چگونه می توانیم به پدر و مادر خود نیکی کنیم؟(هدیه های آسمانی سوم دبستان)

درس هفتم کتاب هدیه های آسمانی سوم دبستان با موضوع  "بوی بهشت" درباره احترام و نیکی به پدر و مادر بیان شده است. این درس دانش آموزان را با ضرورت و شیوه های احترام به پدر و مادر آشنا می کند و  احساس قدردانی از زحمات و تشکر از پدر و مادر را بیان می کند و آیاتی راجع به این موضوع را اشاره می کند.

این درس با داستان اویس قرنی و احترام او به مادرش بیان شده است. اویس قَرَنی با عنوان کامل ابو عمرو اُوَیْس بن عَامِرِ بنِ جَزْءِ بنِ مَالِک، مسلمانی ساکن قَرَنْ یمن بود که در زمان محمد رسول الله می‌زیست ولی او را ملاقات نکرد و از تابعین به‌شمار می‌آید.

او از راه شتربانی روزگار را با مادر پیر، نابینا و ناتوان خود سپری می‏‌کرد. زمانی که آوازه دعوت پیامبر (ص) را شنید، از مادرش درخواست کرد برای دیدن رسول خدا (ص) به مدینه برود. مادرش به او اجازه داد ولی شرط کرد که بیش از نصف روز در آنجا نماند. اویس به مدینه سفر کرد ولی زمانی که به خانۀ پیامبر رسید، ایشان در خانه نبود. به ناچار به خاطر قولی که مادر از او گرفته بود مدینه را به قصد یمن ترک کرد. زمانی که پیامبر اسلام(ص) به خانه بازگشت، فرمود: این نور کیست که در این خانه می‏‌نگرم. گفتند: شتربانی که اویس نام داشت به اینجا آمد و زود رفت. فرمود: این نور را در خانه ما هدیه گذاشت و رفت.

اویس به دلیل پرستاری از مادر پیر و ناتوانش، موفق به زیارت ظاهری پیامبر اسلام نشد، ولی پیامبر او را «نَفَسُ الرحمان» نامید  و فرمود: «من از سوی یمن، بوی خدا می‌‌شنوم. او از پارسایانِ نامدار صدرِ اسلام، مُلَقب به «سیّدُ التابعین» و از اصحاب و حواریون حضرت امام علی علیه السلام بود و سرانجام در جنگ صفین، به یاری حضرت علی علیه السلام شتافت و در نبردی سخت با سپاهیان معاویه، به درجه والای شهادت نایل آمد.

اویس به حکم فطرت و همچنین فرمایش پیامبر صلی الله علیه و آله به نیکی و مهربانی با والدین، مراقب مادر بود. هنگامی‌‌ که شوق دیدار پیامبر نور و رحمت، سرتاسر وجودش را فراگرفته بود، بر خودش واجب دانست با اجازه مادر، برای دیدار پیامبر به مدینه سفر کند. مادر که کسی جز اویس نداشت و نیازمند پرستاری بود، گفت: اگر پیامبر در مدینه نبود، توقف نکن و زود بازگرد.

از رسول خدا صلی الله علیه و آله احادیثی در گرامیداشت اویس قرنی نقل شده است. آن حضرت در حدیثی، اویس را دوست و یار خود و یکی از بهترین و نیکوکارترین تابعین معرفی می‌‌کند. بارها پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله به دیدار اویس اظهار اشتیاق می‌‌کرد و می‌‌فرمود: «هر کس او را ببیند، سلام مرا به او برساند». ایشان گاه رو به جانب یمن می‌‌کرد و می‌‌گفت: «من نسیم خدایی را از سوی یمن می‌‌بویم». سلمان فارسی پرسید: ای رسول خدا، این شخصی که بوی خوش او را از یمن می‌‌بویی، کیست؟ پیامبر فرمود: «در یمن شخصی است به نام اویس قرنی که در روز قیامت محشور می‌‌شود و جمعیت بسیاری را به تعداد افراد و قبیله پرجمعیتِ ربیعه و مُضرّ، شفاعت می‌‌کند.»

