جهنمی به اسم سدی‌تیمان در سرزمین‌های اشغالی
در روز‌های گذشته شبکه آمریکایی سی‌ان‌ان در صحبت با سه افشاگر صهیونیست از وجود یک زندان مخفی به اسم «سدی تیمان» پرده برداشت. این زندان که پس از حملات 7 اکتبر سال 2023 ساخته و همچنان هم در توسعه است، یکی از مراکز اصلی نگهداری اسرای فلسطینی به شمار می‌رود. این گزارش نسبتا طولانی بوده و برای اینکه از حوصله مخاطب خارج نشود ترجمه بخش‌های حساس‌تر آن را در متن زیر می‌خوانیم.
عکس واقعی و توسط یکی از افشاگران گرفته شده
این سه افشاگر صهیونیست به سی‌ان‌ان گفته‌اند که برای مدتی در این مرکز کار می‌کردند و به شدت از عواقب افشاگری‌های خود و می‌هراسند. در اولین جملات خود آنها این مرکز را که در صحرای نقب واقع شده اینگونه توصیف می‌کنند: در اینجا مردان در لباس‌های خاکستری در صف‌هایی نشسته‌اند که با سیم خاردار محصور شده است. چشمان همگی آنها بسته است و به نظر می‌رسد که بالا سر آنها نورافکن‌های بزرگی نصب شده است. بوی تعفن هوا را پرکرده و زندانی‌ها به این دلیل که اجازه ندارند با همدیگر صحبت کنند زیر لب زمزمه می‌کنند. به نگهبان‌ها دستور داده‌اند که برای ساکت کردن زندانی‌ها کلمه "اسکت" یا همان "خفه شو" را به کار ببرند و افراد "مشکل‌ساز" را برای مجازات معرفی کنند. گاهاً در این مرکز مجبور می‌شوند که دست و پای زندانی‌ها را به دلیل جراحات ناشی از دستبندزدن‌های طولانی مدت قطع کنند و از آنجا متصدیان انجام اینکار کارورزان(انترن) پزشکی هستند این مرکز در بین خود صهیونیست‌ها به «بهشت کارورزان» هم شهرت دارد.
بر اساس گزارش‌ها، این مرکز در 18 مایلی مرز غزه واقع شده و به دو بخش تقسیم می‌شود: محفظه‌هایی که حدود 70 زندانی در آن تحت محدودیت‌های فیزیکی شدید قرار گرفته و یک بیمارستان صحرایی که در آن زندانیان زخمی با پوشک به تخت‌های خود بسته شده و از طریق نی تغذیه می‌شوند.
"یکی از افشاگرها پزشکی است که بیمارستان صحرایی این مرکز کار می‌کند. او می‌گوید: آنها هر چیزی را که زندانی‌ها را به یک انسان تشبیه کند از آنها گرفته‌اند.
یکی دیگر از افشاگران می‌گوید: زندانی‌ها برای اعتراف کتک نمی‌خورند. هدف نگهبانان فقط انتقام است."
ارتش رژیم اسرائیل در پاسخ به درخواست سی‌ان‌ان برای اظهارنظر درباره تمامی ادعاهای مطرح شده در این گزارش، در بیانیه‌ای اعلام کرد: «ارتباطات دفاعی اسرائیل رفتار مناسب با بازداشت‌شدگان در بازداشتگاه را تضمین می‌کند! همچنین هر گونه ادعای سوء رفتار. توسط سربازان ارتش اسراییل مورد بررسی قرار می‌گیرد و در موارد مقتضی، MPCID (بخش تحقیقات جنایی پلیس نظامی) تحقیقات خود را آغاز می‌کند. ارتش اسرائیل صراحتاً گزارشات مربوط به برهنه کردن افراد یا نگهداری از پوشک را رد نکرد. در عوض گفت که لباس‌های زندانی‌ها پس از آنکه تشخیص داده شد خطر امنیتی ندارند به آنها بازگردانده می‌شود.
اگرچه پیش از این افشاگری هم اعتراض برخی از گروه‌های حقوق بشری که بعضی ساکن خود سرزمین‌های اشغالی هستند در رسانه‌های این رژیم منتشر شد. اما این افشاگری که در نوع خود بی‌سابقه است انگشت اتهامات را با شدت بیشتر و جدی‌تری به سمت این رژیم دراز کرد. (اگرچه سوابق این رژیم نشان می‌دهد که وقیح‌تر از آن است که این اقدامات را گردن بگیرد اما به هرحال از بار بین‌المللی این افشاگری نمی‌توان صرف نظر کرد.)
