این جوان‌ها کشورشان را دوست ندارند

از دور، کره جنوبی خیلی خوب به نظر می‌رسد. یک دموکراسی پیشرفته، مردمی مرفه، مارک‌های بزرگ جهانی، کمپانی‌های تکنولوژی و زیرساخت‌ها پرزرق‌وبرق؛ اما از نزدیک ماجرا فرق می‌کند.75 درصد جوانان کره‌ای کشورشان را «جهنم» می‌دانند و می‌خواهند از آن فرار کنند.
کره یکی از توسعه‌یافته‌ترین کشورهای دنیا است؛ اما برخی از جنبه‌های آن پنهان مانده است. کره‌ای‌ها بدترین وضعیت سلامت روانی را در میان کشورهای توسعه‌یافته دارند. 95 درصد آن‌ها استرس شدید را روزانه تجربه می‌کنند و یک‌سوم آن‌ها به مراقبت‌های روانی فوری نیازمندند.
کره، بیشترین نرخ خودکشی جهان را در اختیار دارد. تأسف‌بارتر اینکه سال گذشته میزان خودکشی ۳۶ درصد افزایش هم یافته است. روزانه ۴۰ نفر در کره خودکشی می‌کنند و همین اصلی‌ترین علت مرگ جوانان اعلام‌شده است.
از پایان جنگ جهانی تاکنون، کره در اشغال نیروهای نظامی آمریکایی است. هرچند حضور آمریکایی‌ها بارها مورد اعتراض مردم قرارگرفته اما منافع دولت کره اجازه خروج آمریکایی‌ها را نمی‌دهد. در طول این سال‌ها آمریکایی‌ها هر طور که خواسته‌اند با مردم کره رفتار کرده‌اند.
در طول جنگ کره که زنان کره‌ای توسط دولت کره در اختیار ارتش امریکا قرار می‌گرفتند، برخی گزارش‌ها می‌گویند تعداد زنان کره‌ای که با هماهنگی دولت مرکزی در اختیار سربازان آمریکایی بودند تقریباً برابر کل ارتش امریکا در کره یعنی ۳۲۰ هزار نفر بود! باگذشت چند دهه از جنگ کره هنوز هم خبرهایی از تجاوز سربازان ارتش امریکا به زنان کره‌ای منتشر می‌شود. 
اغلب زنان کره جنوبی عمدتاً اعتمادبه‌نفس پائینی دارند، از چهره خود ناراضی هستند و به دنبال شبیه شدن هر چه بیشتر به غربی‌ها می‌گردند. به همین دلیل، کره جنوبی بالاترین نرخ جراحی پلاستیک را در جهان داراست. مردان کره‌ای هم تا زمانی که کارگر خوبی برای کمپانی‌های بزرگ به‌حساب بیایند موردتوجه جامعه قرار می‌گیرند.

چطور ممکن است کشوری که دستاوردهای قابل‌توجهی در رفاه عمومی دارد، نیمی از سالمندان آن در فقر زندگی کنند؟
نابرابری در کره جنوبی فقط مختص سالمندان نیست. بسیاری از فرزندان خانواده‌های فقیر در کره جنوبی فقیر می‌مانند و فقیر می‌میرند.
تئوری قاشق در کره جنوبی به یک باور عمومی تبدیل‌شده است. بر اساس این تئوری هر کودک با قاشقی نقره‌ای، برنزی و خاکی به دنیا میاید و با آن می‌میرد. قاشق خاکی مربوط به خانواده‌های فقیر است.
طبق باور کره‌ای‌ها در کره جنوبی، فرزندان خانواده‌های ثروتمند خیلی راحت پست‌های مدیریتی را اشغال می‌کنند. درنهایت،‌ فرزندانی که در خانواده‌های فقیر بزرگ می‌شوند، شانس زیادی برای پیشرفت ندارند.
فیلم «انگل» که شکاف باورنکردنی میان فقیر و ثروتمند را در جامعه کره به نمایش می‌گذاشت مورد تشویق کره‌ای‌ها قرار گرفت. این فیلم نشان می‌داد که چطور در میان برج‌های پرزرق‌وبرق سئول چه خانواده‌هایی در زیر زمین با فقر دست‌وپنجه نرم می‌کنند.