تبیان، دستیار زندگی

چرا برخی از کودکان قهر می کنند؟

یکی از رفتارهای شایع برخی از کودکان برای اینکه به خواسته ی خود برسند، قهر کردن است. والدین باید بدانند که در مقابل این قهر چه رفتاری را باید از خود نشان دهند.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
قهر کودک
قهر، رفتاری است که در بیشتر بچه ها دیده می شود . کودکی که قهر می کند می خواهد با این رفتار بر اطرافیانش تسلط پیدا کند.

قهر کردن کودکان از زمانی که او به دوران اولیه کودکی وارد می شود؛ آغاز شده و با امر ونهی کردن والدین ؛کودک قهر می کند.

والدین برای مقابله با قهر کودکان باید با مهارت های فرزند پروری آشنا باشند تا بتوانند واکنش مناسبی در برابر آنها نشان دهند.کودک اگر ببیند پدر و مادرش نمی توانند به او چیزی بگوید ،مدیریت آنها را به دست می گیرد و با قهر کردن از آنها را به هر جهتی که بخواهد استفاده می کند.

 زمانی که پدر و مادر با قهر کردن کودک ،خواسته ی او را برآورده می کنند، کودک متوجه می شود که این قهر وسیله ای برای رسیدن به خواسته هایش است.

 زمانی که کودک قهر می کند ،والدین باید داستان هایی از زبان حیوانات در مورد نتایج منفی قهر کردن و اینکه دیگران کودکی رو که مدام قهر میکند دوست ندارند،را تعریف کنند.این کار می تواند در قهر کردن کودک موثر باشد و کمک کند که او دیگر قهر کردن را کنار بگذارد.


علت قهر کودکان


اصولا قهر کردن کودک یک رفتار آموزشی است که از پدر، مادر و اطرافیان یاد می گیرد و همین باعث می شود که این رفتار در او تقویت شود.

 دلیل دیگر قهر کودک رسیدن به خواسته ی خود است. همانطور که گفتیم برخی از کودکان خواسته هایی دارند که اگر به آنها نرسند، قهر می کنند.

 گاهی هم دلیل قهر کودکان کمبود توجه است. کودکان در سنین اولیه به شدت نیاز دارند که پدر و مادر آنها را به آغوش طبیعت و گردش ببرند و بیش از پیش به آنها توجه کنند . نیازهای کودکان شامل نیاز به فیزیولوژیک، ایجاد ایمنی و امنیت، تعلق و وابستگی، صحبت و ملاطفت می باشد و اگر والدین توجهی به این نیازهای کودک نداشته باشند؛ممکن است احساس کند که دیگران هیچ توجهی به او نمی کنند و همین باعث می شود که آنها ناراحت شوند و قهر کنند.

گاهی هم ممکن است فرزندان یک خانواده در موضوعی با هم رقابت دارند و هعمین رقابت باعث قهر آنها می شود. در اینجا رفتار والدین هم به این قهرها دامن می زند.

گاهی دلیل ترس کودک ، ترس از تنهایی و تاریکی است. ممکن است پدر و مادر او را در منزل تنها بگذارند و او از تاریکی بترسد و همین باعث شود که او با آنها قهر کند و آنها را با قهر خود تنبیه کند و آن ها را وادار به تغییر محیط یا رفتار کند.ُ
قهر کودک

چگونگی برخورد با قهر کودکان

در برخورد با بچه هایی که زیاد قهر می کنند، بهتر است پدر و مادر رویه ی معقولی را در پیش بگیرند و در برابر خواسته های نامعقول آنها پاسخ منفی دهند.

والدین باید وقتی کودکشان کار اشتباهی می کند، مثلا قهر کردن ؛به آن توجه نکنند، یعنی نه تنبیه کنند نه چیزی، اما در مقابل رفتارهای درست و خوبش به او پاداش دهند و به رفتار او توجه کنند و تشویقش کنند.

در واقع بهترین کار در مقابل قهر کودک، بی توجهی والدین و ماندن بر سر حرف خودشان است. آنها باید به فرزند نشان دهند که حکم و صلاحدید آنها با قهر او تغییری نمی کند.
بهتر است والدین در مقابل قهر فرزندشان عصبانی نشوند و مقابله به مثل نکنند و طوری با او برخورد کنند که انگار متوجه قهر او نشدند و مشغول کارهای روزمره خود شوند و به زندگی عادی خود ادامه  دهند.

پدر و مادر باید  به به فرزندشان بگویند می تواند هر وقت قهرش تمام شد و تصمیم گرفت به خواسته آنها عمل کند، به جمع خانواده برگردد و در هر صورت نظر آنها ثابت خواهد ماند و تن به خواسته او نمی دهند.

زمانی که کودک قهر می کند ،والدین باید داستان هایی از زبان حیوانات در مورد نتایج منفی قهر کردن و اینکه دیگران کودکی رو که مدام قهر میکند دوست ندارند،را تعریف کنند.این کار می تواند در قهر  کردن کودک موثر باشد و کمک کند که او دیگر قهر کردن را کنار بگذارد.

  اگر کودک چیزی از شما می خواهد ولی جواب شما در برابر خواسته اش منفی است، به هیچ وجه تحت تاثیر گریه های او قرار نگیرید و با چهره ای آرام و بدون توجه ، اینگونه رفتارها را در او خاموش کنید.چون اگر واکنش مناسبی در برابر این رفتار آنها نشان ندهید، آنها به این کار عادت می کنند.


 اگر کودک قهر کرد و غذا نخورد بهتر است غذای او را بخورید و به قهر کردن او اهمیتی ندهید.چون در این صورت کودک یاد می گیرد که قهر کردن نه تنها نتیجه ای برای او ندارد بلکه ممکن است به ضرر او هم باشد.

 برای اینکه والدین بدانند با قهر کودک چه کار باید کنند؛ سعی کنند علت قهر کودکان را شناسایی کنند و دلیل قهر کردن او را متوجه شوند.اگر کودک رشد عاطفی کامل پیدا نکرده و یا توانایی برقراری ارتباط کلامی کامل با دیگران را ندارد؛ بهتر است با قاطعیت و مهربانی با او برخورد کنند و به او کمک کنند تا احساساتش را بشناسد.

همچنین اگر کودک چیزی از شما می خواهد ولی جواب شما در برابر خواسته اش منفی است، به هیچ وجه تحت تاثیر گریه های او قرار نگیرید و با چهره ای آرام و بدون توجه ، اینگونه رفتارها را در او خاموش کنید.چون اگر واکنش مناسبی در برابر این رفتار آنها نشان ندهید، آنها به این کار عادت می کنند.
این مطلب صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر شده و محتوای آن لزوما مورد تایید تبیان نیست .