چیزی که از این داستان متوجه می شویم این است که اویس قرنی به خاطر قولی که به مادر خود داده بود و مادر به او گفته بود که من به مراقبت تو احتیاج دارم و بیشتر از نصف روز در مئینه نمان و برگرد؛ خود را از دیدار ظاهری پیامبر محروم کرد تا به عهد خود وفا کند. در واقع این احترام و نیکی به مادر را می رساند. بندهٔ خوب خدا بودن به معنای این نیست که انسان شغل یا درآمد آن چنانی داشته باشد؛ بلکه چه بسا کسی یک چوپان ساده است اما بوی بهشت می دهد و کسی ثروتمند است، اما از خدا دور باشد. آنچه که برای انسان ارزش و مقام می آورد ایمان به خدا و انجام اعمال نیکوست.

اهمیت نیکی به پدر و مادر
 همانطور که می دانیم اهمیت نیکی به والدین بر هیچ مسلمانی پوشیده نیست. نیکی به والدین مهمترین تکلیف الهی تلقی می‌شود. به گونه‌ای که بعد از توحید از آن یاد می‌کنند.  در آیات قرآن و احادیث ائمه (ع)،نیکی کردن به پدر و مادر بسیار سفارش شده است. در ادامه مطلب می خواهیم بیان کنیم که چگونه می توانیم به این سفارش عمل کنیم و والدین را از خود راضی و خوشنود نگه داریم؟

 فطرت انسان به گونه ای است کهاز کسی که به او نیکی می کند،شاکر و سپاسگذار است.پدر و مادر،کسانی هستند که ما باید در زندگی همیشه سپاسگذار آنها باشیم. سپاسگزاری از پدر و مادر، نشانه و گواه سلامت فطرت است و کسی که به پدر و مادر خود نیکی می‌کند، از فطرت خود پاسداری کرده است.

نگاه رحمت به والدین ، پاداش حج مقبول دارد. رضایت آن دو رضای الهی را در پیش دارد و خشم آنها، خشم خداوند است.احسان به پدر و مادر عمر شخص را طولانی می کند و باعث می شود فرزندان او هم به وی احسان کنند.

آیات قرآنی درباره نیکی به پدر و مادر

در مورد احترام به پدر و مادر در آیات و روایات خیلی سفارش شده است که آیاتی از قرآن احترام به والدین را واجب می‌داند.در قرآن کریم در چندین جا با تعبیر «وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً» آمده است و اخبار در ثواب نیكى به پدر و مادر بى شمار است و هر مؤمنى را سزاوار است كه در گرامی داشت و بزرگداشت و احترام آنها توجه بسیار داشته باشد و در خدمت آنان كوتاهى نكند و در معاشرت و مصاحبت با آنها رفتار نیكو داشته باشد و اگر به چیزى نیاز داشته باشند صبر نكند تا آنها از او بخواهند بلكه پیش از اظهار ایشان تقدیمشان كند كه نیاز به سؤال نداشته باشند.

اهمیّت سپاسگزاری از پدر و مادر، چنان است که خداوند پس از امر به شکرگزاری از خود، شکر پدر و مادر را آورده است: "وَوَصَّیْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَیْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَىٰ وَهْنٍ وَفِصَالُهُ فِی عَامَیْنِ أَنِ اشْكُرْ لِی وَلِوَالِدَیْكَ إِلَیَّ الْمَصِیرُ؛ و ما به هر انسانی سفارش کردیم که در حقّ پدر و ما در خود نیکی کن خصوص مادر که چون بار حمل فرزند برداشته و تا مدّت دو سال که طفل را از شیر باز گرفته (هر روز) بر رنج و ناتوانیش افزوده است، (و فرمودیم که) شکر من و شکر پدر و مادرت بجای آور، که بازگشت (خلق) به سوی من خواهد بود".(لقمان آیه 14)

