برای رفتن به کوهنوردی چه نکاتی را باید رعایت کنیم؟

کشورمان ایران کوه های سر به فلک کشیده ی زیبایی دارد که هر کدام از آنها برای کوهنوردان می تواند خاطره ای زیبا به وجود آورد.کوهپیمایی و رفتن به قله کوه سفری هیجان انگیز است که بدون برنامه ریزی نمی تواند صورت بگیرد.برای رفتن به این سفر هیجان انگیز باید کوهنورد نکات ایمنی را رعایت کند.

 منظور از رعایت نکات ایمنی این است که کوهنورد مجموعه پیش بینی ها و اقداماتی که لازم است انجام دهد تا سفر به کوه برای او همراه با خطر نباشد.در واقع یک کوهنورد حرفه ای؛همان طور که خود را با زندگی شهری هماهنگ می کند، در هنگام کوهنوردی باید خود را با تمرین و آگاهی با محیطی مانند کوه هماهنگ کند.همانطور که زندگی شهری و خانه برای خود حال و هوایی دارد،کوه هم از این قاعده مستثنی نیست و کوهنورد باید بداند که این حال و هوا چیست و چگونه می تواند میهمان خوبی برای کوه باشد.

کوهنورد برای اینکه صعودی لذت بخش داشته باشد، باید اصولی را رعایت کند تا دچار حادثه تلخ نشود و همچنین با تجهیزات کامل این کار را انجام دهد.در ادامه برخی از این اصول کوهنوردی و وسایلی که برای کوهنوردی نیاز است را برایتان می گوییم:

چه وسایلی لازم داریم؟

برای انتخاب و خرید وسایل کوهنوردی لازم است از یک فرد باتجربه کمک  گرفت. همیشه گران بودن وسایل نشانه مناسب بودن آنها نیست. اگر یکبار برای کوهنوردی می‌روید که هیچ ولی اگرقصد دارید حرفه‌ای کوهنوردی کنید باید تجهیزات حرفه‌ای هم تهیه کنید که قیمت‌شان هم معمولا ارزان نیست.

برای کوهنوردی حرفه ای به وسایلی مثل کفش، کوله‌پشتی، کاپشن گورتکس یا کاپشن پلار، هدلامپ و چراغ قوه، جی‌پی‌اس، عینک، دو جفت دستکش، کلاه مناسب فصل، بادگیر، جوراب کلفت،‌ جعبه کمک‌های اولیه، فلاسک چای و آب، چاقو، ظرف غذا و قاشق و چنگال، باتوم، چادر، کیسه خواب، اجاق گازی، قرص ضدعفونی‌کننده آب، دستمال سر و هدبند احتیاج دارید.

کفش باید یک تا یک و نیم سایز بزرگ باشد که موقع پایین آمدن پا را اذیت نکند. اندازه ۱۴ تا ۱۹ سانت برای اندازه ساق مناسب است. کفی باید خاصیت ضربه‌گیری، اصطکاک مناسب و عاج عمیق و مقاوم داشته باشد و اما روی کفش؛باید رویه محکم، ضد آب، مقاوم دربرابر سرما و گرما و قابل انعطاق باشد.کوهنورد باید باید کفش خود را متناسب با فصل انتخاب کند؛ به‌ عنوان مثال کفش سبک کوهپیمایی برای صعود در فصل تابستان مناسب‌ تر است و کفش زمستانی باید چکمه ای باشد که در برابر سرمای هوا مقاومت کافی داشته باشد و فرد بتواند یخ‌ شکن یا کرامپون به آن وصل کند.

 لباس کوهنورد هم مهم است . لازم است لایه‌لایه لباس بپوشد. لایه‌ اول جذب یا استرچ است، درست مثل لباس غواصی. این لایه دو مدل تابستانی و زمستانی دارد. هدف از پوشیدن لایه دوم گرم شدن است. جنس این لباس‌ها می‌تواند پشم یا پر باشد. لایه‌ بیرونی هم باید ضدباد و ضدآب باشد، اما اجازه دهد پوست نفس بکشد، مثل کاپشن و شلوار. اگر هوا خیلی سرد باشد، لایه‌ها را به چهار تا برسانید. پس همه چیز به مسیر و فصل و شرایط آب و هوا بستگی دارد.

