مهمترین دوره برای شناخت از همسر
در دوران عقد یکی از سنگینترین و خطیرترین وظایف زندگی فرد بر عهدهاش قرار گرفته و آن وظیفهی شناخت دقیق و همه جانبهی شباهتها و تفاوتهای وی با همسرش است.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : شنبه 1399/10/13 ساعت 10:39
شاید بتوان دوران عقد را مهمترین زمان از زندگی مشترک دانست. بسیاری از افراد دوران عقد را دوران راحتی و آسایش دانسته و از آن به عنوان آخرین فرصت برای تفریح و خوشگذرانی قبل از شروع زندگی مستقل و تحمل بار سنگین مسئولیتهای آن یاد میکنند. ولی نباید از خاطر برد که در این دوران یکی از سنگینترین و خطیرترین وظایف زندگی فرد بر عهدهاش قرار گرفته و آن وظیفهی شناخت دقیق و همه جانبهی شباهتها و تفاوتهای وی با همسرش است.
تفاوتهای فردی و فرهنگی زوجین تا آنجا که منجر به اختلافات عمیق و ریشهای نگردد، میتواند به تکامل متقابل زوجین و رشد و تعالی آنها کمک کند. به همین دلیل دو طرف باید سعی در شناخت همه جانبهی این تفاوتها نمایند. دوران عقد دوران شناخت ویژگیها و انتظارات خود و طرف مقابل با هدف دست یافتن به یک تفاهم بنیادی و سازنده برای ادامهی مسیر زندگی مشترک است.
در راستای دست یافتن به این شناخت و تفاهم، نقش مشاهده و روشهای غیرمستقیم و غیرملموس قابل انکار نیست. بدینمعنا که زوجین باید ارتباط گسترده و نزدیکی در شرایط و محیط های گوناگون با یکدیگر برقرار کرده تا با تمام مسائل و مشکلاتی که در آینده احتمال بروز خواهد رفت، آشنا شوند و آمادگی لازم را برای بهترین و صحیحترین برخورد در چنین شرایطی داشته باشند..
تفاوتها طبیعی است
وجود درجهای از اختلافات گوناگون فردی، خانوادگی و خرده فرهنگی بین زوجها بر هیچکس پوشیده نیست. هرچند پیش از ازدواج و در مرحلهی انتخاب همسر باید تلاش کرد تا فردی را برای زندگی مشترک انتخاب کرد که حداقل تفاوتها را با ما داشته باشد، اما علیرغم این تلاش بازهم وجود سطحی از تفاوتها و اختلافات اجتنابناپذیر خواهد بود.تفاوتهای فردی و فرهنگی زوجین تا آنجا که منجر به اختلافات عمیق و ریشهای نگردد، میتواند به تکامل متقابل زوجین و رشد و تعالی آنها کمک کند. به همین دلیل دو طرف باید سعی در شناخت همه جانبهی این تفاوتها نمایند. دوران عقد دوران شناخت ویژگیها و انتظارات خود و طرف مقابل با هدف دست یافتن به یک تفاهم بنیادی و سازنده برای ادامهی مسیر زندگی مشترک است.
در راستای دست یافتن به این شناخت و تفاهم، نقش مشاهده و روشهای غیرمستقیم و غیرملموس قابل انکار نیست. بدینمعنا که زوجین باید ارتباط گسترده و نزدیکی در شرایط و محیط های گوناگون با یکدیگر برقرار کرده تا با تمام مسائل و مشکلاتی که در آینده احتمال بروز خواهد رفت، آشنا شوند و آمادگی لازم را برای بهترین و صحیحترین برخورد در چنین شرایطی داشته باشند.
تفاوتهای فردی و فرهنگی زوجین تا آنجا که منجر به اختلافات عمیق و ریشهای نگردد، میتواند به تکامل متقابل زوجین و رشد و تعالی آنها کمک کند. به همین دلیل دو طرف باید سعی در شناخت همه جانبهی این تفاوتها نمایند