عملیات والفجر ۸ سال ۱۳۶۴
در منطقه عمومی فاو، نیروهای عراقی یکی از بیسابقهترین حملات شیمیایی را در تاریخ جنگهای شیمیایی رقم زدند. آنها طی پانزده روز، بیش از هفت هزار گلوله توپ و خمپاره حاوی مواد شیمیایی را علیه نیروهای ایرانی مستقر در فاو به کار گرفتند و منطقه عملیاتی را با بیش از هزار بمب شیمیایی بمباران کردند.
عملیات کربلای 4 و 5 سال ۱۳۶۵
در سال ۱۳۶۵، تعداد حملات شیمیایی به ۷۹ مورد، یعنی دو برابر سال پیش افزایش یافت. همچنین برای تصرف مهران و منطقه عملیاتی شیخ صالح در غرب کشور از گلولههای حاوی گاز خردل و اعصاب استفاده کردند. اوج حملات شیمیایی عراق در سال ۱۳۶۵ در زمستان و با آغاز عملیات بزرگ کربلای ۴ و ۵ اتفاق افتاد.
عملیات کربلای 8 سال ۱۳۶۶
با آغاز عملیات کربلای ۸، در فروردینماه سال ۱۳۶۶، نیروهای عراقی، منطقه عملیاتی شلمچه را از زمین و هوا، هدف حملات شیمیایی قراردادند و با استفاده از عوامل تاولزا، خردل و خون، بیش از ۱۴۰ تن از نیروهای ایران را مصدوم کردند.
عملیات شیمیایی سال 1366
مهمترین حمله شیمیایی در ۲۷ فروردینماه سال ۱۳۶۶ در منطقه سلیمانیه و اربیل عراق رخ داد و هواپیماهای عراقی با بمباران این مناطق با گاز خردل، ۷۰ تن را شهید و ۳۸۰ تن دیگر را مجروح کردند. با آغاز عملیات کربلای ۱۰ در منطقه ماووت عراق، نیروهای عراقی بار دیگر، به دفاع شیمیایی متوسل شدند
فاجعه شیمیایی سردشت
با آغاز عملیات نصر ۴ در ۱ تیرماه، سال ۱۳۶۶ عراق یکی از فاجعهآمیزترین حملات شیمیایی خود را انجام داد و در ۷ تیرماه چهار نقطه شهر سردشت را با استفاده از گاز خردل بمباران کرد که در اثر آن، تعداد زیادی از مردم شهر مصدوم شدند و بیش از ۲۵ تن از آنان جان باختند.
سکوت مجمع بین المللی
با ادامه سکوت مجامع بینالمللی، عراق ضمن استفاده از سلاحهای شیمیایی در منطقه عملیاتی نصر ۴، ارتفاعات قشن، دوقلو و اسپیدار در روزهای ۸ و ۹ تیرماه ۱۳۶۶، روستاهای اطراف سردشت را هدف حملات گسترده شیمیایی قرار داد که در نتیجه این حملات، پانزده تن مصدوم و دو تن شهید شدند.
جنایت شیمیایی علیه حلبچه
با آغاز عملیات والفجر ۱۰ در جبهه شمال و تصرف شهر حلبچه، هواپیماهای عراقی با استفاده از عناصر شیمیایی گاز خردل؛ اعصاب و سیانور؛ این شهر و روستاهای اطراف آن را بمباران کردند که در نتیجه آن، بیش از ۹۰۰۰ نفر تحت تأثیر عوامل شیمیایی قرار گرفتند و ۵۰۰۰ نفر از آنها کشته شدند.
عملیات کربلای 5 در سال ۱۳۶۷
منطقه عملیاتی کربلای ۵ در شلمچه، بعثیها به گازهای شیمیایی متوسل شدند. در ماه بعد آنها دو حمله همزمان در مهران و جزایر مجنون، بارانی از گازهای شیمیایی را روی نیروهای ایران ریختند و آنان را به تخلیه مواضع خود در داخل خاک عراق مجبور کردند.