ویژگی‌های رفتاری ام‌المومنین‌خدیجه علیهاالسلام نسبت به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله

نگاه ارزشی نسبت به پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله

نگرش ام‌المومنین خدیجه علیهاالسلام هنگام ابراز تمایل به ازدواج، به پیامبر اکرم این بود که: ‌من به خاطر خویشاوندی، شرافت تو در بین مردم، امانت‌داری، خوش‌ اخلاقی و راستگویی‌ات به تو تمایل پیدا کردم. (سیره نبوی، ابن هشام، ج۱، ص۲۰۱)

احترام به شخصیت پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله

حضرت خدیجه‌علیهاالسلام با وجود مال فراوان و موقعیت اجتماعی ویژه‌ای که داشت، ولی بسیار حرمت پیامبر را حفظ می‌کرد و نشانی از اظهار برتری در وجودش نبود. پس از عقد به پیامبر فرمود: به خانه خودتان وارد شوید، خانه من، خانه شماست و من کنیز شما هستم.(بحارالانوار، ج1، ص4)

تصدیق و تایید رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله

بنابر روایات حضرت خدیجه‌علیهاالسلام همیشه یاور پیامبر بود و او را تایید می‌کرد. رسول اکرم می‌فرمود: به خدا سوگند هیچ‌گاه بهتر از خدیجه نصیبم نشد، او هنگامی به من ایمان آورد که مردم مرا تکذیب می‌کردند.(قاموس‌الرجال،ج10، ص432) 

تلاش برای رضایت

ام‌المومنین خدیجه‌علیهاالسلام همه تلاشش این بود که امور خانه بنابر سلیقه و میل پیامبر اکرم باشد. همواره شرایط عبادت پیامبر را در خانه و بیرون از خانه فراهم می‌کرد. (شرح نهج‌البلاغه، ابن‌ابی‌الحدید، ج۱۳، ص ۲۰۸)

انفاق اموال

در مورد میزان ثروت حضرت خدیجه‌علیهاالسلام نوشته‌اند: «هشتادهزار شتر، اموال تجاری او را حمل می‌کردند، بارگاهی از حریر سبز با ابریشم بر بام خانه‌اش برافراشته بودند که مردم رفت‌و‌آمد می‌کردند و به فقرا کمک می‌شد، چهارصد غلام و کنیز امور اقتصادی و شخصی او را اداره می‌کردند.(بحارالانوار، ج‌۱۶،ص‌۲۲) ولی بلافاصله بعد از ازدواج اموالش را به پیامبر هدیه کرد و گفت هرگونه میخواهی از آنها استفاده کن.(بحارالانوار، ج۱۶، ص۷۵)

مقاوم و صبور

حضرت خدیجه‌علیهاالسلام در زندگی با پیامبرصلی‌الله‌علیه‌و‌آله بسیار صبور بود و در برابر فشار‌های همسایه‌های مشرک، زنان متعصب، محاصره اقتصادی و... بردباری خاصی از خود نشان داد. در دوره شعب حتی با بی‌رحمی مانع می‌شدند تا از اموال خود خدیجه‌علیهاالسلام به آنها آذوقه برسانند.(سیره ابن‌هشام، ج۱، ص۳۳۵)

انیس و غم‌زدا

در همه سختی‌ها بوسیله همسرش، برای پیامبر گشایش ایجاد می‌شد. وقتی خدا پیامبرش را به خدیجه برمی‌گرداند، دشواری‌ها را بر او آسان می‌کرد و تصدیقش کرده، و اعمالی که موجب آزارش شده بود را بی‌اهمیت جلوه می‌داد.(سیره نبوی، ابن هشام، ج۱، ص۴۹) 

---