FDA دستورالعملهای داوطلبانه برای کاهش مصرف نمک را صادر کرد
سازمان غذا و دارو، تولیدکنندگان مواد غذایی، رستورانهای زنجیرهای و اپراتورهای ارائه دهندهی خدمات غذایی را به کاهش مصرف سدیم تشویق میکند. هدف از این تغییرات کاهش متوسط سدیم دریافتی روزانه طیف زیادی از مردم از ۳۴۰۰ میلی گرم به ۳۰۰۰ میلی گرم در روز است.
مصرف زیاد سدیم میتواند منجر به مشکلات مزمن مانند بیماری قلبی، بیماری کلیوی و فشار خون بالا شود.
سازمان غذا و دارو، بیانیهای منتشر کرد که در آن صنایع غذایی را تشویق کرد تا استفاده از نمک را کاهش دهند تا مردم سالمتر زندگی کنند.
درخواست این سازمان داوطلبانه است و تولیدکنندگان مواد غذایی، رستورانهای زنجیرهای و اپراتورهای خدمات غذایی و تولیدکنندههای غذاهای فرآوری شده، بستهبندی شده و آماده را مد نظر قرار میدهد. هدف این دستورالعمل، کاهش مصرف میانگین دریافت سدیم از ۳۴۰۰ میلیگرم به ۳۰۰۰ میلیگرم در روز است که در طی دو سال و نیم آینده حدود ۱۲ درصد کاهش خواهد یافت. این مقدار هنوز بالاتر از دستورالعمل غذایی برای مردم است، که محدودیت ۲۳۰۰ میلی گرم در روز را برای افراد ۱۴ سال و بالاتر توصیه میکند.
مصرف زیاد سدیم میتواند مردم را در معرض خطر احتباس مایعات، ناراحتیهای قلبی (مانند بزرگ شدن قلب یا نارسایی قلبی)، فشار خون بالا، بیماری کلیه و سنگ کلیه قرار دهد.
محدود کردن برخی مواد مغذی مانند سدیم، در رژیم غذایی ما نقش مهمی در پیشگیری از بیماریهایی مانند فشار خون بالا و بیماریهای قلبی عروقی دارد که به طور نامتناسبی بر گروههای اقلیت نژادی و قومی تأثیر میگذارد.
تحقیقات نشان میدهد که افراد به طور متوسط ۵۰ درصد بیشتر از مقدار توصیه شده سدیم مصرف میکنند و بیش از ۹۵ درصد از کودکان ۲ تا ۱۳ ساله از حد توصیه شده سدیم، در گروههای سنی خود فراتر میروند. مواد غذایی بستهبندی شده، فرآوری شده و غذاهای رستورانی حدود ۷۰ درصد از سدیمی که ما میخوریم را در خود جای میدهند.
میانگین مصرف کنونی ۳۴۰۰ میلیگرم سدیم در روز به وضوح بسیار بیشتر از حد توصیه شده است، و دلیل اصلی آن به انتخابهای غذایی ما برمیگردد. هرچه غذای ما بیشتر فرآوری شده باشد، سطح سدیم بالاتر خواهد بود. بیش از ۷۰ درصد سدیم در رژیم غذایی ما از غذاهای فرآوری شده و وعدههای غذایی رستوران تأمین میشود. در حالی که غذاهای خانگی در حدود ۱۰ درصد سهم دارند.
خوراکیهای دیگر مانند ترشیجات، غلات، نان، پنیر و سسها نیز میتوانند مقادیر بالای سدیم را در خود پنهان کنند. این وعدههای متعدد غذاهای فرآوری شده است که سدیم مصرف شده را بیش از حد مجاز افزایش میدهد. یکی دیگر از منابع رایج سدیم پنهان در چاشنیهایی مانند سس سویا و سس سالاد است که به راحتی میتواند یک غذای کم سدیم را از وعدههای ما خارج کند.
