بازنگشته‌های ورشکسته

ورزش ایران در سال‌های اخیر با چالش‌های زیادی روبرو بوده است؛  از مشکلات مالی گرفته تا ناکامی در مسابقات مختلف بین‌المللی، باعث شد روزهای پر تب‌وتابی را سپری کند اما یکی از دردناک‌ترین این اتفاقات مهاجرت گسترده ورزشکاران ایرانی بود. ورزشکارانی که چشمشان را بر آب، خاک و زادگاهشان بستند و به کشورهای دیگر مهاجرت کردند. در ادامه به معرفی و دلیل پناهندگی و مهاجرت این ورزشکاران می‌پردازیم.

مهاجرت برخی ورزشکاران از کشور سال‌هاست به اشکال مختلفی اتفاق می‌افتد. شکست اخیر سعید مولایی جودوکار ایرانی که سال گذشته از ایران رفت بار دیگر موضوع مهاجرت ورزشکاران را به سوژه رسانه‌ها تبدیل کرده است.
مولایی اکنون بیش از یک سال است که به کشور مغولستان پناهنده شده و برای این کشور مسابقه می‌دهد. مولایی در رقابت‌های مسترز چین و در همان اولین مبارزه خود پس از پناهندگی شکست خورد و از دور مسابقات کنار رفت. او بار دیگر در جودوی مسترز قطر، مقابل حریف اتریشی خود ضربه‌فنی شد و از دور رقابت‌ها حذف شد.
محمد رشنونژاد هم که در جودو خیلی زود چهره شد، در سال‌های گذشته در حین مسابقات برای ایران؛ درخواست پناهندگی داد. رشنونژاد در جریان رقابت‌های جهانی ژاپن در همان مبارزه نخست شکست خورد و حذف شد. وی مدتی پس از پناهندگی ناچار شد مدال‌های خود را به حراج بگذارد.
احسان رجبی هم پس از ماجرای دوپینگش از کشور مهاجرت کرد و پس از خروج از ایران به نتایج درخشانی دست نیافت.
کیمیا علیزاده نیز در ماه 98 رسماً مهاجرت خود را به اروپا تائید کرد. طبق قانون فدراسیون جهانی تکواندو: «ورزشکار در شرایطی می‌تواند برای کشور جدید مبارزه کند که 3 سال از مبارزه‌اش برای کشور خودش گذشته باشد.» علیزاده در مسابقات جام جهانی که شهریور 98 به میزبانی چین برگزار شد در بخش تیمی برای ایران مبارزه کرد.
سامان طهماسبی، کشتی‌گیر سرشناس کشورمان هم یکی دیگر از پناهنده‌های ورزشی است که ده سال پیش ایران را ترک کرد اما المپیک 2016 پایان راه طهماسبی بود. وی در این مسابقات حذف شد و پس‌ازآن از دنیای کشتی خداحافظی کرد.
مینا علیزاده نیز بعد از اعزام به مسابقات جهانی در سال 2009 به کشور آلمان درخواست پناهندگی داد.
پوریا جلالی پور هم یکی از ورزشکاران پارالمپیکی ایران که برای کسب سهمیه راهی هلند شد و دیگر به ایران برنگشت.
 الش مرادی در رشته شطرنج، پوریا پورابراهیم و محمود زاویه در رشته غریق نجات، شروین پاکدل و سعید فضل اولی در رشته قایقرانی، از ورزشکارانی هستند که راهی کشور دیگری شدند و موفقیت آن‌چنانی هم پس از رفتنشان از ایران به دست نیاورند اما چرا ورزشکاران به‌جای ماندن در ایران و یا حتی راه صحیح مهاجرت، اقدام به پناهندگی و مهاجرت می‌کنند؟
پذیرش درخواست پناهندگی این ورزشکاران صرفاً به دلیل سوءاستفاده سیاسی و تحقیر ایران از سوی جهان غرب رخ می‌دهد چراکه اگر این ورزشکاران، شهروندانی معمولی بودند هیچ‌گاه به این سادگی به آن‌ها پناهندگی داده نمی‌شد. ورزشکاران در ازای دریافت پناهندگی، به کشورهای غربی اجازه می‌دهند که از آن‌ها سوءاستفاده تبلیغاتی کنند.