قوانین طلایی در استفاده از تلفن همراه زمان مدرسه

بیشتر کودکان و نوجوانان به بازی‌های ویدئویی علاقه‌مندند. اگرچه بسیاری از آن‌ها به شکل متعادل بازی می‌کنند و مشکلی پیش نمی‌آید، اما برخی دیگر بیش از حد غرق بازی‌ها می‌شوند. والدین ممکن است نگران شوند وقتی می‌بینند فرزندشان به‌جای انجام تکالیف، بیشتر وقت خود را صرف بازی می‌کند یا شب‌ها تا دیروقت بیدار می‌ماند و صبح برای مدرسه خسته است. همچنین ممکن است برخی والدین متوجه شوند که فرزندشان دیگر به‌ندرت با دوستانش حضوری وقت می‌گذراند و تمام‌وقت آزاد خود را صرف بازی‌های ویدئویی می‌کند. در برخی موارد، کودکان حتی شروع به پنهان‌کردن میزان زمانی که بازی می‌کنند، می‌کنند.

 زمان صفحه‌نمایش به فعالیت‌هایی مانند تماشای تلویزیون، استفاده از کامپیوتر یا بازی‌های ویدئویی گفته می‌شود که به نشستن و غیرفعالی نیاز دارد و انرژی کمی مصرف می‌کند. بسیاری از والدین از صفحه‌نمایش برای سرگرم‌کردن کودکان خود استفاده می‌کنند تا به کارهای دیگرشان برسند. این روش مؤثر است، زیرا صفحه‌نمایش‌ها به طرز ویژه‌ای توجه کودکان را جلب می‌کنند و به والدین استراحت می‌دهند.

 برای کودکان و نوجوانان زیر ۱۸ سال، والدین باید نقش اصلی را در تعیین محدودیت‌های مناسب برای بازی‌های ویدئویی ایفا کنند. داشتن قوانین روشن و منسجم می‌تواند از بازی بیش از حد جلوگیری کند. بااین‌حال، دو سوم از کودکان و نوجوانان در آمریکا می‌گویند که والدینشان هیچ قانونی برای زمان استفاده از رسانه‌ها ندارند و باید بدانید این آمار در مناطق دیگر نیز بهتر از این نیست.

در اینجا چند راهنمایی برای محدودکردن زمان بازی فرزندتان ارائه شده است:

 1. به یاد داشته باشید که بازی باید فقط پس از انجام تمام مسئولیت‌های روزانه کودک، مانند تکالیف و کارهای خانه، انجام شود. قبل از اجازه‌دادن به فرزندتان برای بازی، مطمئن شوید که تکالیف و کارهای خانه به‌خوبی و کامل انجام شده‌اند. بازی باید یک امتیاز باشد، نه یک حق مسلم!

 2. محدودیت زمانی برای بازی‌ها مشخص کنید. آکادمی کودکان آمریکا پیشنهاد می‌کند که زمان بازی در روزهای مدرسه کمتر از ۳۰ تا ۶۰ دقیقه و در روزهای تعطیل کمتر از ۲ ساعت باشد. برای کودکان زیر ۶ سال، حتی کمتر از یک ساعت در روز توصیه می‌شود. والدین باید زمانی متناسب با سن کودک برای استفاده از بازی‌ها و سایر رسانه‌های دیجیتال تعیین کنند. برخی از روزهای هفته نیز باید بدون بازی باشند تا فرزندتان بتواند از سایر فعالیت‌های مفید و سرگرم‌کننده لذت ببرد. همچنین می‌توانید از تایمر برای تنظیم استراحت استفاده کنید، وقتی تایمر تمام می‌شود، فعالیتی انجام دهید، مانند بازی در بیرون خانه و یا از وقفه‌های طبیعی در زمان تماشای صفحه‌نمایش استفاده کنید، برای مثال، فرزندتان را تشویق کنید تا وقتی سطح بازی را تمام می‌کند، یک حرکت ورزشی انجام دهد. همچنین جایی را برای بازی تعیین کنید، برای مثال، فقط در اتاق‌های خانوادگی مجازند و در ماشین یا زمان صرف غذا و قبل از خواب باید بدون تلویزیون، رایانه و تلفن باشند.

 3. برای تنظیم قوانین، یک بازه زمانی منطقی برای ارزیابی مجدد در نظر بگیرید. می‌توانید برنامه‌ای را برای یک یا دو ماه اجرا کرده و سپس آن را بازبینی کنید. ایجاد تغییرات موقت اغلب بهتر از تغییرات دائمی است، زیرا فرزندتان راحت‌تر آن را می‌پذیرد. ممکن است متوجه شوید که قوانین اولیه خیلی سخت‌گیرانه هستند؛ اگر فرزندتان به‌خوبی به آن‌ها عمل کرد و مشکلی ایجاد نشد، می‌توانید پس از چند ماه کمی انعطاف‌پذیری داشته باشید. همیشه به‌خاطر داشته باشید که کاهش محدودیت‌ها آسان‌تر از سخت‌تر کردن آن‌هاست.

