آلرژی به خمیر دندان چه علائمی دارد و چه باید کرد؟
حساسیت به خمیردندان
حساسیت به خمیردندان مشکل شایعی نیست؛ اما بههرحال میتواند اتفاق بیفتد. آلرژی یا حساسیت به خمیردندان نوعی درماتیت تماسی است که باعث زخم، خارش و پوستهشدن داخل دهان و اطراف لبها میشود.
طعمدهندههای خمیردندان مثل نعنا معمولاً اصلیترین عامل آلرژی به خمیردندان هستند؛ اما ترکیبات دیگر نیز میتوانند علت این اتفاق باشند.
. زخم دهان
. احساس خارش یا سوزش در اطراف دهان
. تحریک زبان
. خارش و پوستهشدن لبها و پوست اطراف دهان
ترکخوردگی و خشکی شدید لبها نیز از علائم معمول حساسیت به خمیردندان است که به نام چیلیتیس معروف است.
هر دو ماده شیمیایی و طبیعی که برای افزودن طعم نعنا و دارچین و پونه به خمیردندان مورداستفاده قرار میگیرند، عامل بیشتر واکنشهای آلرژیک نسبت به خمیردندان میباشند. ازآنجاییکه بیشتر خمیردندانها حاوی این طعمدهندهها هستند بهسختی میتوان خمیردندانی پیدا کرد که مناسب فردی باشد که به خمیردندان حساسیت دارد.
دیگر ترکیبات خمیردندان که ممکن است باعث درماتیت تماسی شوند:
. کوکوآمیدو پروپیل بتائین (CAPB)، یک عامل کفساز است
. پروپیلن گلیکول، یک نگهدارنده
. عصارههای گیاهی مثل روغن درخت چای که به کنترل باکتریها در دهان کمک میکند
. پارابن، یک نگهدارنده
در بعضی از خمیردندانها از گلوتن نیز بهعنوان غلظتدهنده استفاده میشود که ممکن است در برخی از افرادی که به گلوتن حساس هستند ایجاد واکنش آلرژیک نماید.
بهندرت فلوراید موجود در خمیردندان نیز میتواند واکنش آلرژیک ایجاد کند. آلرژی به فلوراید بینهایت غیرمعمول است.
استفاده طولانیمدت از استروئیدهای موضعی روی صورت نیز باید اجتناب کنید؛ زیرا استروئیدها میتوانند باعث عوارض جانبی شدید و دائمی شوند.
زخمهای دهان، تورم لثهها و تحریک زبان نیز باید با کورتیکواستروئیدهای سیستمیک (قرص یا آمپول) و یا با دهانشویههای استروئیدی که ترکیبی ساخته میشوند مداوا شوند.
علائم حساسیت به خمیردندان
. تورم لثه. زخم دهان
. احساس خارش یا سوزش در اطراف دهان
. تحریک زبان
. خارش و پوستهشدن لبها و پوست اطراف دهان
ترکخوردگی و خشکی شدید لبها نیز از علائم معمول حساسیت به خمیردندان است که به نام چیلیتیس معروف است.
علتهای واکنش آلرژیک به خمیردندان
درماتیت تماسی دو نوع است: تحریککننده و آلرژیک. تفاوت این دو نوع درماتیت تماسی معمولاً بهسختی تشخیص داده میشود و معمولاً تمایز مهمی نیست. بیشتر واکنشهای آلرژیک نسبت به خمیردندان از نوع درماتیت تماسی آلرژیک هستند.هر دو ماده شیمیایی و طبیعی که برای افزودن طعم نعنا و دارچین و پونه به خمیردندان مورداستفاده قرار میگیرند، عامل بیشتر واکنشهای آلرژیک نسبت به خمیردندان میباشند. ازآنجاییکه بیشتر خمیردندانها حاوی این طعمدهندهها هستند بهسختی میتوان خمیردندانی پیدا کرد که مناسب فردی باشد که به خمیردندان حساسیت دارد.
بیشتر بخوانید
اگر خمیردندان سفیدکننده می زنید، احتیاط کنید6 توصیه برای خرید خمیردندان مناسباز قرصهای خمیردندان چه میدانید؟
. کوکوآمیدو پروپیل بتائین (CAPB)، یک عامل کفساز است
. پروپیلن گلیکول، یک نگهدارنده
. عصارههای گیاهی مثل روغن درخت چای که به کنترل باکتریها در دهان کمک میکند
. پارابن، یک نگهدارنده
در بعضی از خمیردندانها از گلوتن نیز بهعنوان غلظتدهنده استفاده میشود که ممکن است در برخی از افرادی که به گلوتن حساس هستند ایجاد واکنش آلرژیک نماید.
بهندرت فلوراید موجود در خمیردندان نیز میتواند واکنش آلرژیک ایجاد کند. آلرژی به فلوراید بینهایت غیرمعمول است.
آلرژنهای موجود در دیگر محصولات دهان و دندان
درماتیت تماسی دهان میتواند ناشی از دیگر محصولات دهان و دندان نیز باشد، مانند دهانشویه، آدامس، بالم لب و رژلب. فلزاتی که در دندانپزشکی به کار میروند نیز میتوانند درماتیت تماسی در دهان ایجاد کنند، مثل جیوه، کروم، نیکل، طلا، کبالت، برلیوم و پالادیوم.هر دو ماده شیمیایی و طبیعی که برای افزودن طعم نعنا و دارچین و پونه به خمیردندان مورداستفاده قرار میگیرند، عامل بیشتر واکنشهای آلرژیک نسبت به خمیردندان میباشند. ازآنجاییکه بیشتر خمیردندانها حاوی این طعمدهندهها هستند بهسختی میتوان خمیردندانی پیدا کرد که مناسب فردی باشد که به خمیردندان حساسیت دارد
درمان حساسیت به خمیردندان
بهترین راه درمان حساسیت به خمیردندان، اجتناب از مواد شیمیایی است که باعث آلرژیتان میشوند. بسیاری از افرادی که به طعمدهندههای مصنوعی خمیردندانها حساسیت دارند میتوانند از خمیردندانهایی استفاده کنند که در آنها طعمدهندههای طبیعی بهکاررفته است. همچنین شاید لازم باشد این افراد از خمیردندانهایی استفاده کنند که در آنها از طعمهای کمتر رایج خمیردندان استفاده شده است، مثل انبه یا تمشک.استفاده طولانیمدت از استروئیدهای موضعی روی صورت نیز باید اجتناب کنید؛ زیرا استروئیدها میتوانند باعث عوارض جانبی شدید و دائمی شوند.
زخمهای دهان، تورم لثهها و تحریک زبان نیز باید با کورتیکواستروئیدهای سیستمیک (قرص یا آمپول) و یا با دهانشویههای استروئیدی که ترکیبی ساخته میشوند مداوا شوند.