مملکت‌داری به روش کدبانوگری
می‌دونین مدلی که به عنوان کدبانوگری می‌شناسیم، یه مدل مملکت‌داریه؟
حالا چرا می‌گیم یه مدل مدیریت کلانه؟
یک مدل اقتصاد جدید می‌گفت تأمین منابع رو تخصصی دنبال کنید و به‌جای اینکه انرژی‌تون رو بذارید توی تولید چند تا محصول، روی تولید یه محصول متمرکز بشین. مثلاً من اگر کشور الف هستم، فقط گندم بکارم و بقیه نیازهام رو با محصول گندم تبادل کنم. اما یه مدل سنتی در مدیریت منابع داریم که قدیمی و جواب‌پس‌داده است. منتها یه‌مدت به فراموشی سپرده شد؛ اما دوباره خیلی از کشورها بهش رجوع کردن. اسم این مدل، مدیریت کَدآماییه؛ یعنی «مدیریت منابع به بهترین وجه ممکن»؛ به شرطی که بر اساس نیازهای اساسی و نه ساختگی انسان باشه. بدون اینکه اون نیاز رو دستکاری کنه. اما مدیریت اقتصادی در دنیای جدید می‌خواد تقاضای مردم رو به نفع تولیدات صنعتی جدید مدیریت می‌کنه. دقیقاً نقطه مقابل مدیریت کدآمایی: یعنی دستکاری نیازها.کدبانوها بدون اینکه بدونن، دارن مملکت‌داری می‌کنن!
ویژگی اصلی در اقتصاد کدآمایی اینه که مدیریت جیب رو یاد می‌ده. کدآمایی دقیقاً همون کاریه که کدبانوها در خانه انجام می‌دن. یعنی خانم خونه اول نیازهای خونه رو نیازسنجی می‌کنه و بر اساس این نیازها بهترین خروجی و بهره رو می‌بره. بر‌اساس نیازها اولویت‌بندی می‌کنه و اون‌ها رو متناسب با منابع تأمین می‌کنه. مثلاً ممکنه اول کرایه خونه رو کنار بذاره و بعد با باقیمانده پول درباره خوراک و پوشاک تصمیم بگیره. حتی اگه خانواده در اوضاع بد اقتصادی هم به سر می‌بره، معمولاً مامان خونه مواد غذایی رو می‌تونه جوری به غذا تبدیل کنه که بچه‌ها متوجه نشن خانواده اوضاع اقتصادی خوبی نداره.
کدبانو حتی می‌تونه با این مدیریت منابع، خونواده رو از بحران‌ها نجات بده. شاید باورتون نشه، ولی دولت آمریکا در یه برهه‌ای با استفاده از همین مدل مدیریت و اقتصاد مقاومتی تونست کشورشو نجات بده.
کدبانوها بدون اینکه بدونن، دارن مملکت‌داری می‌کنن!
