حضرت عباس علیه‌السلام با لُبابه، دختر عبیدالله بن عباس، پسرعموی پیامبر اکرم ، ازدواج کرد. با توجه به سن فرزندان ایشان، به نظر می‌رسد که این ازدواج بین سال‌های ۴۰ تا ۴۵ هجری قمری یعنی در حدود بیست سالگی حضرت صورت گرفته باشد.
از این ازدواج، فرزندانی به نام‌های عبیدالله، فضل، حسن، قاسم و یک دختر به دنیا آمدند. با این حال، میان تاریخ‌نگاران در تعداد دقیق فرزندان اختلاف نظر وجود دارد و برخی تنها دو فرزند را برای ایشان ذکر کرده‌اند.
گزارش‌هایی از شهادت فرزندان حضرت عباس علیه‌السلام در کربلا نیز وجود دارد. برخی از تاریخ‌نگاران نقل کرده‌اند که پس از شهادت حضرت عباس، سیدالشهدا علیه‌السلام فریاد "وای از کمی یاران" برآورد و محمد و قاسم به یاری امام رفته‌اند، اما حضرت فرمودند «شهادت پدرتان بس است»، ولی محمد و قاسم عرض کردند: «نه به خدا، ای عمو! ما تو را تنها نمی‌گذاریم و اذن میدان گرفته و به شهادت رسیدند». اما بر اساس برخی منابع دیگر، تنها محمد در کربلا به شهادت رسیده است.
در مورد حضور لُبابه، همسر حضرت عباس علیه‌السلام در کربلا، مدارک موثقی در دست نیست و نام ایشان در گزارش‌های مربوط به اسرای کربلا دیده نمی‌شود. با این وجود، دلیلی قطعی نیز برای عدم حضور او در کربلا نیز وجود ندارد.
اتفاق نظر تاریخ‌نگاران بر این است که نسل حضرت عباس علیه‌السلام از طریق فرزند او، عبیدالله، ادامه یافته است. عبیدالله که در زمان حرکت امام حسین علیه‌السلام از مدینه به سوی کربلا کودک بود، بعدها به فردی دانشمند و برجسته در دین تبدیل شد و از فرهیختگان زمان خود گردید.
