با کودک خجالتی چه کنیم؟

علائمی که نشان می‌دهد کودک شما ممکن است نیاز به کمک داشته باشد:
کاهش مهارت‌های اجتماعی یا مشارکت در اجتماع
داشتن دوستان کمتر
مشارکت کمتر در فعالیت‌های مناسب سن خود مانند ورزش، گروه سرود، نمایش یا موسیقی
احساس انزوا، تنهایی و بی‌اهمیتی
اضطراب شدید
عوارض جسمانی مانند سرخ شدن، لکنت زبان و لرزش
 

دلایل خجالتی بودن کودکان

علل کم‌‎رویی کودکان در هر مورد منحصر به فرد است، اما برخی از دلایل احتمالی شامل موارد زیر می‌شود:

ژنتیک: برخی از ژن‌ها می‌توانند بر روحیه و شخصیت کودک تأثیر بگذارند.
شخصیت: برخی از افراد به طور طبیعی حساس‌تر و مستعد ترس از شرایط بیرونی هستند.
رفتار آموخته شده: کودکان با تماشای والدین خود یاد می‌گیرند که چگونه رفتار کنند. اگر شما خجالتی هستید، ممکن است کودک خود را نیز به این سمت سوق دهید.
روابط خانوادگی: کودکانی که در خانواده یا با بزرگسالان زندگی خود احساس امنیت نمی‌کنند، خجالتی می‌شوند. والدین سختگیر یا بیش از حد محافظت‌کننده نیز می‌توانند خجالت یا ترس را در فرزندان خود ایجاد کنند.
عدم تعامل اجتماعی: کودکانی که در اولین سال‌های حیاتی رشد خود از تعامل با دیگر کودکان دور هستند، ممکن است خجالتی باشند.
انتقاد شدید: کودکانی که توسط افراد مهمی مانند والدین، معلمان یا دوستان مورد انتقاد قرار می‌گیرند، معمولاً خجالتی هستند.
ترس از شکست: کودکانی که احساس می‌کنند شکست خورده‌اند یا مدام از محدودیت‌های خود خارج شده‌اند، می‌توانند خجالتی شوند.

چگونه می‌توان از کودک خجالتی حمایت کرد؟

ایجاد محیط امن: محیطی فراهم کنید که کودک در آن احساس امنیت و حمایت کند. محبت و توجه خود را نشان دهید و اطمینان دهید که همیشه در کنار او هستید.
تقویت اعتماد به نفس: فرزندتان را تشویق کنید مهارت‌های خود را بشناسد و به آنها افتخار کند. فعالیت‌هایی پیدا کنید که به او احساس موفقیت و رضایت بدهد.
تشویق به تعامل اجتماعی: به تدریج کودکتان را به شرکت در فعالیت‌های گروهی تشویق کنید. ابتدا با گروه‌های کوچک شروع کنید و به تدریج دایره اجتماعی او را گسترش دهید.
مدل‌سازی رفتار: رفتارهای اجتماعی مثبت از خودتان نشان دهید. فرزندتان از شما می‌آموزد چگونه با دیگران تعامل کند.
تحسین و تشویق: هرگاه فرزندتان در موقعیت‌های اجتماعی پیشرفت می‌کند، او را تحسین کنید و تلاش‌هایش را تشویق کنید.
ایجاد فرصت‌های یادگیری: فرصت‌هایی فراهم کنید تا فرزندتان مهارت‌های اجتماعی را بیاموزد. این می‌تواند شامل بازی‌های گروهی، کلاس‌های هنری یا ورزشی و تعامل با دوستان باشد.
حفظ ارتباط با مدرسه: با معلمان و مشاوران مدرسه همکاری کنید تا از حمایت‌های لازم برای فرزندتان بهره‌مند شوید. آنها می‌توانند در مدیریت کم‌‎رویی کودکتان نقش مهمی ایفا کنند.
مراجعه به مشاور: اگر کم‌‎رویی فرزندتان به حدی است که زندگی روزمره او را مختل می‌کند، مراجعه به یک مشاور یا روان‌شناس کودک می‌تواند مفید باشد.
 
با این راهکارها، شما می‌توانید به کودک خود کمک کنید تا بر کم‌رویی خود غلبه کند و در جامعه راحت‌تر و با اعتماد به نفس بیشتری زندگی کند. 

---