پولشویی با بازیهای رایانهای
پولشویی آنلاین!
ورود اینترنت به زندگی بشر، علاوه بر تاثیر بر زندگی انسانها بر جرایم نیز تاثیر گستردهای داشته و جرایم را از حالت سنتى خارج و به سمت مدرن هدایت کرده ست.
از سال 1983 شاهد رشد چشمگیر بازیها در اروپا بودیم و این رشد تا سال 2000 ادامه داشت و کم کم به سمت دیجیتالی شدن رفت. در آن زمان جرم در این بازیها معنی نداشت تا اینکه پای اینترنت و حساب کاربریها به میان آمد. این موضوع علاوه بر راه جدید درآمدزایی مشکلات زیادی را هم به همراه داشت. از این رو بسیاری از کشورها به این نتیجه رسیدند تا قوانینی برای جرایمی که در بازیها اتفاق میافتد، تبیین کنند.
در ایران اما ماجرا کمی فرق دارد. در سال ۱۳۸۵ طبق مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی، بنیاد ملی بازیهای رایانهای ایجاد شد تا به مسائل مربوط به بازیها بپردازد. اما در سالهای 85 تا 90 که سالهای ابتدایی و طلایی ورود بازیهای جدید به کشور بود، این بنیاد با چالشهایی روبرو بود و نتوانست به صورت جدی موضوعات را بررسی کند.
از سال ۹۲ وظایف این بنیاد مشخص شد، اما در هیچکدام یک از وظایف بنیاد ملی بازیهای رایانهای چیزی تحت عنوان رسیدگی به جرایم را مشاهده نمیکنید و این معضل تا به امروز پا برجاست.
به طوری که اگر جرمیدر حوزه بازیهای رایانهای صورت بگیرد، باید به قانون مجازات، قانون جرایم رایانهای و قانون تجارت الکترونیک مراجعه شود و در اصل ما هیچ قانون خاصی در حوزه جرایم بازیهای رایانهای نداریم.
عموما جرم در بازیهای رایانهای در سه حوزه اتفاق میافتد که میتوان به جرایم مالی، جرایم اخلاقی و جرایم امنیتی اشاره کرد. در حوزه مالی این جرم میتواند کلاهبرداری، جعل و سرقت باشد.
مثلا یک مورد از آنها فروش حساب کاربریهای جعلی و تقلبی است. شخصی مراحل بازی را طی کرده و در حافظه ذخیره میکند و شخص دیگری اقدام به خرید این مراحل میکند. این مورد مثلا در بازی کلش بسیار رایج است و همین موضوع میتواند منجر به پولشویی شود.
یعنی پول کیثف را با بازیهای رایانهای تمیز میکنند و ردیابی این مسأله خیلی سخت است چراکه ممکن است فرد بگوید که من این مقدار پول را در بازی بردهام.
در بعضی موارد هم فرد با مشاهده تبلیغی در یک سایت که میگوید مثلا مرحله 90 بازی را 20 میلیون میفروشد، وسوسه شده و اقدام به خرید میکند، در صورتی که این تبلیغ در واقع با یک حساب کاربری جعلی است و پس از دریافت متوجه میشود که به جای مرحله 90 مرحله 20 به دستش رسیده و در بازار قیمت مرحله 20، پنج میلیون است و اینجا یک ضرر 15 میلیونی کرده است و یا اینکه پس از واریز پول حساب کاربری را مسدود میکند.
همچنین به طور نمونه در بازی Fortnite یک ارز داخلی به نام V-Bucksوجود دارد که وسیلهای برای پولشویی برخی از مجرمان است. به این صورت که افراد با استفاده از کارتهای اعتباری دزدی اقدام به خریدن این ارز میکنند و و این ارزهای پرطرفدار را با تحفیفهای چشم گیر در دارک وب یا رسانههای اجتماعی به فروش میرسانند. سیستم امنیتی ضعیف فورتنایت به طور مستقیم به این خلافکاران اجازه میدهد که از طریق پولهای درون بازی، به راحتی پولشویی کنند.
