هفت نکته مهم درباره تنبیه اصولی کودکان

تنبیه کردن یکی از جنبه‌های ناخوشایند والدگری است؛ اما از آن راه فراری وجود ندارد و اصلا بخشی از فرآیند تربیت است؛ اما تنبیه اصولی چه شکلی است؟

 تنبیه باید متناسب باشد

نوع اشتباه کودک باید با تنبیه او متناسب باشد. مثلا اگر کودک مسواک نمی‌زند، نباید یک هفته از بازی مورد علاقه‌اش محروم شود. یا برای مسئله‌ای به بزرگی کتک زدن خواهر برادر تنبیه نباید کوچک باشد.

تنبیه نسیه نداریم

"برسیم خونه من می‌دونم و تو" در تربیت کودک، چیزی به اسم نسیه تنبیه کردن نداریم. اگر کودک در مهمانی یا بیرون از خانه اشتباهی مرتکب شد، پنهانی تذکر دهید و اگر موفق نشدید، مهمانی را ترک کنید.

تنبیه بدنی ممنوع

تحقیقات نشان داده بچه‌ها از والدینی که آن‌ها را کتک می‌زنند، متنفر می‌شوند! در بیشتر موارد تنبیه بدنی، دستاوردی جز نفرت بچه‌ها به دنبال ندارد. سعی کنید به هیچ عنوان به تنبیه بدنی به عنوان یک روش تربیتی نگاه نکنید.

تنبیه عاطفی، موثرترین روش تنبیه است

موثرترین راه برای تنبیه کودکان این است که پیش از ارتکاب اشتباه آنقدر به آن‌ها محبت کنید که قطع شدن این جریان محبت یا کمرنگ شدنش، بزرگترین تنبیه برای آن‌ها باشد. در این شرایط یک اخم کوچک یا کمتر گرم گرفتن با کودک هم یک مجازات بزرگ به حساب می‌آید.

دل شکستن با تنبیه کردن فرق دارد

مراقب باشید به بهانه تنبیه کردن، بچه‌ها را دلشکسته نکنید. مثلا اگر کودک شما یک بی‌ادبی کرد، وسیله بازی او را بشکنید یا مدام با خشونت کلامی او را آزار بدهید، کمکی به اصلاح رفتارش نمی‌کند، بلکه او را روز به روز از خود دورتر می‌کنید.

تنبیه با محرومیت موقت

اگر کودک شما بر کار اشتباه خود اصرار داشت، با محرومیت موقت می‌توانید او را متوجه اشتباهش کنید. مثلا محروم شدن از بازی با دوستانش یا تماشای برنامه تلویزیونی محبوبش می‌تواند تنبیه خوبی باشند؛ البته اگر کوتاه مدت باشند و ادامه‌دار نشوند.

درباره دلیل تنبیه با کودکان صحبت کنید

کلمه تنبیه در زبان عربی به معنی آگاه کردن است؛ پس اگر شما هم قرار است کودک‌تان را از رفتار اشتباهش دور کنید، باید او را آگاه کنید. با فرزندتان حرف بزنید و دلیل ناراحتی خود را توضیح بدهید تا این رفتار از سوی او تکرار نشود. یکی از نکات مهم این است که کودک بداند دقیقا برای چه تنبیه شده است! 

---