ابراهیم هادی؛ گمنام پُرنام شده

حوالی محله میدان خراسان در خانه‌ای نقلی به دنیا آمد، پدر اسم «ابراهیم» را برایش انتخاب کرد هم‌نام پیامبری که مظهر صبر، قهرمان و توحید است.

پوریای ولی دوران‌اش بود

ابراهیم تو کشتی گرفتن هم حریف نداشت، همیشه در اوج بود و آمادگی داشت، وقتی او را در وزن 74 کیلوگرم معرفی می‌کردند همه مطمئن بودند که در این وزن حتما مدال قهرمانی را دارند اما در بزنگاه‌ها حس می‌کرد که باید ببازد، مگر آسان است این‌همه تمرین‌های سخت و طاقت‌فرسا داشته باشی اما یهو قصد کنی ببازی و تا حریف‌ات را با لبخند ببینی و خانواده‌ای دیگر را خوشحال کنی! در باختن به عمد هزاران برد نهفته است که او را بچه‌محل‌ها پوریای ولی بخوانند.

بزرگمردی او از ارتفاعات سر به فلک کشیده بازی دراز گیلان غرب تا دشت‌های وسیع جنوب زبانزد خاص و عام شده بود اینکه چه کارهایی کرد و چه رشادت‌های انجام داد.

مستجاب‌الدعوه گمنامی

احترام به دیگران اولویت ابراهیم هادی بود حتی می‌گفت به اسرای جنگی هم احترام بگذارید، درست است که دشمنان جاهل و ناآگاه هستند اما باید اسلام واقعی را از ما ببینند، وقتی ابراهیم مسئولیت حفاظت از چند نفر از اسیران را داشت هر چیزی که از طرف تدارکات می‌آمد و یا هر چیزی که خودشان می‌خوردند به اسرا می‌دادند با این کارهایش حتی اسیران هم جذب اخلاق و منش خودش کرده بود.

می‌گویند ابراهیم همیشه از خدا می‌خواست که گمنام باقی بماند چون گمنامی صفت یاران محبوب خداست البته خدا هم برایش هیچ کم و کاستی نذاشت و دعایش را مستجاب کرد. ابراهیم سال‌هاست که گمنام در فکه مانده.

گلستان را به آتش می‌کشاند

مگر کسی که در دل‌ها و ذهن‌ها خودش را ماندگار کرده گمنام می‌ماند؟ مگر گمنامی در جسم است؟ ابراهیم با اخلاق و رفتارش جوری در ذهن‌ها مانده که هنوز بچه‌محل‌هایی هم رفتار و منش‌اش را ادامه دادند در محل اسم ابراهیم است که در زبان‌ها می‌چرخد اصلا باور ندارید برید و به محله‌شان سری بزنید تا بدانید ابراهیم هادی چه کسی بود و چه کسانی همچنان هستند که نام‌اش را زنده نگاه داشتند و اسمش وِرد زبان همه شده است!

حالا شده آتش و گلستان اسم مستندی که قرار است برای ابراهیم هادی بسازند، حکایتی از چریک‌های اندرزگو و مطلعان کانال کمیل که قرار است گلستان را به آتش بکشانند علی روئین‌تن کارگردان و تهیه‌کننده «آتش و گلستان» در گفت‌وگو با تبیان می‌گوید، وقتی شروع به نوشتن کردم تصمیم گرفتم برای معنا یافتن تحقیق و پژوهش‌هایم باید با دوربین همه اتفاقات درباره ابراهیم هادی را ضبط کنم و شروع کردم به ثبت تمام لحظاتی که دنبالش بودم. اتفاقات خاصی که تا به امروز هیچکس آن را نشنیده است.

البته ساخت مستند درباره شهیدان بسیار سخت است چون هر کسی می‌خواهد تلقی‌های خودش را داشته باشد، باید مواظب باشید که به اصل موضوع لطمه وارد نشود و موضوع را از زاویه نگاه شخصی نبینیم.

فقط برای خدا

ابراهیم هادی فتوت، پهلوانی و انسانیت سرشاری داشته است و برای خودنمایی و گرفتن پست و مقام هم به دنبال رشادت‌ها جنگیدن نبوده است، او به خاطر گمنامی و در راه خدا بودن جنگید و این گمنامی او برایش پُرنامی آورده است.

وقتی شروع کردم به نوشتن فیلمنامه، شبیه آدم کوری بودم که می‌خواستم درباره فرد گمنامی فیلم بسازم به همین‌خاطر به سمت موقعیت جغرافیایی، تاریخی، معنایی، هم‌محله‌هایش، خانواده‌اش و هم‌رزمانش که رفتم و صحبت می‌کردم و در موقعیت‌ها قرار می‌گرفتم به نتایج بسیار قشنگی می‌رسیدم که بازتاب آن در مستند آمده است، نمی‌توانم به آن‌ها اشاره کنم و تعریف کنم اگر می‌خواستم موضوعات را بگویم که دیگر مستند را نمی‌ساختم.

در این مستند چیزهایی را می‌بینیم که تا به امروز از ابراهیم هادی نشنیده بودیم و اینکه نوع فیلمسازی درباره شهدا به‌حدی سخت و پیچیده است که از همه آن‌ها در فیلم صحبت شده و به مخاطب انتقال داده می‌شود.

---