اصولی که در کوهنوردی باید رعایت شود:

آمادگی بدنی
بدن و جسم یک کوهنورد برای رفتن به قله ی کوه باید آماده باشد.کوهنوردی ورزشی است که به صبر و تحمل و استقامت نیاز دارد. در واقع در کوه نمی توان ورزیده شد بلکه باید ورزیده قدم به کوه گذاشت.

کوه مانند بازی فینال است و کوهنورد باید قبل از رسیدن به این بازی بدن خود را آماده کرده باشد.بیشتر حوادث کوهنوردی در مقیاس حرفه ای مربوط به مرحله فرود کوهنوردان است. این تذکر بی رحمانه ای است که اگر کوهنورد بدون آمادگی بدنی و آموختن تقسیم انرژی به کوه بیاید؛در واقع خودش به استقبال حادثه رفته است. حتی اگر فرد تمام شرایط تکنیکال نجات در کوهستان را بداند اما آمادگی جسمی و روحی روانی این موارد را نداشته باشد بدون شک خود و دیگران را به مشکل خواهند انداخت.

 مشخص کردن کوه
کوهنوردی در هر فصل و هر گونه کوهی با هر ارتفاعی شوخی نیست. لازم است که کوهنورد قبل از سفر بداند که به کدام کوه برای صعود می خواهد برود. گاهی ممکن است فرد بهانه بیاورد که برای تفریح به کوه میرود و زیاد بالای کوه نمی رود، درصورتی که باید بداند حادثه ربطی به زیاد بالا رفتن و یا نرفتن ندارد، یک پای اشتباه یا یک لحظه هیجان باعث ایجاد حادثه می شود.

 در واقع کوهنورد برای رفتن به کوهنوردی باید بداند به کدام کوه می رود و مسیرش را چگونه خواهد پیمود؟ به چه وسایلی نیاز دارد؟ پیش بینی های موقعیت تغییر ژئوفیزیکی هوای کوه و منطقه مد نظر چیست؟ همچنین مسیر رفت و برگشت و توان مصرفی چقدر خواهد بود؟ چه مقدار جیره اصلی و چه مقدار جیره غذایی داشته باشد؟

تنهایی نرفتن به کوه
یکی دیگر از اصولی که کوهنورد باید به آن توجه کند این است که تنهایی به کوه نرود.فرقی ندارد که فرد کوهنورد حرفه ای هست یا نه ،او باید بداند که اگر به  تنهایی به کوه برود، بزرگترین اشتباه را کرده است و این اشتباهی است که شاید هیچ نتواند جبران کند.این مساله زمانی خطرناک تر می شود که مسیر حرکت خلوت باشد. همیشه قرار نیست حادثه از کوه افتادن باشد، بیش از نیمی از مارهای سمی کشور یکی از محل های رفت و آمدشان کوه ها و دامنه کوه هاست. ممکن است یک حمله مار سمی باعث شود که از ما خاطره ای بر جا بماند اما بودن نفر دوم یا اکیپ همراه می تواند جان ما را نجات دهد.

نکته بعدی در خصوص ایمنی در کوهنوردی که بسیار مهم است حتما و الزاما مسیر دقیق و مشخصات دقیق کوهی که برای صعود به آنجامی خواهید برود، را به نزدیکان بگوید. زمان بندی رفت و آمد را مشخص کند.یک کوهنورد باید بداند اگر کمی دیرتر بازگردد دوستان و یا خانواده او به جستجوی او خواهند آمد پس بدون نگاه خودخواهانه، تمامی شرایطی که به استقبال آن خواهد رفت را با نزدیکانش بررسی کند و تنها به این مسیر نرود.
 درک شیب و زاویه شیب
اواین قدم در راهپیمایی این است که کوهنورد در کوهستان شیب و زاویه شیب  را درک کند.منظور از درک شیب و زاویه شیب این است که به چگونگی شیب در نقاط خاص اشاره دارد. دانستن این اطلاعات، صعود امن به کوه‌ها را بسیار آسان‌ می‌کند زیرا کوهنورد‌هایی که شیب و زاویه شیب را درک کنند، به راحتی می‌توانند راه بالا و پایین رفتن را پیدا کنند، بدون اینکه سقوط کنند.

