کاربرد مشاوره حقوقی در مسائل فرزندخواندگی

کاربرد مشاوره حقوقی در مسائل فرزندخواندگی

اولین بار در برنامه ماه عسل بود که بحث فرزندخواندگی دختران مجرد مطرح شد. وقتی بازیگر سریال پر مخاطب آن سال‌ها در قاب تلویزیون حاضر شد و گفت که دختری مجرد است و توانسته فرزندی را به سرپرستی قبول کند.

اینطور گفت که این خانم اولین دختر مجرد ایرانی است که توانسته چنین اجازه‌ای را از مقامات دریافت کند.

قانونی که به تازگی تصویب شده بود و بهترین روشی که می‌شد برای تبلیغش انتخاب کرد همین بود. بازیگر سریالی درباره کودکان یتیمی که تبدیل به کودکان کار شده بودند. و خودش به فرزند خواندگی قبول شده بود و بعد تبدیل شد به اولین مادر مجرد ایران.

این خبر مثل بمب در همه سایت‌های مشاوره حقوقی منتشر شد. خب برای کشوری مثل ایران که شرایط فوق العاده سختگیرانه‌ای برای فرزندخواندگی دارد، واقعا تعجب‌آور بود.

فرزندخواندگی به چه معناست؟

فرزندخواندگی یک رابطه حقوقی است که بین فرزند و زن یا مردی که سرپرستی کودکی را قبول می‌کنند به وجود می‌آید.

فرزندخواندگی در ایران ممکن است به صورت رسمی توسط مراجع قضائی و مراجع حقوقی مورد تایید قرار گیرد. این فرآیند به طور کلی شامل اقدامات حقوقی و قانونی است که منجر به قبول فرد به عنوان فرزند قانونی یک فرد دیگر می‌شود.

این قبول به معنای تسلیم حقوق و ویژگی‌هایی است که به عنوان فرزند طبق قوانین مربوطه در اختیار او قرار می‌گیرد، از جمله حقوق میراث و حقوق نفع و مشارکت در مسائل خانوادگی.

فرزندخواندگی ممکن است به دلایل مختلفی انجام شود، از جمله عدم داشتن فرزندان بیولوژیکی، مسائل ناباروری، یا حتی دلایل اجتماعی و خانوادگی.

این نهاد حقوقی به فرد پذیرفته شده حقوق و مسئولیت‌هایی را تحمیل می‌کند که معمولاً به عنوان حقوق و مسئولیت‌های فرزندان بیولوژیکی معمولی شناخته می‌شود.

پیشینه فرزندخواندگی

مفهوم فرزند خوانده به کودکی اشاره دارد که توسط یک فرد یا خانواده از خانواده اصلی خود به عنوان فرزند قبول شده است، اما به طور بیولوژیکی از آن‌ها نیست. در جوامع باستانی، این الگوهای پذیرش فرزندان غیربیولوژیکی به دلیل عوامل مختلفی ممکن بود اتفاق بیفتد. از جمله:

مسائل نسبی: ممکن است فرزندان بیولوژیکی به دلایلی نتوانسته باشند به موفقیت برسند و در این صورت پذیرش فرزندان غیربیولوژیکی می‌تواند راهی برای ادامه نسل یا محافظت از فرزندان باشد.
مسائل اجتماعی: در برخی جوامع، پذیرش فرزندان به عنوان اعضای خانواده به عنوان راهی برای تعمیق ارتباطات اجتماعی و حفظ ارتباطات میان خانواده‌ها بوده است.
عوامل دینی: در برخی ادیان و فرهنگ‌ها، پذیرش فرزندان غیربیولوژیکی به عنوان یک عمل اخلاقی و دینی معتبر مطرح می‌شود.
مثال‌هایی از پذیرش فرزندان در جوامع باستانی به عنوان فرهنگ‌های یونان باستان، روم باستان، مصر باستان و اجتماعات قدیمی چینی و هندی باستان قابل ذکر است.

در برخی موارد، افراد مشهور و حتی حاکمان این جوامع فرزندان را پذیرفته و به عنوان وارثان خود انتخاب می‌کردند.

در جوامع باستانی، پذیرش فرزندان به عنوان موضوعی بسیار گسترده بوده و ممکن بوده با تفاوت‌های فرهنگی، اجتماعی و دینی در هر منطقه و دوره زمانی مختلف همراه باشد.

در ادامه، به چند نمونه تاریخی از پذیرش فرزندان در جوامع باستانی اشاره می‌شود:

در دوران روم باستان، پذیرش فرزندان بیولوژیکی نیز به عنوان یک موضوع مهم مطرح بود. امپراتوران رومی در برخی موارد فرزندان دیگران را به عنوان وارث خود انتخاب می‌کردند.

به عنوان مثال، آگوستوس (اورکس)، امپراتور اول روم، فرزند ادوپشنتیوس بود که توسط امپراطور ژولیوس سزار پذیرفته شده بود.