 در این آیه کلمه كلمه‌ى‌ «وَهْنٍ»، به معناى ضعف جسمانى است، چنانكه «توهین» به معناى تضعیفِ شخصیّت است. در آیه مورد بحث، ابتدا درباره‌ى نیكى به والدین سفارش شده، سپس به دوران باردارى مادر اشاره كرده تا وجدان اخلاقى انسان را تحریك و بیدار كند و به او تذكّر دهد كه گذشته‌ها را فراموش نكند. همواره به یاد داشته باشد كه مادرش او را حمل كرد و از شیره‌ى جانش به او داد و به خاطر آسایش او از خواب و خوراك خود صرف نظر كرد كه هیچ كس حاضر نبود چنین زحمت هایى را تحمّل كند. چون حقّ مادر بیشتر در معرض تضییع است و یا حقّ او بیش از پدر است، خداوند سفارش مخصوص نموده است. همه‌ى انسان‌ها، در هر رتبه و شرایطى كه باشند مدیون والدین هستند‌. و همانطور که کسی نمی‌تواند شکر پروردگار به جای آورد، شکرگزاری از پدر و مادر نیز بسیار دشوار و در حدّ محال است.
خداوند در قرآن کریم نیکی به پدر و مادر را وظیفه‌ای واجب معرفی فرموده است؛ وظیفه‌ای که پس از «توحید در پرستش» ذکر شده است:" وَقَضَىٰ رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِیَّاهُ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا ۚ إِمَّا یَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلًا كَرِیمًا؛ و خدای تو حکم فرموده که جز او را نپرستید و درباره پدر و مادر نیکویی کنید و چنانکه یکی از آنها یا هر دو در نزد تو پیر و سالخورده شوند (که موجب رنج و زحمت تو باشند) زنهار کلمه‌ای که رنجیده خاطر شوند مگو و بر آنها بانگ مزن و آنها را از خود مران و با ایشان به اکرام و احترام سخن‌گو"(آیه 23 سوره اسرا)

 در این آیه قضاء در اصل به معنى فیصله دادن و محكم كردن است. به معنى حكم و بیان و مانند آن نیز آید، آن در آیه به معنى حكم كردن است،کبر به معنای پیری و اف: كلمه ‏اى است كه با آن اظهار تنفّر و انزجار مى‏ شود. چون انسان چیزى را مكروه دارد در مقام اظهار كراهت مى‏ گوید: افّ. ‏ لا تَنْهَرْهُما: با آنها تندى مكن و با فریاد مران. به بیان یکی از مصداقهای روشن نیکی به پدر و مادر پرداخته، می‌گوید:

«هرگاه یکی از آن دو، یا هر دو آنها، نزد تو به سن پیری و شکستگی برسند (آن چنان که نیازمند به مراقبت دائمی تو باشند از هرگونه محبت در مورد آنها دریغ مدار، و کمترین اهانتی به آنان مکن، حتی) سبکترین تعبیر نامؤدبانه یعنی: اف به آنها مگو» (إِمَّا یَبْلُغَنَّ عِنْدَکَ الْکِبَرَ أَحَدُهُما أَوْ کِلاهُما فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ).

در احادیث آمده است: حتّى اگر تو را زدند، تو «افّ» نگو، خیره نگاه مكن، دست بلند مكن، جلوتر از آنان راه نرو، آنان را به نام صدا نزن، كارى مكن كه مردم به آنان دشنام دهند، پیش از آنان منشین و پیش از آنكه از تو چیزى بخواهند به آنان كمك كن.

منظور این آیه این است که اگرپدر و مادر با فرزند درشتى كنند به آنها اُفّ نگوید و حتى اگر او را بزنند چهره درهم نكشد بلكه به آنهابگوید: خدا شما را بیامرزد و نگاه تند به ایشان نیندازد، بلكه با نظر رحمت و عطوفت به آنها نگاه کند و صداى خود را از صداى آنها بلندتر نكند و دست خود را بالاى دست ایشان نگذارد و جلوتر از ایشان راه نرود بلكه تا آنجا كه امكان دارد در حضور آنها ننشیند و هر چه در فروتنى و خاكسارى براى ایشان مبالغه كند اجر و ثوابش بیشتر و بزرگتر خواهد بود.

مطابق این آیه نیکی به پدر و مادر امری واجب و کوچکترین بی‌احترامی به آنان ممنوع است. این وجوب و ممنوعیت، چنانکه گفتیم، پس از بیان وجوب یگانه‌پرستی ذکر شده است و این نشان از اهمیت حقوق والدین است.
همچنین آیه 15 سوره احقاف درباره نیکی به پدر و مادر می فرماید:" وَوَصَّیْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَیْهِ إِحْسَانًا ۖ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهًا وَوَضَعَتْهُ كُرْهًا ۖ وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا ۚ حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَعَلَىٰ وَالِدَیَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِی فِی ذُرِّیَّتِی ۖ إِنِّی تُبْتُ إِلَیْكَ وَإِنِّی مِنَ الْمُسْلِمِینَ ؛ و ما انسان را به احسان در حق پدر و مادر خود سفارش کردیم، که مادر با رنج و زحمت بار حمل او کشید و باز با درد و مشقّت وضع حمل نمود و سی ماه تمام مدت حمل و شیرخواری او بود تا وقتی که طفل به حد رشد رسید و آدمی چهل ساله گشت (و عقل و کمال یافت آن گاه سزد که) عرض کند: بار خدایا، مرا بر نعمتی که به من و پدر و مادر من عطا فرمودی شکر بیاموز و به کار شایسته‌ای که رضا و خشنودی تو در آن است موفق دار و فرزندان مرا صالح گردان، من به درگاه تو باز آمدم و از تسلیمان فرمان تو شدم."