 در حقیت شیب و زاویه شیب چیزی است که وقتی مردم به نقشه‌ها نگاه می‌کنند و یا در حال پیدا کردن مسیر و راهی برای بالا رفتن از کوه هستند، نادیده گرفته می‌شود. این موضوع به فردمی‌گوید که چطور به کوه‌ها نزدیک شود. درک اینکه چه بخشی شیب دارد و چه بخشی شیب ندارد، اولین کلید برای دانستن این موضوع است که آیا می‌توانید از آن کوه بالا رفت یا خیر.

 داشتن یک برنامه نقشه‌برداری در تلفن
بسیاری از کوه‌نوردان حرفه‌ای با شناسایی مسیرها و نقاط دیگر در امتداد یک مسیر بر روی یک نقشه سنتی و کاغذی آشنا هستند اما به خواندن نقشه توپوگرافی عادت ندارند. این نقشه‌ها که به طور معمول نقشه توپوگرافی نامیده می‌شوند، شیب و زوایه شیب کوه را از طریق خطوط پیوسته نشان می‌دهند.

 یک کوهنورد حرفه ای که با نقشه های توپوگرافی سروکار دارد، متوجه خواهد شد که هرچه خطوط به هم نزدیک‌تر هستند، در واقع به معنی شیب تندتر است. اما برنامه‌های بسیار خوبی هم وجود دارد که می‌تواند این کا ر را  به صورت دیجیتالی و با رنگ‌های مختلف انجام دهد. بهتر است در گوشی های هوشمند خود برنامه گایا را نصب کند. برنامه گایا یک استاندارد برای نقشه‌برداری ارائه می‌دهد. این برنامه به کاربران این امکان را می‌دهد تا به راحتی پایین‌ترین زاویه شیب را هنگام  راه‌پیمایی در کوهستان شناسایی کنند. گایا جی پی اس همچنین به کاربران این امکان را می‌دهد که خودشان مسیر را ردیابی کنند و مسیر را از ابتدا تا انتها با دیگران به اشتراک بگذارند و حتی عکس‌هایی را به سفرهایی ذخیره شده خود اضافه کند.

علاوه بر برنامه گایا، برنامه استروا هم برای این موضوع کارساز می باشد. زیرا استروا یک منبع مهم از اطلاعات و داده‌های کوه‌نوردی است. در این برنامه به کاربران اجازه داده می‌شود تا مسیرهایی که توسط دیگران بررسی و حتی امتحان شده، را ببینند و از آن‌ها در برنامه‌ریزی‌های خود استفاده کنند.

کالتو نیز یک برنامه عالی برای برنامه‌ریزی سفر است، البته این برنامه برای کامپیوترهای خانگی یا لپ‌تاپ می‌باشد. این سرویس خدمات رایگان و پولی دارد. با پرداخت هزینه به کاربران اجازه داده می‌شود که با دیگران ارتباط بگیرند و مسیرها را با هم به اشتراک بگذارند. همچنین داده‌های کاربران دیگر را نیز روی نقشه‌ها دیده می‌شود و به مجموعه‌ای از ابزارهای مناسب برای برنامه‌ریزی مسیر دسترسی پیدا می‌کنند. در این برنامه به کاربران خارج از کشور اجازه‌ی برنامه‌ریزی کامل یک مسیر راه‌پیمایی از ابتدا تا پایان صعود داده می‌شود.
کوله پشتی مهمترین بخش ایمنی در کوهنوردی
یکی دیگر از اصولی که در کوهنوردی باید به آن توجه داشت، همراه داشتن کوله پشتی می باشد. کیف نجات و کوله پشتی یعنی پناه جان کوهنورد. در کوهنوردی مهمترین همراه شخصی فرد کوله پشتی اش است. کوله خوب و مناسب و آنچه در آن می گذارد می تواند آرامشی را برای او به همراه بیاورد که به راحتی در طبیعت گردش کند.