سخن پایانی
کارشناسان از دیدن این تغییرات در حال وقوع هیجانزده هستند، حتی اگر به هدف خود که بالاترین میزان محدود کردن سدیم است، نرسند. واضح است که ما بیش از حد نمک مصرف میکنیم و باید تلاش کنیم تا میزان مصرف آن را کاهش دهیم تا به میزان توصیه شدهی ۲۳۰۰ میلیگرم در روز نزدیک شویم. از آنجایی که بیشتر سدیم مصرفی ما از نمکی است که در طی فرآوری مواد غذایی اضافه میشود، منطقی است که روی میزان نمک افزوده شده به محصولات غذایی و وعدههای غذایی رستورانها تمرکز کنیم. در نهایت، این کار برای سلامتی مصرفکننده یک مزیت است.
تلاشها برای کاهش مصرف کلی سدیم، در اینجا متوقف نمیشود. متخصصین امیدوارند پس از تحقق اهداف فعلی، این دستورالعملها مجدداً بررسی و ویرایش شوند. در بیانیهی سازمان غذا و دارو آمده است: ما در آینده، قصد داریم به منظور کاهش بیشتر محتوای سدیم به صورت تدریجی و ادامه کمک به کاهش مصرف سدیم دستورات جدیدی صادر کنیم.
کارشناسان امیدوارند کاهش تدریجی سدیم برای مصرفکنندگان و تولیدکنندگان موفقیتآمیز باشد و در نهایت میزان تقاضا برای غذاهای پر نمک را کاهش دهد. این رویکرد تعاملی به حمایت از کاهش تدریجی مقادیر سدیم به طور گسترده در سراسر نقاط عرضهکنندهی مواد غذایی کمک میکند تا ذائقه مصرفکنندگان تنظیم شود و سلامتی بهبود یابد.
همچنین، کارهایی وجود دارد که میتوانیم با انجام هرروزهی آنها، میزان کلی سدیم مصرفی را کاهش دهیم. انتخاب غذاهای کامل به جای غذاهای فرآوری شده، طبخ بیشتر وعدههای غذایی در خانه، و استفاده از گیاهان، ادویهها و سرکه برای طعم دادن به وعدههای غذایی به جای نمک، همگی گزینههایی عالی هستند. علاوه بر این، عادت به خواندن برچسبهای مواد غذایی و مقایسه محتوای سدیم در محصولات هنگام خرید، میتواند تفاوت بزرگی ایجاد کند.
سازمان غذا و دارو، بیانیهای منتشر کرد که در آن صنایع غذایی را تشویق کرد تا استفاده از نمک را کاهش دهند تا مردم سالمتر زندگی کنند.
درخواست این سازمان داوطلبانه است و تولیدکنندگان مواد غذایی، رستورانهای زنجیرهای و اپراتورهای خدمات غذایی و تولیدکنندههای غذاهای فرآوری شده، بستهبندی شده و آماده را مد نظر قرار میدهد. هدف این دستورالعمل، کاهش مصرف میانگین دریافت سدیم از ۳۴۰۰ میلیگرم به ۳۰۰۰ میلیگرم در روز است که در طی دو سال و نیم آینده حدود ۱۲ درصد کاهش خواهد یافت. این مقدار هنوز بالاتر از دستورالعمل غذایی برای مردم است، که محدودیت ۲۳۰۰ میلی گرم در روز را برای افراد ۱۴ سال و بالاتر توصیه میکند.
چرا این تغییرات توصیه میشود؟
بر اساس این بیانیه، این تغییرات در پاسخ به مشکلات رو به رشد مردم در حوزه سلامتشان است که با یک اپیدمی رو به افزایش مشکلات قابل پیشگیری و مرتبط با رژیم غذایی مانند بیماریهای قلبی عروقی، دیابت و چاقی مواجه هستند.مصرف زیاد سدیم میتواند مردم را در معرض خطر احتباس مایعات، ناراحتیهای قلبی (مانند بزرگ شدن قلب یا نارسایی قلبی)، فشار خون بالا، بیماری کلیه و سنگ کلیه قرار دهد.
محدود کردن برخی مواد مغذی مانند سدیم، در رژیم غذایی ما نقش مهمی در پیشگیری از بیماریهایی مانند فشار خون بالا و بیماریهای قلبی عروقی دارد که به طور نامتناسبی بر گروههای اقلیت نژادی و قومی تأثیر میگذارد.
تحقیقات نشان میدهد که افراد به طور متوسط ۵۰ درصد بیشتر از مقدار توصیه شده سدیم مصرف میکنند و بیش از ۹۵ درصد از کودکان ۲ تا ۱۳ ساله از حد توصیه شده سدیم، در گروههای سنی خود فراتر میروند. مواد غذایی بستهبندی شده، فرآوری شده و غذاهای رستورانی حدود ۷۰ درصد از سدیمی که ما میخوریم را در خود جای میدهند.
