تبیان، دستیار زندگی

آداب و رسوم نیک و دیرینه (2)

اگر باور داشته باشم که رزاق خداست و اوست که ارزاق عالمیان را تقسیم کرده و وسعت بخشیده و یا تضییق نموده، دیگر غصه ی روزی فرزندی که خواهند داشت را نخورده و از این باب نگرانی نخواهند داشت.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
آداب و رسوم ازدواج،
دیگر سنت حسنه که رو به فرا موشی است، رسم نیک فرزند آوری است.
متاسفانه علت اصلی این مسئله به باور انسان ها نسبت به خداوند منان باز می‌گردد.
چرا رشد جمعیت کاهش چشمگیر داشته است؟
چرا از فرزندآوری بیمناکیم؟
چرا؟
با بررسی میدانی در جوامع امروز، ترس اصلی ای که از فرزندآوری وجود دارد، هراس از روزی و آینده آن است.
پرسش این است که روزی در دستان کیست؟
روزی ما را پدرانمان داده اند؟ یا آنها فقط یک وسیله بوده اند؟
باور ما به خداوند متعال چه میزان است؟
اعتقاد به خدا یک امر فطری است که در وجود همه ی انسان ها موجود است.
این باور در برخی کم رنگ و در بعضی در نهایت خود جاری است.
ولی اصل وجودش در همگان ثابت است.
علت نوسان باور به خداوند منان، خود آدمی است که چگونه زندگی کرده و روزمره ی خود را به چه نحو سپری نموده است.
طهارت که در فارسی پاکیزگی معنا می شود، دلیل متقن تفاوت باور و اعتقاد به پروردگار جهانیان بوده و هست.
اگر خود را آلوده کرده و جامه ی منزه روح خویش را به انواع آلایندگی ها آلوده نمودم، آنگاه فطرت خویش را کم سو کرده، به حدی که ادراکم نسبت به خداوند باری تعالی به حداقل خود می رسد، در نتیجه دچار مشکلات عدیده خواهم شد.
اصل آلودگی همان گناه و معصیت است که عبارت است از:عدم طاعت باری تعالی.
پس اهتمام به انجام واجبات و ترک محرمات انسان را در مسیر کمال حفظ کرده و به سرمنزل سعادت می رساند.
بازگردیم به صدر مطلب و اینکه علت اصلی عدم فرزندآوری و یا کم فرزندآوری باور ضعیف نسبت به رزاقیت و ربوبیت پروردگارعالمیان است.
اگر باور داشته باشم که رزاق خداست و اوست که ارزاق عالمیان را تقسیم کرده و وسعت بخشیده و یا تضییق نموده، دیگر غصه ی روزی فرزندی که خواهند داشت را نخورده و از این باب نگرانی نخواهند داشت.
موضوع دیگر، نگرانی از تربیت اوست.
کلمه ی رب به معنای پروردگاراست، یعنی کسی که موجودات را تربیت می‌کند.
چه بسیار فرزندان خلفی که از پدر و مادرهای گنهکار به جای مانده اند و چه بسیار فرزندان ناخلفی که از پدر و مادرهای با تقوا به جای مانده اند.
آیا این واقعه که به گواه تجربه به اثبات رسیده است بیانگر این حقیقت نیست که پرورش‌دهنده تمام موجودات علی‌الخصوص اشرف مخلوقات، انسان، همان رب العالمین می‌باشد؟
البته ناگفته نماند که والدین رکن اصلی تربیت فرزند بوده ولی این توفیق نیز از آن خداست.
در نتیجه هراس من از تربیت او نیز، هراسی بیهوده و لغو می‌باشد و عدم فرزندآوری، تنها دنیا و آخرت انسان را کم بهره می سازد.
مضرات دنیایی کاهش جمعیت بر هیچ عقل سلیمی پوشیده نبوده و با اندک تاملی تمام جوانب این مهم به باور تبدیل خواهد شد.
از جمله ضررهای کاهش جمعیت، میتوان به عدم تامین نیروی کار کافی برای جامعه اشاره نمود، که گریبانگیر اکثر جوامع غربی شده و به همین دلیل مرز های خود را بر روی مهاجرین با شرایطی بسیار سهل‌تر از گذشته، گشوده اند.
عدم تامین امنیت کشور، از جمله آسیب های کاهش نیروی جوان می‌باشد. هراندازه که علم نیز پیشرفت کند و دنیا به سوی جهان رباتیک پیش رود، باز هم نمی‌توان منکر این واقعیت شد که اعتراف دنیا، به ارزش بینهایت نیروی انسانی است و هیچ هوش مصنوعی یا رباتی نمیتواند جای انسان را گرفته و پر سازد. بنابراین هراندازه که تکنولوژی پیشرفت کرده باشد، باز هم توان جایگزینی اشرف مخلوقات را نداشته و ندارد. پس برای تامین امنیت و حتی برای بدست آوردن علم و تکنولوژی‌های مختلف دفاعی به نیروی انسانی جوان و پویا نیازمندیم.
دیگر آسیب دنیوی کاهش جمعیت انقطاع نسل بشری است.
نکته قابل اهمیت این است که برخی افرادی که نگران طبیعت و انقراض انواع گونه های حیوانات بوده می‌باشند، اندک دلواپسی برای انقراض نسل بشر ندارند.
موضوع بسیار مهمی که در این میان نباید از آن غافل شد، تبعات سوء تک فرزندی و حتی کم فرزندی است.
از جمله مصائب بزرگ والدین می‌تواند بر دوش کشیدن تمام زحمات تمام فرزند خود باشد، چرا که اگر دارای چند فرزند می‌بودند بخشی از مسائل مختلف فرزندان کوچکتر را فرزندان بزرگ‌تر متحمل می‌شدند، ولی با وجود یک فرزند دیگر تمام کارهای او بر عهده ی والدین است.
این تک فرزندی اثر سو خود را بر نسل بعدی نیز می‌گذارد، به نحوی که اگر تامل کنیم، بهترین و امن ترین نهاد بشری خانواده است و تصور کنید فردی را که چون پدر و یا مادرش تنها فرزند خانواده می‌باشد، فاقد  عمو و عمه و یا خاله و دایی و حتی به تبع آن فاقد فامیل و خانواده‌های آن‌ها می‌باشد.

