روایت نور این‌گونه است که همیشه یک بمب یا یک گلوله، یک موج ترس را با خود به همراه دارد و با افزایش تعداد شهدای مردم غزه انگار از مذاکرات برای پایان دادن به این جهنم به وجود آمده توسط رژیم اشغالگر دورتر می‌شوند.
-«نور الاسی» 21 ساله با حمله نیروهای صهیونیستی با خانواده‌اش به دیرالبلاح می‌روند تا شاید با تمام شدن جنگ دوباره با امید به خانه‌هایشان برگردند. به امید برگشت تمام وسایلش که یادآوری‌های کوچکی در خانه آرامش‌بخششان داشتند را برمی‌دارد تا با آخرین حمله دوباره به خانه امن‌شان برگردند اما برگشتشان طولانی می‌شود.
-«نور» با تمام امیدی که داشت، حس می‌کرد مثل همیشه حمله رژیم اسراییل یک هفته یا شاید یک تا دو ماه طول می‌کشد و بعد همه‌چیز به حالت آرامش قبل برمی‌گردد اما متاسفانه جنگ بیش از 10 ماه است که طول کشیده و تمام نمی‌شود.
-این دختر 21 ساله با مرور خاطراتش در خانه‌ای که در غزه داشتند دیگر نمی‌داند برگشت به خانه یا داشتن خانه برایش رویا باقی می‌ماند یا باز هم می‌تواند در کنار خانواده‌اش صاحب خانه‌ای گرم و صمیمی شود و به قول نور این دردناک‌ترین و وحشتناک‌ترین اتفاقی است که برای مردم غزه رخ داده که خانه‌هایشان ویران شدند.
-روایت نور این‌گونه است که همیشه یک بمب یا یک گلوله، یک موج ترس را با خود به همراه دارد و با افزایش تعداد شهدای مردم غزه انگار از مذاکرات برای پایان دادن به این جهنم به وجود آمده توسط رژیم اشغالگر دورتر می‌شوند.
-اسراییل بیش از 40 هزار نفر را کشته و مردمی که در این وضعیت گرفتار شدند می‌دانند که قطعا این آمار بیشتر است چون خانه‌هایی که بمباران شده‌اند و افراد زیر آوار مانده‌اند هنوز کاملا مشخص نشده‌اند و آواربرداری صورت نگرفته و آوارها پاک نشده است و البته ما هم هر بار با پرتاب بمب از خودمان می‌پرسیم، کجا برویم؟
-بزرگ‌ترین آرزویم این است که کشورم را آزاد ببینم، ادامه تحصیل بدهم و در دانشگاه تحصیل کنم و بعد میراث و تاریخ‌مان را به جوانان کشورم آموزش بدهم ولی در حال حاضر ما از خانه‌مان در غزه رفتیم و امروز در دیرالبلاح شهری که قبلا درخت زیتون و نخل داشت اما الان خفه است، آواره مانده‌ایم.