 اما کوله پشتی خوب خصوصیاتی دارد. به دلیل شرایط صعود و فرود که با زاویه های متنوع انجام می پذیرد، انرژی و توان مصرفی یک کوهنورد گاهی تا چهار برابر بیشتر از شرایط نرمال و معمولی صرف میشود. در این بین هر گرم اضافه وزن می تواند برای ورزشکار مهم باشد. پس اولویت اول انتخاب کوله ای کارآمد با وزن و حجم مناسب است.

مدت زمان ماندن در کوه یکی از مهمترین ملاک های انتخاب حجم کوله پشتی است. اندازه و حجم کوله در یک سفر کوهپیمایی یک روزه با کوله پشتی که برای 3 روز برنامه ریزی می شود بسیار متفاوت است. در سفر یک روزه فرد،شب خوابی در طبیعت نخواهد داشت اما در سفری 3 روزه به دلیل شب خوابی در کوه نیاز مبرمی به تجهیزاتی مانند چادر کوه، کیسه خواب و زیر انداز خواهد داشت که در وزن کوله بسیار موثر است.

در کوهنوردی های مناطق که صعود با تکنیک های متفاوتی انجام می شود مانند صخره نوردی، ابزار و وسایل همراه تعیین کننده حجم و اندازه کوله می باشد. ابزارهایی مانند طنابهای کوه، کارابین ها و … همه و همه وزن زیادی خواهند داشت و بالطبع باید کوله مناسب خودشان را نیز انتخاب کرد.

توجه داشته باشید که کوله ضد آب باشد. در حقیقت یک کوله مناسب حتما ضد آب است. کوله های جدید با بندهای مناسب چه برای وصل شدن به دور بدن و چه نصب شدن وسایل، امکان مناسب و راحتی را برای صعود پیش خواهند آورد.

همچنین تکراری ترین جمله ای که باید خیلی  آن را جدی گرفت ،بویژه در محیطی مانند کوه که انواع اقسام حوادث در پیش فرد چیده شده است،همراه داشتن کیف نجات می باشد .پس کیف نجات باید جزئی جدا نشدنی از کوله باشد. محتویات کیف نجات کوهنوردی بخش های متنوعی دارد که بر حسب موارد احتمالی پیش آمده مثلا شکستگی انگشت تا برق زدگی چشمها در آن پیش بینی شده است.

همراه داشتن یک جفت باتوم برای راه پیمایی
راه‌پیمایی در کوه مسیر مشخصی ندارد، در واقع مرحله وارد شدن به کوه‌نوردی است. برای انجام این کار به صورت ایمن، کوه‌نوردان باید خود را به درستی تجهیز کنند. توصیه می شود یک جفت باتوم پیاده‌روی که قابل جمع شدن است، برای ثبات بیشتر کوه‌نوردان تهیه شود.

 در واقع کسی که قصد راه پیمایی در کوه را دارد حتما باید یک جفت باتوم معمولی هم که شده؛ فراهم کند.این باتوم به فرد امنیت می دهد و اگر زمین لغزنده باشد و یا قرار باشد از نهر کوچکی عبور کرد، این باتوم‌ها به فرد کمک می‌کنند.

همچنین اگر مسیرخارجی از مسیر راه‌پیمایی مشخص شده باشد، یا اگرفرد به سمت پایین در حرکت باشد، این باتوم‌ها حمایت کافی از زانو‌های او خواهند داشت. حتی زمانی که از آنها استفاده نمی‌کند می‌تواند بر روی کوله‌ اش ببندد.
آشنا بودن با کمک های اولیه
کسی که قصد کوهنوردی دارد، به خصوص آنهایی که کوهنوردیشان چند روز طول می کشد ،بهتر است با کمک های اولیه آشنایی داشته باشند.آنها باید بدانند چطور باید جراحت های سطحی را درمان و نشانه های آسیب دیدگی های جدی را شناسایی کنند. در دل طبیعت حادثه خبر نمی کند و هیچ وقت نمی دانند که چه زمانی باید از مهارت های خود استفاده کرد.

