از تکینگی فناوری چه می‌دانید؟
تکینگی فناوری به یک رویداد نظری در آینده اشاره دارد که در آن نوآوری سریع تکنولوژیکی منجر به ایجاد یک ابر هوش غیرقابل‌کنترل می‌شود که تمدن را آن‌طور که می‌شناسیم تغییر می‌دهد. هوش ماشینی نسبت به انسان‌ها برتر می‌شود و نتایج غیرقابل‌پیش‌بینی را در پی دارد.
تکینگی تکنولوژیک (Technological Singularity) یک مفهوم نظری است که به نقطه‌ای در آینده اشاره دارد که در آن پیشرفت تکنولوژی، به‌ویژه در زمینه هوش مصنوعی، به‌صورت چنان سریع و پیش‌بینی‌ناپذیری ادامه می‌یابد که زندگی بشر و جامعه به طور اساسی تغییر می‌کند. در این مرحله، ماشین‌ها ممکن است به سطحی از هوش دست یابند که فراتر از توانایی‌های انسانی است و قادر به بهبود و توسعه خود باشند.
اصطلاح " تکینگی " از فیزیک سرچشمه گرفته است؛ اما اکنون در فناوری استفاده می‌شود. ما این عبارت را احتمالاً برای اولین‌بار در سال ۱۹۱۵ به‌عنوان بخشی از نظریه نسبیت عام آلبرت انیشتین شنیده‌ایم. به گفته انیشتین تکینگی نقطه چگالی و گرانش بی‌نهایت در دل سیاه‌چاله است که هیچ‌چیز، حتی نور، نمی‌تواند از آن فرار کند. تکینگی نقطه‌ای است که فراتر از آن، درک موجود ما از فیزیک قادر به توصیف واقعیت نیست.
این مفهوم برای اولین‌بار توسط ورنر وینج (Vernor Vinge)، نویسنده علمی تخیلی و ریاضی‌دان، در دهه ۱۹۸۰ مطرح شد و بعدها توسط افراد برجسته‌ای مانند ری کورزویل (Ray Kurzweil) توسعه یافت.
آیا تکینگی تکنولوژیکی احتمال وقوع دارد؟
افرادی مانند ری کورزویل معتقدند که تکینگی در آینده نزدیک (حدود سال ۲۰۴۵) رخ خواهد داد و منجر به پیشرفت‌های شگرفی خواهد شد. آنها بر این باورند که مزایای بالقوه این تحول تکنولوژیک بسیار زیاد است و می‌تواند مشکلات اساسی بشر را حل کند. او پیش‌بینی کرده است که در اوایل دهه ۲۰۳۰، ما قادر به کپی‌کردن ذهن انسان روی یک ابزار الکترونیکی خواهیم بود. این بدین معنا است که مفهوم انسان هم به‌کلی دگرگون می‌شود و ما تنها محدود به بدن خود نخواهیم بود. بلکه انسان‌های آینده شاید تنها تراشه‌هایی باشند که مغزشان روی آن اسکن شده است. اما یک رویداد تکینگی هنوز فقط فرضی است و احتمال تطابق ماشین‌ها با سازندگان آنها به چند عامل کلیدی بستگی دارد.همچنین برخی از کارشناسان و فلاسفه نیز باور دارند که پیش‌بینی زمان دقیق وقوع تکینگی دشوار است و ممکن است هرگز به وقوع نپیوندد. آنها به نگرانی‌هایی درباره خطرات احتمالی آن اشاره می‌کنند و معتقدند که باید بااحتیاط بیشتری به این موضوع نگریست.
ویژگی‌ها و پیش‌فرض‌ها
پیشرفت انفجاری: سرعت پیشرفت تکنولوژیک به حدی افزایش می‌یابد که تغییرات در بازه‌های زمانی بسیار کوتاه رخ می‌دهند.هوش مصنوعی قوی (AGI): هوش مصنوعی به سطحی از هوش عمومی دست می‌یابد که برابر یا بالاتر از هوش انسان است و می‌تواند در تمام وظایف فکری که انسان قادر به انجام آن‌هاست، عمل کند.
خود بهبود: سیستم‌های هوشمند بدون نیاز به دخالت انسانی قادر به بهبود و ارتقای خود هستند.
تحولات اجتماعی و اقتصادی: تکینگی ممکن است منجر به تغییرات بنیادین در ساختارهای اجتماعی، اقتصادی و حتی اخلاقی شود.
