تحقیر «جشنواره فیلم فجر» در دوره چهلم
امسال جشنواره فیلم فجر حواشی زیادی داشت. این حواشی چطور باعث تحقیر جشنواره در چهلمین دوره شدند؟
چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر چند روز پیش با کلی حاشیه اساسی بالاخره تموم شد و عوامل برگزاریش بالاخره یه نفس راحت کشیدند.
البته نه برای اینکه همه چیز به خیر و خوشی تموم شده، بلکه بیشتر برای اینکه حاشیهها بیشتر از قبل نمیشود.
این البته اولین بار نبود که جشنواره دچار حاشیه میشد، حواشی همیشه بود اما این دوره از جشنواره شباهت جالبی به یکی از دورههای دور و دراز جشنواره داشت. به درست 39 سال پیش، بهمن ماه سال 62 که جشنواره فیلم فجر برای دومین بار در حال برگزاری بود.
اولین حاشیه جشنواره این بود که دوره دوم بدون دبیر برگزار شد! اون سال جشنواره را تیمی برگزار کردند، درست مثل جشنواره چهلم که تقریبا از حضور دبیر بیبهره بود.
اول به خاطر کرونا و بعد هم شاید سر شلوغی آقای نقاشزاده، شاید هم اولویتهای دیگر داشتند.
دومین حاشیهای که جشنواره در سال 62 با آن درگیر بود، طراحی نکردن پوستر بود؛ آن سال بنا به دلایلی که شاید نداشتن دبیر هم یکی از آن دلایل باشد، جشنواره بدون پوستر برگزار شد.
از قضا امسال هم در دوره چهلم، جشنواره با همین حاشیه مواجه بود و پوستر جشنواره اینقدر به لحاظ گرافیکی مورد انتقاد بود که تقریبا میشد گفت فجر چهلم هم مثل فجر دوم پوستر نداشت!
حاشیه سوم نقص فنی محل برگزاری جشنواره در سال 62 بود، آن سال چند روز اول جشنواره، برق جشنواره قطع شد! و باعث شد کلی اعتراض به جشنواره شود.
اتفاقا جشنواره دوره چهلم هم که در شیوه برگزاری با جشنواره 39 سال پیش رقابت تنگاتنگی دارد، دچار نقص فنی شد و روز اختتامیه مردم نتوانستند پخش زنده مهمترین بخش جشنواره را از تلویزیون تماشا کنند که اتفاقا این بار هم به این مشکل کلی اعتراض شد.
و اما حاشیه آخر که گل سرسبد اشتراکات بین این دو دوره است برمیگردد به لو رفتن اسامی برندههای جشنواره پیش از اختتامیه!
در هر دو دوره، شب آخر جشنواره اسامی برندهها لو رفت که واقعا اتفاق عجیبی بود.
ناگفته نماند که این دو دوره البته تفاوتهایی هم در برگزاری با هم داشتند مثلا در دوره دوم نسخه ارسالی هیچ فیلمی به بیرون از جشنواره درز پیدا نکرد و هیئت انتخاب هم هیچ قصهای رو از قبل لو ندادند! اتفاقی که افتخارش برای دوره چهلم باقی ماند و هنوز هم هیچکس جواب تهیهکنندههایی که فیلمشان لو رفته را ندادهاند!
سال 62 هیچ جایزهای هم حذف نشد! برخلاف سال 1400 که نه تنها در جشنواره فیلم فجر تقلب شد که به جای پیدا کردن متخلفین، کلا سیمرغ مردمی را پر دادن رفت، هم خودشان را راحت کردند هم مردم را!
البته ما که خوشبینیم و بنا را میگذاریم روی اینکه این حجم از شباهت بین دوره دوم و چهلم برای این بوده که دبیرخانه جشنواره تصمیم گرفته نوستالژیها را زنده کند.
