تعریف جهانی بچه خوب!

نویسنده : مهدیسا صفری‌خواه| طنزپرداز
وقتی جوان بودیم، با گفتن جمله «از شکم خودمون زدیم برای بچه‌هامون» می‌تونستیم همه مدال‌های شجاعت دنیا رو ببریم، اما این روزها انگار این جملات روی بچه‌ها تأثیر نداره.‌ الان آدم جرئت نمی‌کنه به بچه‌اش بگه «پاشو می‌خوام اون‌جایی که نشستی رو جاروبرقی بکشم» چون تا یک ماه قشنگ سوژه میشیم. یادش به خیر ما یه قانونی داشتیم که حرف‌های توی خونه از خونه نباید بیرون بره، الان دو ساعت که غفلت کنی می‌بینی همه رازهای خانوادگیت داره بین مردم دست‌به‌دست می‌شه. من باید از شبکه‌های اجتماعی بفهمم همه اون چیزهایی که تو جیب پسرم پیدا می‌کردم، مال خودش بود نه اون دوست‌های تخیلی‌اش، یا این که همه راننده‌های دنیا سیگاری نیستن که بوی سیگارشون بشینه روی لباس پسرم! جدی پول شارژ می‌دین که درباره رفتار پدر و مادرهای دیگه با بچه‌هاشون تو شبکه‌های مجازی بخونین؟ نمی‌خوام ناامیدتون کنم ولی همه پدرومادرها از پروتکل‌های «کنوانسیون رم» پیروی می‌کنن، یعنی هرجای دنیا بری، پدرومادرها به‌صورت پیش‌فرض فکر می‌کنن شما دارین پول و انرژی‌شون رو هدر می‌دین! چیه؟ نابود شدین؟! این به همه اون چیزهایی که هرروز تو شبکه‌های مجازی درباره ما می‌نویسین، در!
از این‌ها گذشته، هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم یه‌روز مجبور بشم براتون شفاف‌سازی کنم و بگم از نظر پدر و مادر، بچه خوب بودن یعنی چی؟ چون ظاهرا همچین چیزی وجود نداره! بچه خوب بچه‌ایه که قوت غالبش نون خالی باشه، آی‌کیوش اندازه اینشتین باشه، به اندازه «ایلان ماسک» از نظر مالی مستقل باشه و بتونه یه سفینه برای پدر و مادرش بخره، به اندازه «متیو مک‌کانهی» جذاب باشه و خرج عمل زیبایی روی دست خانواده‌اش نذاره و از همه مهم‌تر توانایی تولید محتوا از سوتی‌های خودش رو داشته باشه، نه این که خانواده‌اش رو سوژه کنه! لازم نباشه مراقبش باشی تا ببینی درس می‌خونه یا نه، تو اتاقش ویدئوچک نذاری و بذاره دوستاش رو ما انتخاب کنیم! همیشه به ما احترام بذاره، روزی دو ساعت درباره فناوری‌های جدید برامون توضیح بده، اونم چشم تو چشم و شفاهی، نه مکتوب!
حالا دیدین با این تعاریف هیچ بچه خوبی در دنیا وجود نداره؟ ما پدر و مادرها همه سال‌هایی که بهتون می‌گفتیم «تو بهترین بچه دنیایی» در واقع داشتیم به خودمون تلقین می‌کردیم تا بتونیم دوام بیاریم!

---

منبع: روزنامه خراسان