولید آثاری با حساسیت کمتر سوق داده است.
نبود حمایت مالی و ریسک‌گریزی سرمایه‌گذاران نیز چالش دیگری برای تولید آثار قهرمان‌محور است. این نوع فیلم‌ها به بودجه و جلوه‌های ویژه نیاز دارند اما سرمایه‌گذاران به دلیل مشکلات اقتصادی و ریسک بازگشت سرمایه تمایلی به تامین مالی این پروژه‌ها ندارند.
تمرکز بر موضوعات اجتماعی روزمره و تجاری‌سازی سینما از دیگر دلایلی است که باعث شده سینماگران به جای خلق قهرمان‌های ملی، به تولید فیلم‌هایی با مسائل روزمره بپردازند که شانس موفقیت بیشتری در گیشه دارند همچنین، کمبود فیلمنامه‌نویسان متخصص در ژانر قهرمان‌پردازی نیز مانعی جدی است.
ضعف نهادهای حمایتگر و آموزشی و نبود ارتباط موثر سینما با تاریخ و فرهنگ بومی از دلایل دیگری هستند که موجب غفلت از خلق قهرمان‌های ملی در سینما شده‌اند. مجموعه این عوامل نیاز به بازنگری در سیاست‌های سینمایی کشور دارد تا قهرمان‌های ملی بتوانند به شکلی شایسته در سینما به تصویر کشیده شوند.
