پایان معلولیت با نورالینک؟
اهداف پشت پرده پروژه «نورالینک» ماسک چیست؟
حساب توییتری شرکت نورالینک که متعلق به ایلان‌ماسک است، طی توییتی علام کرد که این شرکت توانسته مجوز لازم برای آزمایش انسانی را کسب کند.
طی سال گذشته این شرکت درخواست خود را برای دریافت مجوز به سازمان غذا و داروی آمریکا فرستاده بود که به دلایل مهمی این درخواست رد شد. دلیل این رد درخواست چند نگرانی مهم بود. اولین دلیل سم موجود در باتری‌های لیتیومی بود، دلیل بعدی آسیب رسیدن به بافت مغز در هنگام خارج کردن تراشه بود و دلیل آخر هم گرمای تولید شده بود که سازمان غذا و داروی آمریکا مجوز لازم برای کاشت انسانی را رد کرد.
البته این مراحل و آزمایشات روی میمون‌ها انجام شده است. نمونه اولیه این تراشه به اندازه یک سکه کوچک است که در جمجمه میمون کاشته شده و این قابلیت را به حیوان داده که با حرکت چشم‌هایش بازی ویدیویی انجام داده یا کلماتی را تایپ کند. گفتنی است که در فرآیند آزمایش‌های حیوانی نورالینک، میمون‌های زیادی جان خود را از دست دادند و این موضوع منتقدانی را برای مخالفت با این پروژه به میان آورد. البته ماسک ادعا کرده که همیشه رفتار خوب و انسانی با میمون‌ها داشته‌اند.
اهداف نورالینک؛ همزیستی با هوش مصنوعی یا ترابشریت
از آغاز این پروژه 7 سالی می‌گذرد و طی این مدت دانشمندان قوی و شناخته شده علوم اعصاب از بهترین دانشگاه‌های جهان در آن کار می‌کنند. هدف از ایجاد چنین شرکت و پروژه‌ای بنا به گفته ایلان ماسک همزیستی با هوش مصنوعی و رسیدن به ساخت دستگاه‌هایی برای درمان بیماری‌های جدی مغز با هدف نهایی بهبود انسان، که گاه به آن «ترابشریت» گفته می‌شود، است.
به زبان ساده این پروژه با قرار گرفتن روی مغز انسان می‌تواند علاوه بر نظارت بر فعالیت مغز، بخش‌هایی از آن را تحریک کند که این مورد برای معلولان و بیمارانی که آسیب مغزی و نخاعی دیده‌‌اند،
لازم است بدانید تمامی این تراشه‌ها در مرحله آزمایشی هستند و امید است طی آینده‌ای نه چندان دور با معلولیت و آسیب‌های مغزی و حرکتی به لطف علم و پیشرفت سریع‌اش حداحافظی کنیم. البته نباید چالش‌های آن را دست کم گرفت و بهتر است خودمان را برای مواجهه با آن آماده کنیم
کاربرد دارد. تا اینجای کار ما با یک هدف درمانی روبرو هستیم که در صورت موفقیت بسیار کارآمد خواهد بود. این هدف در فاز اول قرار دارد و اما هدف بعدی ایلان ماسک یک ایده بسیار بزرگ است که از آن با «توان‌افزایی افراد عادی» یاد می‌کند. یعنی با کاشت این تراشه‌ها بر روی افراد سالم و عادی، توانایی‌های بیشتری به دست بیاید. این موضوع در وهله اول شاید عجیب و البته جذاب باشد اما به طور حتم ترکیبش با اینترنت اشیا و هوش مصنوعی کمی خطرناک خواهد بود. چرا که در صورت عرضه چنین چیزی با چالش‌های اخلاقی، حقوقی، حریم خصوصی و ... مواجه خواهیم شد. در واقع این طرح به افرادی که از تراشه استفاده می‌کنند، کمک می‌کند تا به طور مستقیم به رایانه یا دستگاه‌های الکترونیکی پیرامون‌شان متصل شوند، برنامه‌ای شبیه دستیارهای صوتی خانگی که به جای صدا با فکر کنترل می‌شوند.
ماسک تنها نیست
شاید فکر کنید ایلان ماسک و شرکتش در این حوزه و ساخت ایمپلنت پیشگام هستند ولی اینطور نیست و در حال حاضر شرکت سینکرون و نوروتک نیز مجوز لازم برای اینمپلنت انسانی را دریافت کرده‌اند و تا کنون حداقل 42 نفر در جهان به صورت آزمایشی از این تراشه‌ها در مغزشان استفاده کرده‌اند.به طور مثال در روزهای اخیر گزارشی از راه رفتن یک فرد فلج پس از دوازده سال در سوییس منتشر شد که توجه بسیاری را به خود جلب کرد. ماجرا از این قرار است که به وسیله یک کاشت مغزی یا همان ایمپلنت افکار فرد با کمک یک ایمپلنت دیگر که در نخاع نصب شده، به پاهایش منتقل می‌شود. انتقالی که به صورت بی‌سیم انجام می‌شود و به زبان ساده مغز او را به صورت بی‌سیم به ناحیه‌ای از نخاع متصل کرده و توانایی راه رفتن را به او بازگردانده است. جراحان مغز و اعصاب و همچنین دانشمندان علوم اعصاب به این فناوری جدید «پل دیجیتال» می‌گویند.
