بیماران کلیوی در غزه با بحران دیالیز در بیمارستان‌های شلوغ روبرو هستند

هزاران فلسطینی آواره به این بیمارستان پناه آورده‌اند و خودشان را به‌سختی در اتاق‌های انتظار و راهروها جا داده‌اند. در این میان بسیاری از بیمارانی که دچار بیماری‌های مزمن هستند و در شمال قسمت‌های محاصره شده غزه در بیمارستان‌ها تحت درمان بوده اکنون در بیمارستان شهدای الاقصی به سر می‌برند. این افراد بعد از دستور تخلیه خانه‌ها توسط ارتش اسرائیل از خانه‌های خود فرار کرده‌اند.
برای بیماران کلیوی، درمان دیالیز مسئلهٔ مرگ و زندگی است.
پیش از شروع آخرین حمله اسرائیل در هفتم اکتبر، این بیمارستان ۱۴۳ بیمار نیازمند به دیالیز داشت. اکنون تعداد بیماران دیالیزی بیشتر از دوبرابر شده و تقریباً به ۳۰۰ نفر رسیده که شامل ۱۱ کودک می‌شود. این بیماران فقط ۲۴ دستگاه دیالیز در اختیار دارند.
ابوظاهر مدیر بیمارستان می‌گوید پرسنل این بیمارستان آشفته و مستأصل شده‌اند.
او می‌گوید: «ما مجبور شده‌ایم تمام منابع و تجهیزات پزشکی را جیره‌بندی کنیم. یک بیمار کلیوی در حال حاضر یک یا دو بار در هفته و به مدت یک یا دو ساعت از دستگاه دیالیز استفاده می‌کند؛ اما قبلاً سه بار در هفته برای دیالیز به این بیمارستان می‌آمده است».
وزارت بهداشت غزه حتی پیش از جنگ هشدار داده بود که زندگی ۱۱۰۰ بیماری کلیوی، از جمله ۳۸ کودک، به دلیل کمبود شدید امکانات و تجهیزات پزشکی لازم برای دیالیز در خطر است.
ماه گذشته، Alaa Helles، سرپرست دپارتمان داروخانه بیمارستانی در وزارت سلامت غزه گفت بیمارستان‌های این محدوده هر ماه حدود ۱۳۰۰۰ جلسه دیالیز را پوشش می‌دهند که نیازمند ۱۳۰۰۰ فیلتر، ۱۳۰۰۰ تیوب جمع‌آوری خون و ۲۶۰۰۰ لوله خون در هر ماه می‌باشد. اما ازآنجایی‌که اسرائیل و مصر، کنترل عبور و مرورهای مرزی را به دست گرفته‌اند، حتی پیش از جنگ بیماران اغلب نگران بودند که آیا این امکانات برای درمان آنها کافی است یا نه.
نوار غزه به مدت ۱۶ سال است که تحت محاصره رژیم صهیونیستی بوده و حمل‌ونقل کالا توسط اسرائیل و مصر به‌شدت محدود شده است. این محاصره تنها از هفتم اکتبر و بعد از حمله گروه فلسطینی حماس در جنوب اسرائیل شدت گرفته است. تاکنون فقط به ده‌ها کامیون کمک‌رسانی اجازه ورود داده شده که در برابر کمک‌های موردنیاز به‌مانند قطره‌ای در اقیانوس است. قبل از جنگ، روزانه حدود ۴۵۰ کامیون با تجهیزات وارد می‌شدند.

رسیدن به نقطه شکست

ابوظاهر گفته سیستم بهداشت نوار غزه به نقطه شکست رسیده و بیانیه روز سه‌شنبه وزارت بهداشت در مورد بیمارستان‌های فعال باقیمانده را تأکید کرد. در این بیانیه آمده است تا الان ۱۲ بیمارستان و ۳۲ مرکز بهداشت مجبور شده‌اند فعالیت خود را متوقف نمایند. او می‌گوید: «ما نگران این هستیم که به دلیل کمبود سوخت و هدف قراردادن اسرائیل، تعداد بیشتری نیز مجبور به توقف فعالیت شوند».
این بیانیه می‌گوید باز نگه‌داشتن درهای بیمارستان‌های باقیمانده در نوار غزه به‌خودی‌خود به این معنی نیست که این تجهیزات می‌توانند مجروحانی را که به آنها پناه می‌آورند درمان کنند. بسیاری از داروها و تجهیزات پزشکی در بیمارستان تمام شده‌اند.
ابوظاهر می‌گوید بیمارانی که پشت در اتاق‌های عمل و بخش‌های مراقبت‌های ویژه منتظرند، کودکانی که در انکیباتورها نگهداری می‌شوند و سایر بیمارانی که به دستگاه‌هایی وابسته‌اند تا زندگی‌شان نجات پیدا کند همگی در معرض خطرند. او گفته بیماران در بیرون از اتاق‌های عمل تجمع کرده‌اند؛ چون ما تخت کافی نداریم. در همین حال، بیمارانی که بعد از عمل بهبود می‌یابند به چادرهای صحرایی پزشکی در محوطه بیمارستان انتقال داده می‌شوند.
ابوظاهر تأکید کرد؛ اما بهبودی بیمارانی که تحت درمان قرار گرفته‌اند تضمینی ندارد. زیرا محیط بسیار شلوغ و کمبود امکانات پزشکی می‌تواند منجر به عفونت‌های جدی شود. شیوع بیماری نیز اجتناب‌ناپذیر می‌باشد و بعد از پایان جنگ، یک فاجعه انسانی رخ خواهد داد.