توجه کردن به اطراف خود
یک کوهنورد باید به اطراف خود خوب توجه کند.شاید تصور کنید که این نکته ی مهمی نیست ،اما گاهی فرد  چنان غرق رساندن خود به قله می شود که ممکن است دچار اشتباه بزرگی شود و مثلا قدمی را اشتباه بردارد و در مسیریابی دچار اشتباه شود. بهتر است در طی کوهنوردی هم به مسیر جلو و هم به مسیر پشت سر دقت کند تا بداند که در اطرافش چه می گذرد.

آمادگی گم شدن را داشته باشید
همانطور که در بالا گفتیم می توانید با نصب برنامه هایی در گوشی هوشمند خود مسیر های خود را پیدا کنید،اما باید این نکته را هم در نظر بگیرید که شاید باتری گوشی همراه شما تمام شد و دیگر نتوانستید از آن استفاده کنید. پس یک کوهنورد حرفه ای باید خود را برای گم شدن هم آماده کند.او ممکن است در زمان ماجراجویی در میان طبیعت از مسیر اصلی خارج شود و راه خود را گم کند. پس باید از قبل فکر این موقعیت را بکند و همراه خود ابزارهایی مثل نقشه و قطب نما داشته باشد.

اگرکوهنوردان در یک محیط امن گم شدند بهتراست چند لحظه آرام بنشینند و سعی کنند تا می توانند آرام باشند. معمولا کسانی که گم می شوند فورا هول می شوند و نمی توانند به درستی تصمیم گیری کنند. اگر در نزدیکی قله هستند به بالا بروند تا با دیدن چشم اندازهای اطراف، مسیریابی درستی انجام دهند.

 داشتن دو وسیله برای روشن کردن آتش
پیشنهاد می شود که یک کوهنورد همیشه دو وسیله برای روشن کردن آتش داشته باشد: کبریت و فندک. از آنجایی که در ماجراجویی و طبیعت گردی گاهی ممکن است فرد با چالش های زیادی روبرو شود پس بهتر است دو وسیله داشته باشد تا در صورت از دست رفتن یکی وسیله ی دیگری برای روشن کردن آتش داشته باشد. اگر ماجراجویی  از نوع کوهنوردی و صخره نوردی باشد گاهی فرد مجبور می شود که تمام شب را در کوهستان بماند در این صورت می بیند که آتش در طول شب چقدر پرفایده است.
پیدا کردن آب
همانطور که گفتیم کوهنورد باید تمام وسایل مورد نیاز در کوهنوردی را همراه خود داشته باشد و یکی از آن وسایل آب است،اما ممکن است بطری آب او تمام شود و او مجبور باشد که به دنبال آب باشد. گاهی فرد نیاز فوری به آب پیدا می کند و بطری های آب او هم تمام شده است در این صورت باید کوهنورادان به دنبال نواحی سرسبز باشند و یا به محل تلاقی صخره های سخت تر به صخره های نرم تر توجه کنند. شاید فکر کنند بهتر است زمین را بکنند تا به آب برسند این کار در آب و هوای بیابانی و خشک انرژی زیادی از فرد می گیرد و ممکن است در نهایت بی فایده باشد. توجه داشته باشید که از هر آبی هم استفاده نکنید چون گاهی آب های زلال هم دارای باکتری ها و ویروس های خطرناکی هستند که ممکن است افراد  را بیمار کنند.