 در این آیه كرها، كره، مشقت و زحمت. «كره» به معناى سختى درونى و «كره»، سختى از بیرون است. .«أَوْزِعْنِی» به معناى ایجاد علاقه و عشق براى انجام كارى است كه به آن توفیق الهى گویند
احسان به والدین، از جایگاه ویژه اى نزد خداوند برخوردار است. در قرآن، پنج بار كلمه «وَصَّیْنَا» بكار رفته كه سه بار آن مربوط به والدین است.

در این آیه به دوران جنینى و نوزادى انسان تا سن چهل سالگى اشاره شده و این سنّ، اوج كمال جسمى انسان شمرده شده است. «بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَةً».

از این آیه معلوم مى شود كه كوتاه ترین مدّت حاملگى، شش ماه است، چون دو سال شیردهى، اگر از سى ماه كه در آیه آمده است كم شود، حداقل مدت حمل شش ماه مى شود. «وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً». مادر به دلیل دشوارى دوران باردارى و زایمان و شیردهى، حق ویژه اى بر فرزند داشته و باید نسبت به او بیشتر احسان كرد، چنانچه در روایات تأكید بیشترى در مورد احسان به مادر شده است و پیامبر اكرم در روایتى سه بار سفارش به نیكى به مادر كرد و آنگاه سفارش به نیكى به پدر.

روایات  پیامبر (ص) و امامان معصوم درباره نیکی به پدر و مادر

مردى مادرش را به دوش گرفته طواف مى‌داد، پیامبر را در همان حالت دید، پرسید: آیا حقّ مادرم را ادا كردم؟ فرمود: حتّى حقّ یكى از ناله‌هاى زمان زایمان را ادا نكردى.

از پیامبر اكرم صلى الله علیه و آله سؤال شد: آیا پس از مرگ هم احسانى براى والدین هست؟ فرمود: آرى، از راه نماز خواندن براى آنان و استغفار برایشان و وفا به تعهّداتشان و پرداخت بدهى‌هایشان و احترام دوستانشان.

مردى از پدرش نزد پیامبر شكایت كرد. حضرت پدر را خواست و پرسش نمود، پدر پیر گفت: روزى من قوى و پولدار بودم و به فرزندم كمك مى‌كردم، امّا امروز او پولدار شده و به من كمك نمى‌كند. رسول خدا صلى الله علیه و آله گریست و فرمود: هیچ سنگ و شنى نیست كه این قصه را بشنود و نگرید! سپس به آن فرزند فرمود: «انت و ما لك لا بیك» تو و دارایى‌ات از آنِ پدرت هستید.

رسول خدا صلى اللّه علیه و آله و سلّم فرمود: برّ الوالدین أفضل من الصلاة و الصوم و الحجّ و العمرة و الجهاد فی سبیل اللّه؛ نیكى به پدر و مادر از نماز و روزه و حج و عمره و جهاد در راه خدا برتر است و فرمود: من أصبح مرضیّا لابویه، أصبح له بابان مفتوحان إلى الجنّة. هر كه روز آغازد و پدر و مادرش از او راضى باشند، دو در از بهشت بر او گشوده باشد.

مردی خدمت آن حضرت صلى اللّه علیه و آله و سلّم آمد و عرض كرد: من مردى جوان هستم و جهاد را دوست دارم و مادرى دارم كه از آن اكراه دارد. فرمود: برگرد و با مادر خود باش، به خدائى كه مرا به حق برانگیخته است آرام گرفتن مادر تو به تو در یك شب بهتر است از یك سال جهاد در راه خدا.