سی‌ان‌ان از ارتش رژیم اسرائیل برای دسترسی به این پایگاه درخواست مجوز کرده که تاکنون راه به جایی نبرده است. ماه گذشته نیز یک تیم از خبرنگاران این شبکه تظاهرات کوچکی از فعالان حقوق بشر یهودی را که خواستار بسته شدن این مرکز بودند را پوشش دادند و به خاطر آن تحت بازجویی قرار گرفتند.
بازداشت در صحرا ارتش اسرائیل
رژیم اسرائیل پس از حمله 7 اکتبر سه مرکز نظامی را به اردوگاه‌های بازداشت اسیران فلسطینی از غزه تبدیل کرده است. این سه مرکز در صحرای نقب، آناتوت و اوفر در کرانه‌باختری واقع شده‌اند.تعداد زندانیان اردوگاه های بازداشت نظامی مشخص نیست . پس از بازداشت در اردوگاه‌ها، کسانی که مظنون به ارتباط با حماس هستند به IPS(زندان‌های رسمی) منتقل می‌شوند و زمانی که ارتباط آنها با رزمندگان حماس منتفی شد آزاد می‌شوند.
در مصاحبه با کسانی که آنجا زندانی بودند مشخص شد که هیچکدام نمی‌توانند مکان آن را تایید کنند چراکه همیشه چشمان آنها بسته بوده و ارتباطی با دنیای خارج نداشتند. اما تفاسیر آنها از اتفاقات داخل سد تیمان با آنچه افشاگران می‌گویند مطابقت دارد.
دکتر الران یکی از زندانیان این مرکز بوده که قبل از بازداشت سرپرستی واحد جراحی بیمارستان اندونزی شمال غزه را بر عهده داشت. او گفت که در 18 دسامبر و در خارج از بیمارستان دستگیر شد. تمامی لباس‌هایش را (به غیر از لباس زیر) در آوردند و با چشمان و دستانی بسته در کامیونی انداخته‌اند که زندانی‌ها روی هم افتاده بودند و سپس به این مرکز منتقل شده‌اند.
یک هفته پس از دستگیری او، مقامات اردوگاه به او می‌گویند که باید نقش «شاویس» را بازی کند.(شاویس به کسی می‌گویند که در واقع واسطی بین زندان‌بان‌ها و زندانیان است. شاویس‌ها از بین کسانی انتخاب می‌شوند که عدم ارتباط آنها با مقامات حماس به اثبات رسیده است.)
به این شاویس(دکتر الران) امتیاز ویژه‌ای دادند و چشم بند او را باز کردند. شاید در ابتدا اتفاق خوشایندی باشد اما به سرعت تبدیل به عذاب شد چرا که او مجبور بود شکنجه هموطانان خود را تماشا کند. او در این مورد می‌گوید:«وقتی چشم بندم را برداشتند، می‌توانستم میزان تحقیر را ببینم... می‌توانستم ببینم که آنها ما را نه به‌عنوان انسان، بلکه به چشم حیوان نگاه می‌کنند.عنوان حیوان می‌بینند».
با تطبیق گفته‌های دکتر الران و افشاگران مشخص شد که زندانی‌هایی که مرتکب جرایمی مثل حرف زدن می‌شدند باید دست‌های خود را برای یک ساعت بالای سرشان نگه می‌داشتند و اگر این جرم تکرار می‌شود به قدری کتک می‌خوردند تا استخوان‌ها و دندان‌های آنها بشکند. در سدی تیمان زمانی که زندانی‌ها خواب بودند سگ‌های بزرگ را برای آزار آنها رها می‌کردند و در زمان ورود نیروها به محوطه نگهداری زندانی‌ها از یک نارنجک صوتی استفاده می‌شد، چیزی که دکتر الران از آن به عنوان «شکنجه شبانه» یاد می‌کند. به این موارد باید افشاگری یکی از پزشک‌های صهیونیست سدی‌تیمان را اضافه کرد که می‌گوید: در این بازداشتگاه بیماران را کاملا برهنه به تخت می‌بستند و اینگونه به آنها شکنجه روانی می‌دادند.
