تبیان، دستیار زندگی

ماجرای رکورد عجیب «کیهان بچه‌ها»

امیرحسین فردی؛ امیر ادبیات انقلاب را بشناسید

نام امیرحسین فردی، بیش از هر چیزی با مجله دوست‌داشتنی «کیهان بچه‌ها» گره‌خورده است. او کسی بود که توانست با قلم خود، داستان‌نویسی انقلاب را هویت و قوام بخشد و در این زمینه تا آنجا پیش رفت که به او لقب امیر ادبیات انقلاب را اعطا کردند.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

 


امیرحسین فردی؛ یکی از تأثیرگذارترین افراد بر روی ادبیات کودک و نوجوان است که شاید عموم مردم کمتر با او آشنایی داشته باشند.
سروکله امیرحسین فردی در سال‌های انقلاب از یک مسجد در جنوب تهران پیدا شد که آن روزها به‌اندازه یک وزارتخانه خروجی مؤثر فرهنگی داشت.
مسجد جوادالائمه 30 متری جی که نه‌تنها فردی بلکه فرج‌الله سلحشور، مجید مجیدی، جعفر دهقان و بعدها رسول ملاقلی‌پور هم از همان‌جا کارشان را شروع کردند و در اصل هسته اولیه تشکیل حوزه هنری بود.

امیرحسین فردی اولین مدیر حوزه هنری بود اما خیلی زود به خاطر کارشکنی‌های یک چهره آشنا از حوزه رفت؛ آن روزها به‌جز فردی خیلی از اعضای حوزه هنری با این چهره رادیکال و پرخاشگر درگیر بودند. با محسن مخملباف که تندروی‌هایش همه اعضای حوزه هنری را کلافه کرده بود. یک‌بار با امیرحسین فردی وارد دعوای فیزیکی شد فقط برای اینکه در حیاط حوزه دو تا هنرمند خانم و آقا باهم صحبت کرده بودند و یک‌بار هم سرخود باغبان حوزه و خانواده‌اش را به جرم اینکه از قبل انقلاب آنجا مشغول به کار بودن بیرون کرده بود.

فردی در خاطراتش درباره علت خروج از حوزه هنری می‌گوید: «مدتی‌ بود که هفته‌ای‌ یک روز برای تعطیل‌نشدنی کیهان بچه‌ها به مجله می‌رفتم. بعد‌ از آمدن محمدعلی زم، یک روز مخملباف کودتا کرد و معرکه گرفت که بعضی‌ها چندشغله‌اند. من هم بدون‌اینکه به آن‌ها بگویم، از خانه‌ای که دوستش داشتم رفتم و این غیبت دقیقاً ۲۰ سال طول کشید.»
ازاینجا به بعد تازه روزهای اوج خدمت فردی به ادبیات کودک و نوجوان شروع می‌شود؛ حضور فردی در کیهان بچه‌ها روزهای طلایی و تکرار نشدنی را برای مطبوعات ایران و همه بچه‌های آن نسل ساخت.

بهمن پگاه راد که از نویسنده‌های خوب کودک است، می‌گوید: «آن روزها بعضی دکه‌های فروش، حتی تا ۱۰۰ نسخه مجله هم به نمایندگی‌ها سفارش می‌دادند. استقبال به حدی بود که روز دوم انتشار مجله نایاب می‌شد.»

امیرحسین فردی به‌واسطه فضای جدیدی که در کیهان بچه‌ها راه انداخته بود آنجا را عملاً تبدیل کرد به دانشگاه پرورش نویسنده‌های حوزه کودک و نوجوان و نویسنده‌های کار بلدی هم تحویل ادبیات ایران داد؛ از شکوه قاسم نیا،، کاظم مزینانی و فرهاد حسن‌زاده گرفته تا محمدرضا بایرامی که البته حالا یکی از نویسنده‌های موفق بزرگ‌سال است.

از اوایل دهه هفتاد اما کم‌کم همان‌طور که خود فردی هم پیش‌بینی کرده بود کیهان بچه‌ها از رونق افتاد. فردی قبلاً گفته بود: «کیهان بچه‌ها، حتی در صورت تداوم انتشار، هرگز مثل دهه ۶٠ خاطره نمی‌شود چون الآن جامعه متفاوت با دیروز است؛ امروز کمتر اتفاق می‌افتد که بچه‌ها مجله‌ای را باعلاقه بخوانند.»
و جدی انگار دیگر بزرگ‌ترها مثل قدیم به فکر بچه‌ها نیستند؛ نه نویسنده‌ها و کارگردان‌ها و نه حتی پدر و مادرها که خیلی حوصله کتاب و مجله خریدن برای بچه‌ها را ندارند!