کلنگ خانه‌های ۲۵ متری زده شد!
خبر ساخت مسکن‌های ۲۵ متری، هر سال با وعده‌هایی منتشر شده و با فراز و نشیب‌هایی تایید و تکذیب می‌شود؛ اما معضلات اصلی این خانه‌های قوطی کبریتی کجاست؟
احساس دائمی فضای تنگ و فقدان فضای شخصی می‌تواند شرایط را برای استرس و اضطراب مهیا کند و در برخی از افراد منجر به احساس کلاستروفوبیا (ترس از گیر افتادن در فضای تنگ و کوچک) و بی‌قراری می‌شود.
در این خانه‌ها به دلیل کمبود فضای شخصی دیگر خبری از حریم خصوصی نیست. همچنین فضای کم، برخورد و تنش با افراد خانواده و دیگران را افزایش می‌دهد و تحریک‌پذیری و درگیری را بیشتر می‌کند
کوچک بودن محل زندگی و احساس شلوغی در خانه نه تنها حس آرامش در فرد را برطرف نمی‌کند؛ بلکه منجر به بالا رفتن نرخ خشونت خانگی و مشکلات سوء مصرف مواد می‌شود.
ساخت مسکن‌های کوچک در کنار هم باعث ایجاد تراکم بالا می‌شود و همین موضوع موجب شلوغ شدن محله، آلودگی هوا و بیشتر شدن ترافیک خواهد شد. از طرفی آلودگی صوتی ایجاد شده روی عدم تمرکز، سلب آرامش و مشکلات روانی فرد تاثیر می‌گذارد.
چالش‌های زندگی در چنین فضای کوچکی به فرد حس حقارت و سرخوردگی می‌دهد و عزت نفسش را خدشه‌دار می‌کند. جایی که ساکنان کم درآمد در مناطق خاص و خانه‌های ۲۵ متری متمرکز هستند، باعث تفکیک فضا می‌شود و شکاف‌های اجتماعی و اقتصادی در جامعه ایجاد می‌کند.
برخلاف ادعای مسئولین، زندگی در خانه‌های بندانگشتی مانع فرزندآوری است. وقتی برای دو نفر فضای کافی وجود ندارد چرا باید کودکی را به این خانه اضافه کنند که حتی محیطی برای بازی کردن ندارد!
در این خانه‌ها، میزبانی از مهمانان به دلیل محدودیت فضا غیرممکن به نظر می‌رسد و تعامل اجتماعی محدود، شخص را تنها و دچار انزوای اجتماعی می‌کند
این موضوعات نه‌تنها شکاف طبقاتی، فرهنگی و اجتماعی شدیدی به دنبال دارد بلکه هیچ تناسبی با فرهنگ و سبک زندگی اسلامی، ایرانی ندارد و کرامت انسانی را زیرسوال می‌برد.