انگار نه انگار که اعتبار مهمترین رویداد سینمایی ایران چهجوری به بازی گرفته شده و چطوری سر و ته مفهوم انقلابیگری را با یک نماهنگ درباره شهید آوینی در اختتامیه هم آوردند!
البته نه برای اینکه همه چیز به خیر و خوشی تموم شده، بلکه بیشتر برای اینکه حاشیهها بیشتر از قبل نمیشود.
این البته اولین بار نبود که جشنواره دچار حاشیه میشد، حواشی همیشه بود اما این دوره از جشنواره شباهت جالبی به یکی از دورههای دور و دراز جشنواره داشت. به درست 39 سال پیش، بهمن ماه سال 62 که جشنواره فیلم فجر برای دومین بار در حال برگزاری بود.
اولین حاشیه جشنواره این بود که دوره دوم بدون دبیر برگزار شد! اون سال جشنواره را تیمی برگزار کردند، درست مثل جشنواره چهلم که تقریبا از حضور دبیر بیبهره بود.
اول به خاطر کرونا و بعد هم شاید سر شلوغی آقای نقاشزاده، شاید هم اولویتهای دیگر داشتند.
دومین حاشیهای که جشنواره در سال 62 با آن درگیر بود، طراحی نکردن پوستر بود؛ آن سال بنا به دلایلی که شاید نداشتن دبیر هم یکی از آن دلایل باشد، جشنواره بدون پوستر برگزار شد.
سال 62 هیچ جایزهای هم حذف نشد! برخلاف سال 1400 که نه تنها در جشنواره فیلم فجر تقلب شد که به جای پیدا کردن متخلفین، کلا سیمرغ مردمی را پر دادن رفت، هم خودشان را راحت کردند هم مردم را!
از قضا امسال هم در دوره چهلم، جشنواره با همین حاشیه مواجه بود و پوستر جشنواره اینقدر به لحاظ گرافیکی مورد انتقاد بود که تقریبا میشد گفت فجر چهلم هم مثل فجر دوم پوستر نداشت!
اتفاقا جشنواره دوره چهلم هم که در شیوه برگزاری با جشنواره 39 سال پیش رقابت تنگاتنگی دارد، دچار نقص فنی شد و روز اختتامیه مردم نتوانستند پخش زنده مهمترین بخش جشنواره را از تلویزیون تماشا کنند که اتفاقا این بار هم به این مشکل کلی اعتراض شد.
و اما حاشیه آخر که گل سرسبد اشتراکات بین این دو دوره است برمیگردد به لو رفتن اسامی برندههای جشنواره پیش از اختتامیه!
در هر دو دوره، شب آخر جشنواره اسامی برندهها لو رفت که واقعا اتفاق عجیبی بود.
ناگفته نماند که این دو دوره البته تفاوتهایی هم در برگزاری با هم داشتند مثلا در دوره دوم نسخه ارسالی هیچ فیلمی به بیرون از جشنواره درز پیدا نکرد و هیئت انتخاب هم هیچ قصهای رو از قبل لو ندادند! اتفاقی که افتخارش برای دوره چهلم باقی ماند و هنوز هم هیچکس جواب تهیهکنندههایی که فیلمشان لو رفته را ندادهاند!
سال 62 هیچ جایزهای هم حذف نشد! برخلاف سال 1400 که نه تنها در جشنواره فیلم فجر تقلب شد که به جای پیدا کردن متخلفین، کلا سیمرغ مردمی را پر دادن رفت، هم خودشان را راحت کردند هم مردم را!
البته ما که خوشبینیم و بنا را میگذاریم روی اینکه این حجم از شباهت بین دوره دوم و چهلم برای این بوده که دبیرخانه جشنواره تصمیم گرفته نوستالژیها را زنده کند.
انگار نه انگار که اعتبار مهمترین رویداد سینمایی ایران چهجوری به بازی گرفته شده و چطوری سر و ته مفهوم انقلابیگری را با یک نماهنگ درباره شهید آوینی در اختتامیه هم آوردند!