امام باقر (ع) : در سه چیز خداوند متعال به احدی اجازه ترک آنها را نداده است: 1- ادای امانت‏ به مرد نیکوکار و فاسق 2- وفای به عهد و پیمان نسبت‏ به نیکوکار و فاسق 3- نیکی به پدر و مادر، نیکو کار باشند یا فاسق ولا ابالی

مردى به حضرت امام رضا علیه السّلام عرض كرد: أدعو لوالدىّ اذا كانا لا یعرفان الحقّ؟ قال: ادع لهما و تصدّق عنهما، وان كانا حیّین لایعرفان الحقّ فدارهما، فانّ رسول اللّه صلى اللّه علیه و آله و سلّم قال: انّ اللّه بعثنى بالرّحمة لابالعقوق؛ هرگاه پدر و مادرم مذهب حق را نشناسند دعاشان كنم؟ فرمود: به ایشان دعا كن و براى آنها صدقه بده و اگر زنده باشند و مذهب حق را نشناسند با آنها مدارا كن كه رسول خدا صلى اللّه علیه و آله و سلّم فرمود: خدا مرا براى رحمت فرستاد نه براى نافرمانى و بى مهرى.

امام کاظم (ع) : مردی از پیامبر خدا (ص) سؤال کرد: حق پدر بر فرزند چیست؟ حضرت فرمود: 1 - او را با نام صدا نکند 2 - در راه رفتن از او جلو نیفتند. 3 - قبل از او ننشیند. 4 - کاری انجام ندهد که مردم پدرش را فحش بدهند.

مردى به حضور پیامبر (ص) آمد و گفت: ((اى رسول خدا! مرا نصیحت کن!)).
پیامبر: هیچ چیز را شریک خدا نساز، اگر چه در آتش بسوزى و شکنجه شوى، مگر (در آنجا که چاره اى ندیدى در زبان خلاف توحید بگو ولى) قلبت محکم به ایمان باشد، و احترام پدر و مادر را رعایت کن، و از آن‌ها اطاعت نما و به آن‌ها نیکى کن، خواه افراد زنده باشند یا از دنیا رفته باشند، و اگر آن‌ها به تو امر کردند که خانواده و مالت را کنار بگذارى اطاعت کن، که چنین پیروى از شئون ایمان است.

راه های احترام به والدین

همه فرزندان باید تلاش کنند تا از هر راهی خشنودی و رضایت والدین خود را به دست آورند و به آنها احترام بگذارند. در ادامه راه هایعبادت ده جز دارد نه جزء آن چیست؟(پیام های آسمان هشتم) احترام به پدر و مادر  و روش هایی که باعث رضایت آنها می شود را بیان می کنیم:

وقت خود را به آنها اختصاص دهید:
بزرگترین هدیه ای که می توانید به کسی هدیه دهید زمان است. مهم نیست که زندگی شما را چقدر درگیر کرده، همیشه مدتی را برای والدین خود اختصاص دهید. پدر و مادر ممکن است هنگامی که بچه ها بزرگ شدند و به دانشگاه بروند، احساس تنهایی کنند. اگر دور از آنها زندگی می کنید، حداقل یک بار در روز با آنها تماس بگیرید و در آخر هفته ها به دیدن آنها بروید. یک تماس در طول روز ایده بسیار خوبی است.
سپاس خود را ابراز کنید:
به یاد داشته باشید زمانی که بیمار و مریض بودید، پدر و مادرت بالینت را ترک نکردند، بی‌ خوابی سپری کردند تا سلامتی خود را به دست آورید. بله، این مسئولیت آن‌ ها به عنوان والدین است و آن‌ ها این مسئولیت را جدی گرفتند. برای آن از خود گذشتگی تشکر کنید. هر فرصتی که پیدا می کنید، از آن ‌ها تشکر کنید و بگذارید آن‌ ها بدانند که آن‌ ها را دوست دارید. با این کار احترام به والدین خود را نشان خواهید داد.

قدردانی کنید:
اکثر پدر و مادرها در طول زندگی خود سرکار می روند تا بتوانند زندگی راحتی برای فرزندان خود فراهم کنند. حتی در روزهایی که نمی‌خواستند. آن‌ ها بی ‌وقفه تلاش کرده اند تا زندگی فرزندان را از نظر مالی و … راحت و امن ‌تر کنند. شما هم باید برای تمام کارهایی که انجام دادند، تشکر کنید، برای لذت کوچکی که به شما دادند تا شما مال خود را داشته باشید. این یک راه ساده برای احترام به والدین است.