در یونان باستان نیز، پذیرش فرزندان به عنوان یک رویداد مهم و با ارزش محسوب می‌شد. افراد مشهوری مانند سقراط همچنین فرزندان را از دیگران پذیرفته و تربیت می‌کردند.

در فرهنگ مصر باستان نیز، پذیرش فرزندان بیولوژیکی یک عمل اجتماعی معمول بود. فرایند پذیرش و ادوپشن در میان خانواده‌های نبل و حتی در میان پادشاهان مصر باستان مشاهده می‌شد.

در هندو باستان، ویژگی‌های دینی نیز نقش مهمی در پذیرش فرزندان ایفا می‌کرد. در برخی اساطیر هندوئی، خدایان و گدایان فرزندان را از دیگران پذیرفته و آنها را تربیت می‌کردند.

این نمونه‌ها تاکید می‌کنند که پذیرش فرزندان به عنوان یک عمل مهم در جوامع باستانی به وفور روی داده و از عوامل متنوعی از جمله مسائل نسبی، اجتماعی، و دینی متاثر بوده است.

وضعیت فرزند خوانده در قوانین دین اسلام

در اسلام، موضوع پذیرش فرزندان یا فرزند خواندگی نیز در قوانین و آیات دینی توضیح داده شده است.

اسلام به شیوه خود مقرراتی در مورد پذیرش فرزندان دارد که مهمترین آنها در آیات قرآن و احادیث پیامبر اسلام محمد (صلی الله علیه و آله) آمده است.

در اسلام، پذیرش فرزندان به عنوان وارثان با مسائل نسبی مرتبط است. طبق آیات قرآن کریم، فرزندان پذیرفته شده به عنوان وارثان، اگرچه در مواقعی از میراث بهره‌مند می‌شوند، اما در مسائل نسبی مثل حدود محارمی و ازدواج با فرزندان آن‌ها، موارد خاصی در نظر گرفته می‌شود.

طبق آیات قرآن، اگر کسی فرزندی را پذیرفته باشد، آن فرزند ‌نسبت به والدین پذیرفته‌کننده محرم نیست و می‌تواند با فرزندان طبیعی آن‌ها ازدواج کند.

در اسلام، تغییر نام فرزندان پذیرفته به نام خانوادگی والدین طبیعی مورد تایید نیست. فرزندان پذیرفته همچنان با نام آغازی خود شناخته می‌شوند.

فرزندان پذیرفته شده در برخی مواقع می‌توانند از حقوق مالی و وراثت بهره‌مند شوند، اما این حقوق به مراتب کمتر از حقوق فرزندان طبیعی است.

در کل، اسلام به توجه به حقوق و وظایف اخلاقی نسبت به فرزندان پذیرفته تأکید دارد و از ایجاد تفاوت‌های زیاد در مواردی مانند ازدواج و وراثت جلوگیری می‌کند تا ارتباطات خانوادگی را تقویت کند.

تاثیرات مثبت فرزندخواندگی بر خانواده

پذیرش فرزند یا فرزندخواندگی به خودی خود یک تصمیم بزرگ و معنی‌دار است که می‌تواند برای خانواده‌ها فواید و تاثیرات متعددی به همراه داشته باشد. در زیر به برخی از این موارد اشاره می‌شود:

تجربه‌ی والدین‌شدن
پذیرش فرزند می‌تواند فرصتی برای تجربه‌ی والدین‌شدن فراهم کند. این تجربه می‌تواند برای والدین احساس مسئولیت، عشق و ارتباط عمیق با فرزندان را به وجود آورده و تجربه‌ی زندگی را غنی‌تر سازد.

پر کردن خلا در خانواده
برای خانواده‌هایی که دچار کمبود فرزندی هستند یا به دلیل مشکلات بهداشتی قادر به داشتن فرزند طبیعی نیستند، پذیرش فرزند می‌تواند خلا را در خانواده پر کند و حس موجودیت واقعی در خانه را به وجود آورد.

حمایت اجتماعی و روانی
داشتن یک خانواده می‌تواند به فرد پذیرفته ‌شده حمایت اجتماعی و روانی فراهم کند. این فرد می‌تواند از حضور و عشق خانواده خود و حمایت بیشتری برخوردار شود.

توسعه‌ی ارتباطات خانوادگی
پذیرش فرزند می‌تواند باعث توسعه و افزایش ارتباطات خانوادگی شود. خانواده می‌تواند از طریق تعامل با فرزندان پذیرفته ارتباطات عمیق‌تر و معنی‌دارتری را تجربه کند.

ایجاد فرصت برای فرزندان جهت رشد و تربیت در محیطی پایدار
برای کودکانی که به دلیل مشکلات خانوادگی قادر به زندگی در یک محیط پایدار نیستند، فرزندخواندگی می‌تواند فرصتی برای رشد و تربیت در یک خانواده پایدار فراهم کند.

تعمیق ارزش‌های خانوادگی
پذیرش فرزند می‌تواند باعث تقویت و تعمق ارزش‌های خانوادگی شود. این ارزش‌ها شامل محبت به یکدیگر، احترام، مسئولیت و مشارکت مشترک در زندگی خانوادگی می‌شوند.