عدم تامین امنیت کشور، از جمله آسیب های کاهش نیروی جوان می‌باشد. هراندازه که علم نیز پیشرفت کند و دنیا به سوی جهان رباتیک پیش رود، باز هم نمی‌توان منکر این واقعیت شد که اعتراف دنیا، به ارزش بینهایت نیروی انسانی است



پس به ناچار از این نعمت خدادای قرار گرفتن در بهترین سازمان که همان خانواده است محروم مانده و روی به سایر نهادها کرده که به حق دارای امنیت اخلاقی پایین‌تری از فامیل و خانواده می باشد.
دیگر مشکلی که برای والدین بر اثر کم فرزندی پیش می آید، تنها شدن زود هنگام آن هاست.
شما تصور کنید آن زن و شوهری که یک فرزند داشته و با ازدواج او دوباره تنها میشوند.
حال می پردازیم به مضرات اخروی کم یا بی فرزندی.
همان طور که می‌دانیم بزرگ‌ترین باقیات صالحاتی که هر فرد می‌تواند برای خود بر جای گذارد همان فرزند صالح است و پیامبر خاتم حضرت محمد المصطفی(ص)، فرزند نیکو را،  از جمله ی باقیات صالحات برشمردند.
با یک محاسبه سر انگشتی میتوان به این یقین رسید که مثلا اگر من یک آیه قرآن و یا یک حدیث یا یک عمل خیر به فرزندک آموخته و او نیز به نفری، و این زنجیره تا قیامت ادامه پیدا کند، آیا این میراث گرانبهاتر و ارزشمندتر از ساخت یک مسجد و یا کاشت یک نهال نمی‌باشد؟!
دیگر ضرر اخروی که کاهش نسل به همراه خواهد داشت، عدم پرورش مبلغ دین مبین اسلام است. باید توجه کرد که همیشه این مهم قابل ملاحضه بوده که از جمله وظایف ما زمینه سازی ظهور مولانا صاحب زمان(عج) است و این مهم با کاهش نسل به طور حتم لطمه خورده، چرا که به طور مثال به جای پرورش هزاران مبلغ در طول سال، ممکن است این عدد به چند ده نفر کاهش یابد و هدف ما به درازا کشیده شود.
دیگر آُسیب اخروی که براثر کاهش نسل بر ما حمل می شود ، عدم غلبه بر مذاهب و افکار باطل است.
حواسمان هست که مکاتب دروغین روز به روز در حال افزایش است و ما در مقابل این افزایش بطور حتم ، باید برنامه ای برای افزایش جمعیت در مقابل این فریبکاران داشته باشیم؟!
چرا که متاسفانه، طبق قوانین بین المللی‌، مذهب و آئینی که بیشترین جمعیت را دارد‌، مذهب رسمی حکومت حاکم قرار می‌گیرد.
بنابراین ما در مقابل این خطر فاجعه بار مسئولیت داشته و اصلی ترین راهکار مقابله همان افزایش جمعیت است، چرا که بطور حتم، دشمن با پول های کثیف، در پی افزایش جمعیت مذاهب و آئین های باطل است.
در پایان، باید به جمیع علل عدم فرزندآوری، بی حوصلگی جوانان این دوره و زمانه را نیز افزود.
باید علل این بی حوصلگی را یافت.
از جمله دلایل این بی حوصلگی اهتمام ورزیدن بیش از حد به دنیا است. وقتی در یک خانواده به جای قناعت کردن، زن و شوهر هر دو شاغل بوده و حتی بعضی از آنها دو شغل می باشند، دیگر حوصله ای برای فرزندآوری باقی نمی‌ماند.
برخی نیز قائل به این مطلبند که تا جوان هستیم باید لذت های دو نفره‌ی زندگی را ببریم. این جماعت غافل از آنند که بسیاری از ناباروری‌ها بدلیل همین تاخیر انداختن‌های بی دلیل فرزندآوری است.
ما در این جا به اندکی از علل کاهش چشمگیر رشد جمعیت اشاره کردیم.
به امید آن که مخاطب محترم در پی بسیار های آن بر آید.