پناهگاه اضطراری، از نکات مهم کوهنوردی
یکی از نکات مهمی که در کوهنوردی باید به آن توجه داشت، پناهگاه اضطراری می باشد.در کوهنوردی ممکن است حوادث و اتفاقات زیادی رخ دهد؛ زیرا افراد به راحتی خطرات کوهستان را دست کم می گیرند. پس کوهنورادان حرفه ای باید همیشه یک پناهگاه اضطراری را در نظر داشته باشند ، مکان هایی که کوچک هستند اما می توانند نجات دهنده زندگی آنها باشند و در صورت تغییر ناگهانی هوا کوهنوردان  را در برابر عناصر محافظت می کند. پناهگاه های زیادی از پناهگاه های دو نفره تا گروه های بزرگ در سراسر کوهستان ها در دسترس است. از آنجا که امکان شب‌ مانی اضطراری (بیواک) در کوهستان وجود دارد،توصیه می شود با خود کیسه بیواک، چادر و پتوی نجات همراه داشته باشید.

اقداماتی برای شرایط اضطراری
قرار نیست حتما برای فرد کوهنورد اتفاقی بیفتد، اما فکر نکردن به آن هم احمقانه است. یک کوهنورد برای آماده شدن و انجام اقدامات مربوط به انواع مختلف شرایط اضطراری ، باید مطالعه کند و آموزش ببند. سطح بالای آموزش به این معنی است که او بدون نیاز به فکر کردن واکنش مناسب را نشان خواهد داد ، این آموزش ها بسیار سودمند است زیرا توانایی های تصمیم گیری در شرایط استرس زا به شدت مختل می شوند.

کوهنورد حرفه ای باید بداند که در مواقع اضطراری عجله نکند ، آرام باشد. در غیر این صورت یک اتفاق ناگوار جزئی می تواند به یک حادثه بزرگ تبدیل شود. همراهان کوهنورد هنگام حادثه به سرعت وضعیت مصدوم را ارزیابی کنند. داشتن آمادگی برای شرایط غیرقابل پیش‌ بینی، یکی از اصول کوهنوردی است. همانطور که گفتیم در شرایط اضطراری، آرامش خود را حفظ کنید. شرایط را بررسی و مشخص کنید که می‌ توان آن را توسط گروه مدیریت کرد.
 اگر نیاز بود با منابع کمک‌رسان معتبر تماس بگیرند و درخواست کمک کنند. اگر کسی آسیب دید، او را به یک سر پناه انتقال دهند؛ کوهنورد حادثه دیده را گرم نگه دارند و آب مورد نیاز بدنش را تامین کنند و اگر فرد مشکوک به آسیب ستون فقرات بود، او را تکان ندهند. هرگز از مسیر صعود خود دور نشوند زیرا این مکانی است که تیم های نجات کوهستان جستجوی خود را متمرکز می کنند.
اگر نیاز دارند که سرپناهی پیدا کنند، بهتر است تابلویی را نشان دهند که جهت شان را به تیم نجات نشان دهد. هرگز از مسیر صعود خود دور نشوند زیرا این مسیری است که تیم های نجات کوهستان جستجوی خود را به این مسیر متمرکز می کنند.

نکات مهم دیگر در کوهنوردی

اصول کوهنوردی را از پایه فراگیرید و همیشه با راهنمایی و ارشاد یک مربی یا کوهنورد اقدام کنید.

چک ‌لیست داشته باشید و مطمئن شوید هیچ وسیله‌ای را جا نگذاشته‌اید. از قبل شرایط آب و هوایی و ویژگی‌های مسیر را بررسی کنید. نقشه‌ را بارها نگاه کنید و خروجی‌های ایمن را بشناسید.

به خاطر داشته باشید کوهنوردی با پیاده روی و تپه نوردی تفاوت دارد و صرفا یک تفریح نیست بلکه یک ورزش کاملا جدی و تکنیکی ولی توام با تفریح است.

 بهتر است در مورد کسب اطلاعات هواشناسی غفلت نکنید،چون ممکن است این غفلت عواقب بدی به همراه داشته باشد. اگر هوا داشت طوفانی می‌شد، قبل از شروع بوران، بادگیر، دستکش و کلاه بپوشید که اگر باد شروع شود، همین کار ساده هم دیگر سخت خواهد بود. یادتان باشد برای برگشتن هم انرژی ذخیره کنید.

