آیا آب معدنی واقعاً تاریخ انقضا دارد؟

در بحث تاریخ انقضای آب معدنی آن چیزی که باید نگرانش باشید کیفیت آب نیست. پلاستیکی است که آب را با آن بسته بندی می کنند:
معمولاً پلی اتیلن ترفتالات (PET) برای بطری های آب معدنی کوچک و بزرگ
و پلی اتیلن سنگین (HDPE) برای بطری های آب سردکن ها

با سر رسیدن انقضای آب معدنی یا به خصوص با قرارگیری در معرض حرارت از جمله نور خورشید و گرمای ماشین یا کامیون های حمل بار، این پلاستیک ها به درون آب نشت می کنند. به این ترتیب، سم درون این پلاستیک ها وارد آب می شود.
این سم ها سیستم غدد درون ریز بدن را مختل می کنند، امری که باعث مشکلات باروری، سرطان های مختلف، مشکلات عصب شناختی و وارد شدن صدمه به دستگاه ایمنی بدن می شود.

بسیاری از تولیدکنندگان آب معدنی یک تاریخ انقضای استاندارد ۲ ساله روی بطری می زنند.
اما حقیقت آن است که این عدد تقریباً من درآوردی است.

هیچ روش قطعی وجود ندارد که بتواند تعیین کند دقیقاً از چه زمانی آب درون بطری دیگر قابل نوشیدن نیست.

با این حال، بدیهی است که هر چه بطری مدت زمان بیشتری دست به دست شود، احتمال اینکه در معرض حرارت قرار بگیرد یا به طور کلی کیفیت آن شروع به کم شدن کند، بیشتر می شود.

اما کیفیت آب می تواند به عوامل مختلفی بستگی داشته باشد. حتی یک بطری پلاستیکی تازه که ساعت ها در یک کامیون حمل بار گرم بوده می تواند مواد سمی خطرناکی را وارد آب کند، حتی اگر اول از همه به انبار فروشگاه رفته باشد.

اما به طور کلی، تا زمانی که آب معدنی تان را با فاصله ی منطقی بعد از خرید آن بخورید، آن را طولانی مدت در معرض حرارت شدید قرار ندهید یا خیلی نزدیک شوینده های خانگی نگه ندارید و به محض باز کردنش آن را در یخچال بگذارید، آب معدنی تان کاملاً بی ضرر خواهد بود.

مترجم:گلریز برهمند

---