از استعلام بانک هم به یک فرد معتاد میرسند که برای مبلغی پول، کارت بانکیاش را اجاره داده است. این پول نیز بلافاصله تبدیل به رمز ارز شده و به هیچ عنوان قابل استعلام نیست. در واقع مجرمان درآمدهای غیر قانونی خود را با استفاده از رمزارزها پوشش میدهند.
در ایران اما ماجرا کمی فرق دارد. در سال ۱۳۸۵ طبق مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی، بنیاد ملی بازیهای رایانهای ایجاد شد تا به مسائل مربوط به بازیها بپردازد. اما در سالهای 85 تا 90 که سالهای ابتدایی و طلایی ورود بازیهای جدید به کشور بود، این بنیاد با چالشهایی روبرو بود و نتوانست به صورت جدی موضوعات را بررسی کند.
از سال ۹۲ وظایف این بنیاد مشخص شد، اما در هیچکدام یک از وظایف بنیاد ملی بازیهای رایانهای چیزی تحت عنوان رسیدگی به جرایم را مشاهده نمیکنید و این معضل تا به امروز پا برجاست.
به طوری که اگر جرمیدر حوزه بازیهای رایانهای صورت بگیرد، باید به قانون مجازات، قانون جرایم رایانهای و قانون تجارت الکترونیک مراجعه شود و در اصل ما هیچ قانون خاصی در حوزه جرایم بازیهای رایانهای نداریم.
در بازیهای رایانهای چه جرایمی رخ میدهد؟
والدین می بایست بر فعالیتهای سایبری و همچنین بازیهای رایانهای که بچهها انجام میدهند نظارت کافی داشته باشند.
مثلا یک مورد از آنها فروش حساب کاربریهای جعلی و تقلبی است. شخصی مراحل بازی را طی کرده و در حافظه ذخیره میکند و شخص دیگری اقدام به خرید این مراحل میکند. این مورد مثلا در بازی کلش بسیار رایج است و همین موضوع میتواند منجر به پولشویی شود.
یعنی پول کیثف را با بازیهای رایانهای تمیز میکنند و ردیابی این مسأله خیلی سخت است چراکه ممکن است فرد بگوید که من این مقدار پول را در بازی بردهام.
در بعضی موارد هم فرد با مشاهده تبلیغی در یک سایت که میگوید مثلا مرحله 90 بازی را 20 میلیون میفروشد، وسوسه شده و اقدام به خرید میکند، در صورتی که این تبلیغ در واقع با یک حساب کاربری جعلی است و پس از دریافت متوجه میشود که به جای مرحله 90 مرحله 20 به دستش رسیده و در بازار قیمت مرحله 20، پنج میلیون است و اینجا یک ضرر 15 میلیونی کرده است و یا اینکه پس از واریز پول حساب کاربری را مسدود میکند.
همچنین به طور نمونه در بازی Fortnite یک ارز داخلی به نام V-Bucksوجود دارد که وسیلهای برای پولشویی برخی از مجرمان است. به این صورت که افراد با استفاده از کارتهای اعتباری دزدی اقدام به خریدن این ارز میکنند و و این ارزهای پرطرفدار را با تحفیفهای چشم گیر در دارک وب یا رسانههای اجتماعی به فروش میرسانند. سیستم امنیتی ضعیف فورتنایت به طور مستقیم به این خلافکاران اجازه میدهد که از طریق پولهای درون بازی، به راحتی پولشویی کنند.
پلیس فتا نمیتواند ردیابی کند؟
فرد به پلیس فتا مراجعه کرده و فقط با داشتن یک شماره تماس و یک شماره کارت اعلام کلاهبرداری میکند. پلیس نیز با ردیابی سیمکارت عموما به یک تبعه خارجی میرسد، چرا که گردشگران سیمکارت را خریداری کردهاند و پس از خروج از ایران خط را نمیسوزانند و آن را میفروشند.از استعلام بانک هم به یک فرد معتاد میرسند که برای مبلغی پول، کارت بانکیاش را اجاره داده است. این پول نیز بلافاصله تبدیل به رمز ارز شده و به هیچ عنوان قابل استعلام نیست. در واقع مجرمان درآمدهای غیر قانونی خود را با استفاده از رمزارزها پوشش میدهند.