خود را جای آنها بگذارید:
هر گاه والدین شما چیزی بگویند که متناقض با عقیده تان باشد، با تحقیر کردن آن ‌ها بحث نکنید. شکاف نسلی بین شما و آن‌ ها را قبول کنید و سعی کنید آنها را درک کنید. ممکن است حق با شما باشد اما سعی کنید خود را جای آنها بگذارید تا بدانید چرا با شما موافق نیستند. اگر ممکن است زمان بگذارید و زمان خود را صبورانه توضیح دهید.

هرگز صدای خود را بلند نکنید:
مواقعی وجود خواهد داشت که والدین از شما بخواهند کاری را انجام ندهید. درست است که سعی خواهید کرد با والدین خود صحبت کرده تا را درکتان کنند، اما درست نیست که فریاد بزنید یا صدای خود را بلند کنید. مهم نیست والدینتان با شما چقدر دوستانه باشند، هرگز نباید صدای خود را در آنها بلند نکنید.

همیشه عذرخواهی کنید:
سوء تفاهم ها و بحث و جدال بین والدین و فرزند طبیعی است. اگر فکر می کنید با والدین خود به سختی صحبت کرده یا صدایتان را بلند کرده اید، از عذرخواهی دریغ نکنید. ممکن است اشتباه نکنید، اما اگر فکر می کنید رفتارتان باعث رنجش پدر و مادرتان شده است، عذرخواهی کنید. این کار می تواند جهانی متفاوت برای آنها ایجاد کند و با آن احترام به والدین خود را نشان دهید.

هرگز سرزنش نکنید:
سرزنش کردن والدین فقط به این دلیل که زندگی شما آنگونه که تصور می کنید، نیست، عادلانه نیست. بدانید که والدین تان بیشترین تلاش خود را برایتان انجام داده و می کنند. شما را دوست دارند و حاضرند برایتان فداکاری کنند. به همین ترتیب، ممکن است چند بار اتفاق بیفتد که مجبور به سازش شوید. همچنین، ناعادلانه است که آنها را سرزنش کنید

آنها را نسبت به دوستان خود در اولویت قرار دهید:
به یاد داشته باشید که چطور آنها سعادت شما را بالاتر از خوشبختی خود قرار داده اند؟ احتمالاً بارها تاریخ سفر و یا تفریحی را با دوستانشان لغو کردند، زیرا شما می خواستید که با شما در خانه باشند. بنابراین، حداقل کاری که می توانید انجام دهید این است که بعضی اوقات آنها را بالاتر از دوستان خود قرار دهید. ما قبول داریم که داشتن دوستان ضروری است، اما پدر و مادر به همان اندازه اهمیت دارد و احترام به والدین از واجبات زندگی است.

از دروغ گفتن خودداری کنید:
همه ما مقصر هستیم که دروغ های مصلحتی را به پدر و مادر خود می گوییم زیرا نمی خواهیم ناامید شوند. اما وقتی این موضوع را دریابند، ویران خواهند شد که بدانند شما به آنها اعتماد کافی ندارید که حقیقت را بگویید. بعضی اوقات، اشکالی ندارد که چند جزئیات را کنار بگذاریم تا نگرانی نداشته باشند. اما دروغ گفتن برای آنها ایده خوبی نیست.

اعتمادشان را بر هم نزنید:
یکی از راههای نشان دادن احترام به والدین این است که از انجام کارهایی که می توانند اعتمادشان را برهم بزنند خودداری کنید. اگر آن ها به اندازه کافی به شما اعتماد دارند تا آزادی و حریم شخصی لازم را بدهند، هرگز از آن سوءاستفاده نکنید.

قبل از تصمیم گیری با آنها صحبت کنید:
همه شما بزرگ شده اید و قادر به انتخاب هستید، اما بهتر است همیشه با والدین خود صحبت کنید یا قبل از تصمیم گیری های بزرگ به آنها بگویید. پدر و مادر بیشتر زندگی کرده اند و مطمئنا تجربه بیشتری دارند که می تواند در انتخاب صحیح زندگی کمک کند. و هنگامی که نظر آن ها را جویا شوید، احساس ارزش و احترام می کنند.