میانگین مصرف کنونی ۳۴۰۰ میلیگرم سدیم در روز به وضوح بسیار بیشتر از حد توصیه شده است، و دلیل اصلی آن به انتخابهای غذایی ما برمیگردد. هرچه غذای ما بیشتر فرآوری شده باشد، سطح سدیم بالاتر خواهد بود. بیش از ۷۰ درصد سدیم در رژیم غذایی ما از غذاهای فرآوری شده و وعدههای غذایی رستوران تأمین میشود. در حالی که غذاهای خانگی در حدود ۱۰ درصد سهم دارند.
باید به چه غذاهایی با سدیم بالا توجه کنید؟
حدود ۴۰ درصد از سدیم در رژیم غذایی بسیاری از مردم جهان، از غذاهای رایج مانند ساندویچ گوشت، پیتزا، بوریتو و تاکو (غذاهای مکزیکی)، سوپ، تنقلات خوشمزه (مانند چیپس)، مرغ، بشقاب پاستا، همبرگر و بشقاب تخم مرغ تأمین میشود.خوراکیهای دیگر مانند ترشیجات، غلات، نان، پنیر و سسها نیز میتوانند مقادیر بالای سدیم را در خود پنهان کنند. این وعدههای متعدد غذاهای فرآوری شده است که سدیم مصرف شده را بیش از حد مجاز افزایش میدهد. یکی دیگر از منابع رایج سدیم پنهان در چاشنیهایی مانند سس سویا و سس سالاد است که به راحتی میتواند یک غذای کم سدیم را از وعدههای ما خارج کند.
سخن پایانی
کارشناسان از دیدن این تغییرات در حال وقوع هیجانزده هستند، حتی اگر به هدف خود که بالاترین میزان محدود کردن سدیم است، نرسند. واضح است که ما بیش از حد نمک مصرف میکنیم و باید تلاش کنیم تا میزان مصرف آن را کاهش دهیم تا به میزان توصیه شدهی ۲۳۰۰ میلیگرم در روز نزدیک شویم. از آنجایی که بیشتر سدیم مصرفی ما از نمکی است که در طی فرآوری مواد غذایی اضافه میشود، منطقی است که روی میزان نمک افزوده شده به محصولات غذایی و وعدههای غذایی رستورانها تمرکز کنیم. در نهایت، این کار برای سلامتی مصرفکننده یک مزیت است.
تلاشها برای کاهش مصرف کلی سدیم، در اینجا متوقف نمیشود. متخصصین امیدوارند پس از تحقق اهداف فعلی، این دستورالعملها مجدداً بررسی و ویرایش شوند. در بیانیهی سازمان غذا و دارو آمده است: ما در آینده، قصد داریم به منظور کاهش بیشتر محتوای سدیم به صورت تدریجی و ادامه کمک به کاهش مصرف سدیم دستورات جدیدی صادر کنیم.
کارشناسان امیدوارند کاهش تدریجی سدیم برای مصرفکنندگان و تولیدکنندگان موفقیتآمیز باشد و در نهایت میزان تقاضا برای غذاهای پر نمک را کاهش دهد. این رویکرد تعاملی به حمایت از کاهش تدریجی مقادیر سدیم به طور گسترده در سراسر نقاط عرضهکنندهی مواد غذایی کمک میکند تا ذائقه مصرفکنندگان تنظیم شود و سلامتی بهبود یابد.
همچنین، کارهایی وجود دارد که میتوانیم با انجام هرروزهی آنها، میزان کلی سدیم مصرفی را کاهش دهیم. انتخاب غذاهای کامل به جای غذاهای فرآوری شده، طبخ بیشتر وعدههای غذایی در خانه، و استفاده از گیاهان، ادویهها و سرکه برای طعم دادن به وعدههای غذایی به جای نمک، همگی گزینههایی عالی هستند. علاوه بر این، عادت به خواندن برچسبهای مواد غذایی و مقایسه محتوای سدیم در محصولات هنگام خرید، میتواند تفاوت بزرگی ایجاد کند.