مهم‌ترین سرودهایی که در حمایت از کارگران ساخته شد

 

اول مه / یازدهم اردیبهشت هرسال، به اسم روز جهانی کارگر شناخته می‌شود. در ادبیات، سینما، حتی موسیقی می‌شود ردپایی از فرهنگ حمایت از حقوق کارگری پیدا کرد. در ایران، اولین مراسم روز جهانی کارگر، سال ۱۳۰۰ خورشیدی و در سال‌های انقلاب مشروطه برگزار شد. در جریان پیروزی انقلاب اسلامی هم خیلی از احزاب و گروه‌های حامی حقوق کارگری در راهپیمایی و تظاهرات مردمی حضور فعال داشتند.

ترانه انقلابی برپا خیز با همین ایده متولد می‌شود؛ برپا خیز سرودی است از «کنفدراسیون جهانی محصلین و دانشجویان ایرانی» دانشجوهایی که با عقاید و سلایق سیاسی مختلف با رژیم پهلوی مبارزه می‌کردند. همین تفکر تا چند سال بعد از انقلاب هم سرودهای کارگری می‌ساخت. مثل ترانه کارگر از فرامرز اصلانی که بعد از پیروزی انقلاب ضبط‌شده و تا چند سال از رادیوی ملی پخش می‌شد.

ترانه دیگری که گروه کر آن را اجرا کردند، سرود کارگر است که اول مه سال 1358 منتشر شد؛ از ترانه می‌شود فهمید که به شادی پیروزی انقلاب و اهمیت کار و تلاش برای ساختن یک ایران آزاده و مستقل اشاره می‌کند اما یکی از زیباترین جلوه‌های حمایت موسیقی از کارگران، اجرای کنسرت خانه کارگر است. گروه جریان ساز چاوش در سال اول و دوم انقلاب، چند کنسرت هم در محیط‌های کارگری اجرا کرد. خواننده این کنسرت هوشنگ اوج؛ معروف به اوج آذر اوغلی هنرمند آذربایجانی بود.

مضمونش این بود که این انرژی از انگشتان هنرمند من نیست، از حرارت تشویق و استقبال شما کارگرهای عزیزی است که ما همه‌چیز را از همین داریم. کسانی که تولید می‌کنند، ولی خودشان هیچی ندارند.

این کنسرت به همت و هنرمندی مرحوم محمدرضا لطفی؛ از اساتید بزرگ موسیقی معاصر، برگزار شد. صدایی که می‌شنوید روایت استاد لطفی از فعالیت‌های خودجوش گروه چاوش در برنامه تاریخ معاصر موسیقی دستگاهی ایران است؛ که از آرشیو رادیو فرهنگ انتخاب‌شده است.