مهم است که هر خانواده، تصمیم پذیرش فرزند را با دقت گرفته و به نیازها و آمادگی‌های آنها از پیش توجه شود.

خانواده‌ها چه شرایطی باید برای پذیرش فرزند داشته باشند؟

پذیرش فرزند یک تصمیم مهم و پیچیده است که نیازمند آمادگی و شرایط خاصی از سوی خانواده می‌باشد. شرایط زیر می‌توانند به عنوان راهنمایی برای خانواده‌ها در نظر گرفته شوند:

آمادگی روحی و روانی
پذیرش فرزند نیازمند آمادگی روحی و روانی افراد خانواده است. وجود استقرار در ارتباطات خانوادگی، انعطاف‌پذیری و توانایی مدیریت استرس از موارد مهمی است که خانواده برای پذیرش فرزند باید آنها را داشته باشد.

تصمیم‌گیری مشترک
تصمیم به پذیرش فرزند باید توسط تمام اعضای خانواده با توافق مشترک گرفته شود. این تصمیم نباید به شکل اعمال فشار و تحت تاثیر یک فرد یا اعضای خانواده دیگر گرفته شود.

آمادگی مالی
پذیرش فرزند ممکن است نیازمند منابع مالی بیشتری باشد. خانواده باید توانایی تامین نیازهای مالی فرزندان را داشته باشند و اطمینان حاصل کنند که این تصمیم بر اقتصاد خانواده تاثیر مناسبی دارد.

تسلط بر مهارت‌های والدینی
آموزش والدینی، تربیت فرزندان و ایجاد ارتباطات سالم با آنها از مهارت‌های ضروری برای خانواده است. آماده‌سازی خود به عنوان والدین برای مواجهه با چالش‌ها و مسئولیت‌های فرزندپروری اهمیت زیادی دارد.

حمایت اجتماعی
حمایت اجتماعی از دیگر اعضای خانواده، دوستان، یا حتی افرادی که تجربه پذیرش فرزند دارند، می‌تواند در موفقیت این تصمیم کمک کند.

آموزش و اطلاعات
آموزش و آگاهی از مسائل مربوط به پذیرش فرزند، نقاط قوت و ضعف و حقوق و وظایف مرتبط با آن از موارد مهمی است که خانواده باید در اختیار داشته باشد.

توانایی در ارتباط برقرار کردن
ارتباط موثر با فرزندان و برقراری ارتباط‌های سالم و دوطرفه، مهمترین عامل موفقیت در پذیرش فرزند می‌باشد.

نکاتی که زنان مجرد باید پیش از پذیرش فرزند در نظر بگیرید

پذیرش فرزند یک تصمیم بزرگ و مهم است و زنان مجرد نیز برای آمادگی به پذیرش این تصمیم می‌توانند به برخی نکات مهم توجه کنند. در ادامه، چند نکته برای زنان مجرد که به فکر پذیرش فرزند هستند، آورده شده است:

آمادگی روحی و عاطفی: اطمینان از آمادگی شخصی برای ورود به مسئولیت‌های فراوان پرورش فرزند.

بررسی اقتصادی: ارزیابی وضعیت مالی شخصی و آمادگی برای تامین نیازهای مالی فرزند.

حمایت اجتماعی: بررسی حمایت‌های اجتماعی و خانوادگی برای اطمینان از داشتن حمایت در زمان‌های نیاز.

تأمین زمینه‌های زندگی: اطمینان از داشتن محیط مناسب برای رشد و تربیت فرزند، از جمله مسکن، تحصیلات و خدمات بهداشتی.

آموزش و پشتیبانی: آشنایی با مهارت‌ها و دانش لازم برای تربیت کودکان، مانند اطلاعات درباره بهداشت کودکان، تربیت فرزندان و مهارت‌های ارتباطی.

زمان‌بندی: برنامه‌ریزی زمانی مناسب برای مراقبت از فرزند، کارهای روزمره و زندگی شخصی.

آشنایی با مسائل بهداشتی و پزشکی: آموزش در مورد مسائل بهداشتی و پزشکی مربوط به کودکان، از جمله واکسیناسیون، تغذیه و مراقبت‌های پایه.

پشتیبانی از روان‌شناسی فرزند: آشنایی با اصول پرورش فرزندان و مهارت‌های ارتباطی برای توسعه سلامت روانی فرزند.

آموزش در زمینه اولیه‌های مربوط به کودک: شرکت در کلاس‌ها یا مشاوره‌های مربوط به مراقبت اولیه‌ها، اعم از تعویض پوشک، تغذیه و مراقبت‌های پزشکی.

اطلاعات حقوقی: آگاهی از مسائل حقوقی مربوط به پذیرش فرزند، از جمله روند قانونی و حقوق والدین.

این نکات به تنهایی کمک زیادی به زنان مجرد می‌کنند تا بهترین تصمیم را برای پذیرش فرزند بگیرند و زندگی خود را با مسئولیت پرورش فرزندان بهبود دهند.