اعجاز علمی قرآن دربارۀ گودترین نقطۀ زمین

در قرآن، سوره روم آمده است که بیزانسی‌ها با شکست بزرگی روبرو شده بودند اما به زودی به پیروزی خواهند رسید:

الم ‎﴿١﴾‏ غُلِبَتِ الرُّومُ ‎﴿٢﴾‏ فِی أَدْنَى الْأَرْضِ وَهُم مِّن بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَیَغْلِبُونَ ‎﴿٣﴾‏ فِی بِضْعِ سِنِینَ ۗ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِن قَبْلُ وَمِن بَعْدُ ۚ وَیَوْمَئِذٍ یَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ

«الف، لام، میم. (۱) رومیان شکست خوردند، (۲) در نزدیکترین سرزمین، و[لی‌] بعد از شکستشان، در ظرف چند سالی، به زودی پیروز خواهند گردید.»

نه تنها ایرانیان، بلکه آوارها (یکی از اقوام قفقازی ساکن در جمهوری داغستان فعلی)، اسلاوها (قومی از نژاد هندواروپایی) و لومباردها (واقع در شمال و غرب امپراتوری بیزانس) تهدیدهای جدی برای حاکمیت امپراتوری بیزانس بوده‌اند.

آوارها تا دیوارهای قسطنطنیه، پیش آمده بودند و نزدیک بود شخص امپراتور را هم دستگیر کنند. بسیاری از فرمانداران علیه امپراتور هراکلیوس شورش کرده بودند و امپراتوری در آستانه فروپاشی بود. بین النهرین، سوریه، فلسطین، مصر و ارمنستان که پیش از این به امپراتوری بیزانس تعلق داشتند، مورد تهاجم پارسیان قرار گرفتند. خلاصه، همه انتظار داشتند امپراتوری بیزانس نابود شود، اما درست در همان لحظه، اولین آیات سورۀ روم نازل شد و خبر آورد که بیزانس‌ها چند سال دیگر پیروز خواهند شد.

اندکی پس از این وحی آسمانی، امپراتور بیزانس دستور داد طلا و نقره کلیساها را ذوب کرده و به پول تبدیل کنند تا ضمن تأمین مخارج سنگین ارتش، هزینۀ بازپس‌گیری سرزمین‌های از دست رفته را نیز برآورده کنند.

حدود 7 سال پس از نزول آیات نخست سورۀ روم، در دسامبر سال 627 میلادی، نبردی سرنوشت‌ساز بین امپراتوری بیزانس و امپراتوری ایران در منطقۀ اطراف دریای مرده (به عربی: البحر المَیِّت) درگرفت [2] و و این بار ارتش بیزانس بود که در کمال تعجب پارسیان را شکست داد. چند ماه بعد، ایرانی‌ها مجبور شدند با بیزانسی‌ها قراردادی ببندند که آنها را ملزم می‌کرد سرزمین‌هایی را که از آنها گرفته بودند، پس دهند. بنابراین، در نهایت، پیروزی رومیان که توسط خداوند در قرآن اعلام شده بود، به طور معجزه‌آسایی تحقق یافت.

معجزۀ دیگر در آیات ذکرشده، اعلام واقعیت جغرافیایی است که در آن دوره هیچ کس قادر به کشف آن نبوده است. در آیه سوم روم آمده که رومیان «در پست‌ترین سرزمین» شکست خوردند. جالب اینکه مکان هایی که نبردهای اصلی در آن رخ داده است (در دمشق و اورشلیم) در منطقه وسیعی از سرزمین های پست قرار دارد که دره بزرگ ریفت نامیده می‌شود. دره بزرگ ریفت یک خط گسل بزرگ به طول 5000 کیلومتر در پوسته زمین است که از شمال سوریه در شرق میانه آسیا تا مرکز موزامبیک در شرق آفریقا امتداد دارد. شمالی‌ترین بخش از سوریه، لبنان، فلسطین و اردن می‌گذرد. شکاف سپس از جنوب تا خلیج عدن گسترش می یابد و مسیر خود را از طریق شرق آفریقا طی می‌کند و در نهایت به دره پایین رودخانه زامبزی در موزامبیک ختم می‌شود.

یک واقعیت جالب که اخیراً با کمک تصاویر ماهواره‌ای کشف شده‌است این است که منطقه اطراف بحرالمیت (واقع در دره ریفت بزرگ) دارای کمترین ارتفاع روی زمین است. در واقع، پست‌ترین نقطه روی زمین، خط ساحلی بحرالمیت است که ارتفاع آن در حدود 400 متر زیر سطح دریا است.  در پایین ترین نقطه قرار دارد به این معنی است که آب از دریا خارج نمی‌‍شود. هیچ نقطه خشکی روی زمین ارتفاعی کمتر از خط ساحلی بحرالمیت ندارد.[4]

بنابراین می‌توان گفت که کشور یا استانی که دره شکاف در مجاورت بحرالمیت را تصرف می‌کند همان جایی است که در قرآن با وصف «سفلی‌ترین سرزمین» یاد شده است. این یک معجزه واقعی قرآن است زیرا هیچ کس نمی‌توانست چنین واقعیتی را در قرن هفتم بداند یا پیش‌بینی کند چون ماهواره‌ها و فناوری مدرن در آن زمان در دسترس نبودند. بار دیگر، تنها توضیح ممکن این است که حضرت محمد واقعاً وحی الهی را از خداوند، خالق و مبدأ جهان، دریافت کرده است.

پی‌نوشت و منابع:
[1] اعراب بیزانسی‌ها را رومی می‌نامند.

[2] تاریخ ایران قسمت اول: ایران باستان اثر اسکات خلق

[3] (http://hypertextbook.com/facts/2000/SanjeevMenon.shtml)

[4] (http://www.elnaggarzr.com/index.php?l=ar&id=51&cat=6)

---