یکپارچه و متحد زیر پرچم سیدالشهدا علیه‌السلام

همه ما می‌دانیم که جامعه شیعی جامعه‌ای است واحد که بدون توجه به رنگ، زبان، ملیت و قومیت زیر پرچم اباعبدالله علیه‌السلام به وحدت می‌رسند و این فرهنگی است که همه دوست دارند به این مرحله برسند.

بخواهیم به این روند و فرهنگ فکر کنیم شاید اولین چیزی که در ذهنمان نقش ببندد این است که اولین زائر اربعین امام حسین علیه‌السلام چه کسی بوده؟ جواب این سوال این است که جابر بن عبدالله انصاری به همراه عطیه در سال 61 هجری قمری بود. در طول تاریخ هم زیارت اربعین به عنوان یک فرهنگ درآمده و از کشورهای مختلف به زیارت امام حسین علیه‌السلام می‌شتابند. حال ابعادهای فرهنگی مختلفی وجود دارد که خیلی مختصر و کوتاه در گزارش به آن می‌پردازیم.

کتاب‌های فرهنگی که نگاشته شده

قطعا خیلی از افراد با رفتن به اربعین حسینی علیه‌السلام و قرار گرفتن در این مسیر تجربیات، احساسات و عواطف‌شان در قالب تاریخ نگاری نوشته‌اند ولی کتاب‌های بسیاری در این زمینه فرهنگی منتشر شده است مجموعه «وَاللهُ مُتِمُّ نورِه» مجموعه 3 جلدی درباره ابعاد الهی، تمدنی و مهدوی حرکت عظیم اربعین حسینی است. در بخشی از این کتاب آمده: (بنده یادم نمی‌رود که در سفری این سعادت نصیب حقیر شد تا با عده‌ای از اهل علم و مدرسین حوزه نجف پیاده از نجف به کربلا برویم. مسیر ما هم از کنار شریعه می‌گذشت. یکی از دوستان که با ما همراه شدند، فرزندی داشت که خیلی کوچک بود. وقتی می‌خواستیم حرکت کنیم، این کودک خیلی اصرار کرد که با ما بیاید. به او گفتیم که این کار برایش سخت است و ما می‌خواهیم پیاده برویم؛ اما اصرار کرد و ما هم او را همراه خود بردیم. کنار شریعه که رسیدیم، عرب‌هایی که به استقبال می‌آمدند، همین که این کودک را می دیدند، گریه می‌کردند. یکی از آنها به دوست ما گفت: حاج آقا! چرا بچه را آوردی؟ من گفتم: چه کار کنیم، امام حسین علیه‌السلام هم فرزندانش را آورده بود. با شنیدن این جمله به گریه می‌افتادند و بر سر و سینه می‌زدند.)

کتاب دیگر «مجموعه مقالات اربعین» بررسی ابعاد مختلف اربعین و پرداختن به اهمیت، جایگاه و آثار و برکات سیاسی، اجتماعی و دینی اربعین است این مجموعه محصول مشترکی از نویسندگان مختلف است که به همت پژوهشکده حج و زیارت تنظیم و گردآوری شده است.

هدف مسیر به خود رسیدن است

نمادها و پرچم‌های خودروها، راه رفتن‌ها، نمادها، پرچم‌ها و... از همان فرهنگی سخن می‌گوید که بیانگر این است که این افراد راهی به کربلا دارند، از همه اقوام، فرهنگ و حتی ملیت‌های مختلف با هم یکپارچه مسیر را طی می‌کنند. برخی از کاروان‌ها از لبنان، ترکیه، تعداد محدودی از آفریقا و اروپا، زائران هندی، افغانستانی، پاکستانی در مسیر حضور دارند.

در طول مسیر صدای نوحه‌ها، عزا با لهجه‌ها و زبان‌های مختلف وجود دارد که نشان دهنده وضعیت فرهنگی در مسیر است که با کمی توجه می‌توان به آنها رسید.

اشخاصی که شغل خود را به خدمت‌رسانی می‌گذرانند

در مسیر مشاغلی که برای کمک می‌توانند خدمتی به مردم داشته باشند هم حضور دارند مثلا جوشکاران و تعمیرکاران چادر می‌زنند که کالسکه‌ها و چرخ‌های مربوط به بار و ... را تعمیر کنند، خیاط‌ها برای دوخت و دوز کفش‌ها، کوله‌پشتی و غیره اقدام می‌کنند، عده‌ای از جوانان با نشان دادن علاقه کفش‌ها را واکس می‌زنند، رانندگان کامیون ماشین‌های سنگین خود را برای اسکان دادن به زائران آماده کردند و این معنایی جز این ندارد این افراد مشاغل خود را رها کردند تا بتوانند به زادران خدم برسانند.

این فرهنگ همه‌گیر

هیچ چیز جلودار مردم از میانسال، جوان، زن و کودکان و مسن از این سفر معنوی نمی‌شود همه در این مسیر قرار دارند و در کنار هم از سختی و مصائب عبور می‌کنند و همه بدون استثنا از مهمان‌نوازی و احترام به زائران است که همه را به حیرت وا می‌دارد.