ریشه کلمات و واژه‌های قدیمی فارسی

پنام: پن (بستن) +آم (دهان)= دهان بند.
پنافتن: مسدودشدن.
پنیر: پن (بستن) + شیر= شیربسته شده.
 پینه: پنه، بسته شده.
بند: در اصل «پنت» بوده و برای راحت چرخیدن در زبان به شکل «بند» درآمده است، وسیله بستن.
پناه: پن + آه به معنای «مراقبت»= جای دربسته برای مراقبت.
جوراب: «جِر» در زبان فارسی ریشه‌ای‌ است که «قرینه بودن» و «جوربودن» را می‌رساند که در ابتدا «گِر» تلفظ و بعدا به «جِر» تغییرداده شده است. «جوراب» یا «گوراب» یعنی پوشش دارای جور یا قرینه که مانع نفوذ آب به پا بوده است. به واژگان دیگری که از بن واژه «جر» درست شده است توجه کنید:
جاری: قرینه همسر برادر.
گاری: دارای چرخ‌های قرینه.
گور: حیوان دارای خط‌های قرینه.
گور: مدفن‌های در یک ردیف و دارای قرینه.
انجیر: دارای دانه‌های جور و قرینه.
آجر: (آجور) خشت‌های دارای جور و همسان.
جردادن: به درازا نصف کردن و قرینه‌دار کردن پارچه.
زنجیر: حلقه‌های همسان و قرینه.
جار: چراغ چندشاخه جور و همسان.
جیره: غذای دارای اندازه و در وعده‌های یک جور.
منبع: مجله وی آر

---

منبع: زندگی سلام