با توجه به مسیر فاصله، مدت و نوع کوهنوردی، آذوقه، آب و پوشش کافی، وسایل کمک های اولیه و ابزار متناسب به همراه خود داشته باشید.

در فصل زمستان احتیاط بیشتری کرده و متناسب با فصل، البسه، تجهیزات و امکانات تدافعی همراه داشته باشید.

یک مورد معمولی که می‌تواند مردم را در کوهستان دچار مشکل کند، دید ضعیف است. مشکلی که می‌تواند ناشی از مه، باران، برف و تاریکی هوا باشد. شما باید به هر یک از این شرایط توجه داشته باشید و واقعاً در نظر بگیرید که کدام گزینه‌ها برای شما و گروهتان بهترین هستند. در دید کم همیشه ساده‌ترین مسیر را دنبال کنید. به جای استفاده از میانبر و خروج از مسیر، در یک مسیر مشخص باقی بمانید.

باتری اضافی برای چراغ قوه، جی‌پی‌اس، نقشه، آب کافی و مواد قندی و نمکی داشته باشید.
مواظب ریزش کوه، لغزندگی راه ها و سقوط سنگ به خصوص در فصول بارندگی باشید.

از آنجایی که در کوهستان شرایط به سرعت تغییر می‌کند، بهتر است چگونگی پیمایش ایمن را بدانید یاد بگیرید از ابزارهای موجود بهترین بهره را ببرید. برای سفر در کوهستان وقت کافی بگذارید و یاد بگیرید که انتظار هر رخداد غیرمنتظره‌ای را داشته باشید. ممکن است در هوای دلپذیر و گرم شروع به کار کنید ولی در کمال تعجب، شرایط طوفانی آغاز شود و هر چشم اندازی را در برف بپوشاند.

 در کوهنوردی از عینک های آفتابی استاندارد استفاده کنید. استفاده از عینک‌های استاندارد آفتابی نیز موجب حفاظت از چشمان در برابر اشعه ماوراء‌بنفش خورشید و در نتیجه جلوگیری از آسیب‌های وارده به چشم می‌شود. همچنین استفاده از دستمال گردن، کلاه‌های لبه دار و کلاه‌هایی که ناحیه سر و گردن را همزمان پوشش می‌دهند برای کوهپیمایی یک روزه و جلوگیری از آفتاب‌سوختگی و گرمازدگی و محافظت از پوست بسیار مناسب می باشد.

 با مشاهده اولین نشانه های بیماری مانند تنگی نفس و خستگی مفرط در میان اعضای گروه؛ توصیه می شود فرد بیمار رابا همراه به پایین بفرستید.

از میوه‌های تازه فصل در زمان استراحت استفاده کنید و همیشه یک وعده غذایی غیر فاسد شدنی همراه داشته باشید همچنین مصرف خوراکی‌ها در حین راه رفتن بخشی از راه‌های تنفسی شما را می‌بندد پس به این نکته بسیار توجه کنید.
در هنگام پیمایش دست‌های خود را داخل جیب‌هایتان نگذارید زیرا در هنگام عدم تعادل دست‌های شما اولین ابزار حمایتی هستند. در شیب های برفی از زیگزاگ زدن بپرهیزید و هنگامی که به باتون نیاز ندارید آن‌ها را جمع کنید و طوری در دست بگیرید که خطری برای نفر پشت سری وجود نداشته باشد همچنین بدانید که هیچگاه مفاصل باتون را روغن کاری نکنید.

در فاصله‌های زمانی مشخص بایستید، استراحت کنید و خوراکی پرانرژی و مواد پروتئین‌دار بخورید. ولی این مدت باید محدود باشد. هیچ خوب نیست بدن‌تان سرد شود. ۵دقیقه بعد از هر یک ساعت، زمان مناسبی به‌نظر می‌رسد. اگر هوا سرد است، اصلا ننشینید و برای استراحت ایستاده بمانید.

---