 4. برای شکستن قوانین پیامدهای منطقی تعیین کنید. مجازات باید قابل‌اجرا و فوری باشد. مثلاً نگویید که اگر فرزند ۱۴ ساله‌تان قانون را رعایت نکند، دو سال دیگر نمی‌تواند گواهینامه بگیرد. یک روش مناسب‌تر این است که در صورت نقض قوانین، برای چند روز یا هفته بازی‌کردن یا استفاده از رسانه‌ها را به طور کامل ممنوع کنید.

 5. مطمئن شوید که از محتوای بازی‌هایی که فرزندتان بازی می‌کند آگاهی دارید و آن‌ها را تأیید می‌کنید. به‌عنوان والدین، حق و مسئولیت دارید که بر بازی‌های کودک نظارت داشته باشید. اگر مطمئن نیستید، می‌توانید مستقیماً از فرزندتان بپرسید یا بازی‌ها را در اینترنت بررسی کنید. علاوه بر تعیین زمان بازی، قوانینی برای نوع بازی‌ها نیز وضع کنید. باید از خرید یا استفاده از بازی‌هایی با محتوای خشونت‌آمیز یا صحنه‌های جنسی جلوگیری کنید.

 6. پس از تعیین قوانین، لازم است به طور مداوم آن‌ها را نظارت و اجرا کنید. وقتی خسته هستید یا حواستان پرت است، نباید به فرزندتان اجازه دهید قوانین را دور بزند. اگر روزی فرزندتان بیمار باشد یا تکلیفی نداشته باشد، نباید استثنایی برای قوانین قائل شوید. هر زمان که فرزندتان قوانین را نقض کرد، باید سریع و قاطع عواقب را اجرا کنید. همچنین باید از قوانینی که وضع کرده‌اید احساس رضایت داشته باشید و در اجرای آن‌ها مصمم و توانمند باشید.

 7. فعالیت‌های جایگزین پیدا کنید: برای جلوگیری از وابستگی زیاد به بازی‌های ویدئویی، لازم است که فعالیت‌های تفریحی دیگری را پیشنهاد دهید. فرزندتان به بازی‌ها علاقه‌مند است؛ چون آن‌ها را سرگرم‌کننده و آسان می‌بیند. برای مقابله با این وضعیت، شما باید فعالیت‌هایی را جایگزین کنید که نیاز به تلاش و برنامه‌ریزی دارند و درعین‌حال جذابیت داشته باشند. فعالیت‌هایی را انتخاب کنید که کل خانواده بتواند در آن‌ها مشارکت کند. این جایگزین‌ها می‌توانند به‌ویژه در همان زمانی که فرزندتان معمولاً بازی می‌کند، اجرا شوند.

 8. تشویق مثبت برای فعالیت‌های غیر بازی: زمانی که فرزندتان درگیر فعالیت‌هایی غیر از بازی‌های ویدئویی می‌شود، او را تشویق کنید. این تشویق‌ها می‌توانند به شکل‌های مختلف باشند، مانند جوایز ملموس (پول، هدایا) یا ناملموس (تشویق کلامی یا توجه بیشتر). می‌توانید بازی را با فعالیت‌های تفریحی ارزشمند جایگزین کنید و از آن‌ها به‌عنوان پاداشی برای عدم بازی استفاده کنید. اگر بازی‌های زیاد به روابط شما با فرزندتان آسیب‌زده باشد، تشویق مثبت برای فعالیت‌های غیر بازی می‌تواند به ترمیم این رابطه کمک کند و هم برای شما و هم برای فرزندتان مفید باشد.

 در آخر برای جمع‌بندی باید بگوییم برای مدیریت بهتر زمان بازی‌های ویدئویی کودکان، والدین باید قوانین مشخصی را تعیین و به طور مداوم اجرا کنند. اولویت با انجام تکالیف و مسئولیت‌های روزانه است و بازی باید به‌عنوان جایزه پس از آن باشد. محدودیت زمانی روزانه و هفتگی برای بازی‌ها تعیین شود و والدین از اپلیکیشن‌های کنترل والدین برای نظارت استفاده کنند. همچنین، والدین باید از محتوای بازی‌ها آگاهی داشته و برای نقض قوانین، پیامدهای منطقی و فوری تعیین کنند. جایگزینی بازی‌ها با فعالیت‌های مفید و سرگرم‌کننده مانند ورزش یا هنر و تشویق فرزندان به این فعالیت‌ها، می‌تواند به کاهش وابستگی به بازی‌ها کمک کند.
 
 https://childmind.org/article/healthy-limits-on-video-games/

 https://raisingchildren.net.au/school-age/media-technology/screen-time-healthy-screen-use/healthy-screen-time-6-11-years

 https://www.21kschool.com/in/blog/5-screen-time-rule-for-kids/

---