سناریوهای احتمالی
در سناریوی مثبت، تکینگی می‌تواند به دوره‌ای از پیشرفت و رفاه بی‌سابقه برای بشر منجر شود. مشکلات بزرگی مانند بیماری، فقر و تخریب محیط‌زیست ممکن است به طور کامل حل شوند. هوش مصنوعی می‌تواند راه‌حل‌های جدید و مؤثری برای مسائل جهانی ارائه دهد. با رشد تصاعدی فناوری‌های جدید، به‌ویژه هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی، این تکینگی فناوری می‌تواند نوآوری علمی و پیشرفت تکاملی را سریع‌تر از آنچه بشر می‌تواند، خودکار و ایده‌های سطح جایزه نوبل را در عرض چند دقیقه ایجاد کند. این سناریو می‌تواند انسان و ماشین را بیشتر با هم ادغام کند و ذهن را با ابزارهای غیر بیولوژیکی و رایانه‌ای تقویت کند، همان‌طور که یک اندام مصنوعی به بخشی از بدن تبدیل می‌شود. ما می‌توانیم تجربه انسانی را در هر سطح مطلوبی ارتقا دهیم و به درک بهتری از خود در این فرایند برسیم.اما در سناریوی منفی، اگر کنترل این تکنولوژی‌ها از دست برود، ممکن است خطرات جدی برای بشریت ایجاد شود. این خطرات می‌تواند شامل بیکاری گسترده، نابرابری‌های شدید اجتماعی و اقتصادی و حتی تهدید وجودی برای انسان باشد.
از سوی دیگر، تکینگی می‌تواند منجر به انقراض انسان شود. بر اساس دانش ما در مورد نحوه برخورد حیات هوشمند موجود (مانند انسان) با اشکال حیات کمتر هوشمند (مانند موش‌های آزمایشگاهی، خوک‌هایی که برای کشتار بزرگ شده‌اند و شامپانزه‌ها در قفس)، ممکن است ماشین‌های فوق‌هوشمند ارزش انسان‌ها را با تبدیل‌شدن به گونه‌های غالب کاهش دهند.
تکینگی تکنولوژیک یک مفهوم جذاب و بحث‌برانگیز است که می‌تواند به‌صورت بنیادین زندگی بشر را تغییر دهد. درحالی‌که پیش‌بینی دقیق زمان و نحوه وقوع آن دشوار است، آمادگی و توجه به پیامدهای احتمالی آن ضروری است. نیاز به یک رویکرد متعادل و مبتنی بر اصول اخلاقی برای مدیریت این پیشرفت‌ها اهمیت دارد تا بتوان از منافع بالقوه آن بهره‌برداری کرد و درعین‌حال خطرات احتمالی را کاهش داد.
بسیاری از کارشناسان می‌گویند که تکینگی هوش مصنوعی در حال حاضر آغاز شده است. افرادی که بیشترین بهره را از توسعه هوش مصنوعی می‌برند، احتمال اینکه ما به‌زودی به نقطه تکینگی برسیم را کم‌اهمیت می‌دانند. آنها می‌گویند که هوش مصنوعی فقط برای کمک به بشر و تولید بیشتر آنها ساخته شده است. تناقض این است که ما می‌خواهیم ماشین‌های هوش مصنوعی دارای ویژگی‌هایی باشند که بخشی از طبیعت انسان نیست، مانند ذخیره‌سازی نامحدود حافظه، تفکر سریع و تصمیم‌گیری بدون احساس. بااین‌حال، ما همچنین می‌خواهیم بتوانیم نتیجه غیرقابل‌پیش‌بینی‌ترین اختراع خود را کنترل کنیم! و اینجا باید گفت امان از این خواسته‌های ناتمام انسان!
چیزی که نیاز داریم یک اقدام سیاسی در مقیاس جهانی است. باید یک معاهده جهانی در زمینه هوش مصنوعی وجود داشته باشد که اصول اخلاقی اساسی را مشخص کند و یک ارگانیسم جهانی نظارت فنی برای دولت‌هایی که هوش مصنوعی تولید می‌کنند و دولت‌هایی که تولید نمی‌کنند، ایجاد شود. باید مجموعه‌ای از قوانین مدون وجود داشته باشد که قوانینی را تعریف کند تا هوش مصنوعی را فراتر از مرزها کنترل می‌کند.
