گزارش «خانواده محور» بودن آثار تلویزیونی (قسمت دوم)
صداسیما چگونه میراث «خانواده‌محوری» را فراموش کرد!
داشت می‌گفت فیلم «کودا» را دیده‌ای؟ چقدر لطیف و پر از احساس است انگار می‌خواهد به ما یاد بدهد که ستون خانواده تا چه اندازه در جهان قابل احترام است و اهمیت زیادی برای آن قائل هستند، این خانواده است که تو را از هر خطر و اتفاقات ناگواری مصون می‌دارد تا بتوانیم زیر چتر آن آرامش واقعی را حس کنیم.
نویسنده : مریم علی بابایی
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : يکشنبه 1403/03/06 ساعت 13:45
رابی که هفده سالشه تنها عضو شنوای یک خانواده ناشنواست رابی بیشتر وقتش را صرف ترجمه و تفسیر حرف‌های دیگران برای پدر و مادرش می‌کند و صبح‌ها پیش از مدرسه به همراه پدر و برادربزرگترش روی قایق ماهیگیری‌شان کار می‌کند. اما وقتی که به گروه کر مدرسه ملحق می‌شود، متوجه می‌شود که در خوانندگی استعداد خوبی دارد و استاد موسیقی‌اش که او را کشف کرده تشویق‌اش می‌کند که در یک کالج معتبر موسیقی ثبت نام کند. در این میان، رابی نمی‌داند که باید بماند و مراقب خانواده‌اش باشد یا به دنبال رویاهایش برود.
غربی‌ها خانواده را تعقیب می‌کنند، صداسیما فرار
حالا این را مدنظر قرار بده که جهان با فیلم‌های هالیوودی به این سمت در حرکت است و می‌خواهد حس خانواده، فرزند، پدر و مادر را درون انسان‌ها به جریان قوی‌تری بیاندازد اما ما در فیلم‌هایمان چیکار کردیم؟ هی غم را گسترش دادیم! نمی‌گویم واقعیت‌های اجتماعی را در فیلم‌ها نادیده بگیریم اما آن سریال‌هایی که خانواده را در آغوش گرفته بود به حدی کمرنگ شده است که حتی به اندازه انگشتان دست هم نیست.تعهد به خانواده در سریال‌ها
«تعهد به خانواده» در سریال‌ها یکی از موضوعات مهم و اساسی بود که هم بینندگان را ترغیب به دیدن آن محتوا می‌کرد و هم برایشان آورده‌ای احساسی و تجربه‌ای عمیق داشت. سریال‌هایی که اگر از «پدر سالار»، «خانه سبز» و... عبور کنیم در اثر تلویزیونی «وضعیت سفید» شاهد هستیم.تاثیرات زمانه، آداب و رفتارها در وضعیت سفید مصداق بارز خانواده محوری در سریال بود درست است که اختلاف نظرات در این سریال وجود داشت که اتفاقا این اختلافات سلیقه‌ای و عقیده‌ای در دهه 60 واقعا وجود داشت اما باز هم خانواده عنصر مهم و ستون اصلی در میان همه چیز بود.
سریالی که ساخته نمی‌شود، آینده‌ای که از آن خانواده نیست
خانواده در «وضعیت سفید» تضادهای زیادی داشت اما معلوم بود که کاملا از دل اجتماع برمی‌آید و مردم می‌توانند با آن‌ها ارتباط بگیرند نه خانواده‌ای که فرسنگ‌ها از آن دور هستند و اصلا آشنایی با آن ندارند و آن را نمی‌شناسند.«خانواده»؛ آغوشی فراموش شده!
مادربزرگ این سریال در راس تمامی امور بود و خانواده را مدیریت می‌کرد، خانواده‌ای که هر کدام شخصیت و مشکلاتی متفاوت داشت ولی در کنار هم می‌توانستند از پس تمامی مشکلات برآیند و زندگی مسالمت‌آمیزی را سپری کنند.سریال‌های این روز تلویزیون نه رنگ و بویی از این رویدادها را دارد و نه می‌خواهد به خانواده اشاره‌ای داشته باشد چرا باید خانواده را در میان این‌همه سیاهی فراموش کنیم و راه‌چاره‌مان را به فراموشی بسپاریم. چرا صداسیما باید میراث بزرگی همچون خانوادگی بودن سریال‌ها را از دست بدهد در حالی‌که هالیوود این سوژه مهم را دست‌مایه فیلم‌ها و سریال‌هایش قرار می‌دهد و «خانواده» را به آغوش خانواده‌ها برمی‌گرداند.
بیشتر بخوانید