هرگز از آنها خجالت نکشید:
والدین شما ممکن است ثروتمندترین، باهوش ترین یا موفق ترین افراد جهان نباشند. اما آنها والدین شما هستند و شما به خاطر آنها هستید. لازم نیست که آنها را به خاطر آن پاداش دهید، بلکه از آنچه که برای شما انجام داده اند با هر آنچه که داشتند قدردانی کنید. هرگز شرمنده آنها نشوید، مهم نیست که دوستان یا جامعه درباره آنها چه فکر می کنند.

هنگام پیر شدن از آنها مراقبت کنید:
کودکان نو پا و سالخوردگان از جهات مختلفی یکسان هستند. ممکن است در سن پیر شدن به والدین خود احتیاج نداشته باشید. اما آنها به سن شما احتیاج دارند ، این احتمالاً زمانی است که آنها به شما بیشترین نیاز را دارند. آنها وقتی کودک بودید از شما مراقبت کردند. وقتی پیر می شوند و به کمک احتیاج دارند، نوبت شماست که مواظب آنها باشید و احترام به والدین را نشان دهید.

به وجودشان افتخار کنید:
آیا می دانید چه چیزی والدین شما را خوشحال می کند؟ دانستن اینکه به آنها افتخار می کنید و آنها را همانطور که هستند دوست دارید. ممکن است آنها ثروتمند یا قدرتمند نباشند، اما اگر همه نیازهای شما را برآورده کرده اند و شما را به عنوان یک شهروند خوب پرورش داده اند، به آنها بگویید که افتخار می کنید که بچه آنها هستید، این یک راه احترام به والدین است.

قطع رابطه نکنید:
مهم نیست که چقدر چیزهای تلخ بین شما بیفتد یا اینکه چقدر ممکن است بچه ها بحث داشته باشید، هرگز والدین خود را از زندگی خود جدا نکنید. اگر گفتن “ببخشید” یک بار می تواند رابطه را نجات دهد، بدون در نظر گرفتن اینکه تقصیر کیست، این کار را برای نشان دادن احترام به والدین انجام دهید.

برایشان هدیه بخرید:
والدین هرگز از فرزند خود انتظار ندارند، اما وقتی به آنها هدیه می دهید، احساس خوشبختی و اهمیت می کنند.

محبت جسمی را نشان دهید:
با بغل کردن و بوسیدن احترام به والدین خود را نشان دهید و بگویید چقدر دوستشان دارید. حتی وقتی بزرگ شده اید، هرگز از بغل کردن و یا گفتن دوست ندارم خودداری نکنید. حتی اگر شما به نمایش فیزیکی محبت با والدین خود عادت ندارید، سعی کنید با اعمال دیگری عشق و احترام خود را نسبت به آنها نشان دهید.

سوالات درس هفتم هدیه های آسمانی

اویس آنقدر به مادرش احترام می گذاشت که به خاطر قولی که به او داده بود ، نتوانست پیامبر را ببیند و با ناراحتی به یمن بازگشت.

اگر من به جای او بودم چه میکردم؟
 من هم به قولی که به پدر و مادرم داده بودم عمل میکردم زیرا احترام به پدر ومادر واجب است.

وقتی به پدر و مادر قول میدهم باید چه بکنم؟
 به قولم عمل کنم تا آنها از من راضی و خشنود باشند.

چگونه به پدر و مادر خود نیکی میکنیم؟
در کارها به پدر و مادرم کمک میکنم. به حرفهای آنها گوش میدهم. همیشه به آنها احترام میگذارم.

چرا پیامبر ص فرمود :«خداوند او را خیلی دوست دارد»؟
چون او به مادرش احترام می گذاشت

من هم میخواهم به پدر و مادر خود نیکی کنم برای این کار میتوانم ... به آن ها احترام ها بگذارم و برای قدردانی دست هایش را ببوسم. با درس خواندن و رعایت نظم آنان را خوشحال کنم.در کارهای خانه به آنان کمک کنم.

کامل کنید .(صفحه 50)

خواندن نماز در آنجا و به صورت جماعت پاداش زیادی دارد: …………مسجد…………

1-زندگی همه ی موجودات زنده به آن بستگی دارد: ……آب……

2- در قنوت نماز میخوانیم ……دعا……

3- در ماه رمضان میگیریم ……روزه……..

4- پیامبری که آتش برایش گلستان شد …… حضرت ابراهیم ع………

5- ستون دین است که هر روز 15 بار میخوانیم ……نماز……

6- پیامبر خدا ص فرمود: بهشت زیر پای …مادران…….. است.

---