خسته از واقعیت

منار شریر قبلاً در شهر غزه برای دیالیز به بیمارستان القدس می‌رفت. او و خانواده‌اش به‌خاطر بمباران وحشتناک اسرائیل از شهر فرار کرده و پس از فرمان ارتش اسرائیل مبنی بر اینکه فلسطینی‌ها شهر را تخلیه کرده و از شما به جنوب بروند، به دیرالبلاح در مرکز نوار غزه جایی که خواهرش زندگی می‌کند رفتند.
هلال‌احمر فلسطین می‌گوید بیمارستان القدس هشدارهایی از ارتش اسرائیل برای تخلیه بیمارستان دریافت کرده و این نشان می‌دهد که ممکن است آن را مورد حمله قرار بدهد. مدیر بیمارستان در پاسخ به ارتش اسرائیل گفته تخلیه در این مقیاس بزرگ فقط در صورتی ممکن است که اسرائیل اتوبوس‌هایی را برای حمل‌ونقل ۱۲۰۰۰ نفر از جمله بیماران به جنوب نوار غزه در اختیار آنها قرار بدهد و فضای امنی برای آنها فراهم نماید.
اما حتی افرادی مثل شریر که توانستند خود را به جنوب برسانند برای تحت درمان قرارگرفتن دچار مشکل هستند.
شریر می‌گوید: «خانه خواهرم نزدیک به بیمارستان الاقصی است؛ اما من همچنان باید از صبح زود ساعت‌ها در صف منتظر نوبتم بمانم.
شریر از سال ۲۰۱۵ دیالیز می‌شود و از آن زمان هفته‌ای سه بار برای جلسات چهارساعته دیالیز به بیمارستان می‌رود. حالا اگر بتواند دو بار در هفته و هر بار دو ساعت دیالیز شود خوش‌شانس است.
شریر می‌گوید: «نسبت به قبل شرایط من خیلی فرق کرده و این جلسه دیالیز برای خارج‌کردن سموم و مایعات جمع شده از خون من کافی نیست. من باید مراقب چیزهایی که می‌خورم و می‌نوشم باشم و به‌سختی اجازه می‌دهم آب از لب‌هایم عبور کند؛ زیرا اصلاً دوست ندارم دچار تنگی نفس یا ورم شوم».
شریر بعد از آخرین درمان در راه برگشت به خانه خواهرش بود که حملات هوایی اسرائیل به خیابانی موازی با خیابانی که او در آن بود اصابت کرد.
او می‌گوید: «وحشتناک است؛ حتی وقتی در بیمارستان هستم هم می‌ترسم. پنجره‌ها قبلاً شکسته‌اند و ویرانی همه‌جا دیده می‌شود، چه برسد به صدای ترسناک بمب‌ها. اجساد کشته شده که روی‌هم تلنبار شده‌اند، خون روی زمین و افرادی که اعضای خود را از دست داده‌اند... ما خسته شده‌ایم، جنگ بس است».

کافی نیست

یک بیمار ۶۱ ساله آواره دیگر از شهر غزه که در بیمارستان الاقصی دیالیز می‌شود می‌گوید بدون درمان پیاپی دچار درد و رنج زیادی خواهد شد. جلسه دو ساعت و نیمه دیالیز یک یا دو بار در هفته کافی نیست.
او می‌گوید: «اینها سمومی در بدن هستند که نمی‌توانیم آنها را نگه داریم؛ اما در حال حاضر داریم همین کار را می‌کنیم و اگر این جنگ ادامه پیدا کند، مشکلات جدی به وجود خواهند آمد».
به گفته وزارت بهداشت، حملات هوایی اسرائیل طی ۱۸ روز منجر به کشته‌شدن ۵۷۱۹ فلسطینی از جمله ۲۳۶۰ کودک و ۱۲۹۲ زن شده است. بیش از ۱۶۰۰۰ نفر نیز زخمی شده‌اند.
همچنین حدود ۱۵۰۰ نفر که شامل ۸۳۰ کودک می‌شوند در زیر آوار محبوس‌اند.
تنها بیمارستان الاقصی پذیرای ۲۸۵۰ مجروح و اجساد ۱۰۰۰ فلسطینی است. بیشتر تلفات مردها و زن‌ها و کودکان هستند که پس از حمله هوایی اسرائیل به ساختمان‌ها در داخل خانه‌هایشان کشته شدند.
کارکنان بیمارستان به دلیل وضعیت غیربهداشتی شدید و همچنین شرایط شخصی خود بسیار تحت فشارند و زیاد کار می‌کنند. مدیر بیمارستان می‌گوید: «بعضی از پرسنل ما خبرهایی مبنی بر کشته‌شدن خانواده‌های خود در حملات اسرائیل دریافت کرده‌اند. هیچ بیمارستانی در دنیا به این شکل عمل نمی‌کند».