ماجرای مرد مسیحی که به حقانیت اسلام پی برد، هدیه‌های آسمانی پایه هفتم

ماجرای مرد مسیحی که مسلمان شد از این قرار بود، که در زمان خلافت و زمامداری امام على (ع) در کوفه، زره آن حضرت گم می شود و بعد از چندى زره حضرت نزد مردی مسیحى پیدا شد.

علی (ع) به او فرمود: این زره از آن من است، ولی آن مرد انکار کرد و گفت: زره در دست من است، شما که ادعا می‌کنید باید دلیل بیاورید.

امام على (ع)  او را به محضر قاضى برد و اقامه دعوى کرد که این زره از آن من است، نه آن را فروخته ام و نه به کسى بخشیده ام و اکنون آن را در نزد این مرد یافته ام. 

شریح، قاضى دادگاه، به آن مرد گفت: خلیفه ادعاى خود را اظهار کرد، تو چه مى گویى؟ او گفت: این زره مال خود من است و در عین حال، گفته مقام خلافت (امیر المؤمنین) را تکذیب نمى کنم، ممکن است خلیفه اشتباه کرده باشد.

قاضى رو به امام(ع) کرده و عرضه داشت: شما مدّعى هستید و این شخص منکر است، به همین جهت، ارائه شاهد بر عهده شماست.

على(ع) خندید و فرمود: قاضى راست مى گوید، اکنون باید شاهد آورم، ولى من شاهدی ندارم. (البته در برخی نقل ها اعلام شده که حضرت شاهدانی را نیز ارائه کردند که از طرف قاضی به دلائلی مورد پذیرش قرار نگرفت.) قاضى روى این اصل که مدّعى شاهد ندارد، به نفع مسیحى (یا یهودی) حکم کرد و او هم زره را برداشت و روانه شد.ولى مرد مسیحى که خود بهتر مى دانست زره برای چه کسى است، پس از آنکه چند قدم برداشت، برگشت و گفت: این طرز حکومت و رفتار از نوع رفتارهاى بشر عادى نیست، از نوع حکومت انبیاست سپس اسلام آورد و اقرار کرد که زره برای على (ع) است و در مسیر صفّین از دست او افتاد.

آنگاه حضرت علی (ع) از اسلام آوردن او خوشحال شد و زره را به او هدیه داد. طولى نکشید که او با شوق و ایمان در زیر پرچم على (ع) و به همراه او با خوارج در جنگ نهروان جنگید.

نزاع و کشمکش میان امام علی (ع) و مرد مسیحی، آن گونه که در پرسش ترسیم و تصویر شده، نبوده است؛ بلکه آنان با احترام و به دور از هر گونه درگیری ظاهری، برای روشن شدن ادعا و احقاق حقّ به سوی قاضی رفتند؛ زیرا نباید تصوّر شود که برای به دست آوردن حق باید نزاعی را انداخته و به طرف مقابل بی احترامی کرده، رفتار انسانی را زیر پا گذاشت، و او را در اجتماع بی آبرو نمود، بلکه با احترام و محبت به طرف مقابل هم می توان طرح دعوا کرد.

در این داستان نیز نه امام علی(ع) برای رسیدن به حق خویش خشونت به خرج داد و نه آن طرف مقابل بعد از شنیدن دعوا برآشفت.

گرچه حکم دادگاه بر اساس قرائن و شواهد ظاهری که در مورد سایر دعاوی وجود دارد، صادر شده و در واقع حق به حق­دار نرسیده بود، اما با مسلمان شدن طرف مقابل به دلیل مشاهده رفتار پسندیده امام علی(ع) عملا نتیجه­ای بهتر از آنچه تصور می رفت به دست آمد.

شیوه برخورد امام علی(ع) نوعی احترام به اقلیت های مذهبی و رعایت حقوق مدنی آنها بود، که در موارد دیگری نیز این موضوع مشاهده می شود.

رعایت حقوق اقلیت ها از سوی آن حضرت، موضوعی تعجب آور نیست و گرنه آن حضرت می توانست بدون‌ مراجعه‌ به‌ دادگاه، زره‌ خویش‌ را از آن مرد بگیرد.

نمونه ای از فداکاری امام علی (ع)

- جنگ احد (در سال سوم هجرت) فرا رسید، جنگ بسیار سختی بود، کار به جایی رسید که در قسمت آخر جنگ سپاه دشمن پیروز شد و همه مسلمانان فرار کردند.

تنها امام علی (ع) همراه پیامبر (ص) و یکی از اصحاب بنام (ابودجانه انصاری) در صحنه ماندند در برابر سپاه پنج هزار نفری دشمن (که جمعی از آنها کشته شده بودند) و ابوسفیان مکرر سپاه خود را برای کشتن پیامبر (ص) تحریک می کرد،

در این بحران عجیب، علی (ع) پروانه وار دور پیامبر (ص) می گشت و از حمله های دسته جمعی دشمن، جلوگیری می کرد هر وقت گروهی به سوی پیامبر (ص) حمله می کردند، علی (ع) در برابر آنها می ایستاد و آنها را پراکنده می نمود.

سوالات درس ششم، هدیه های آسمانی پایه هفتم:

مرد مسیحی چگونه به حقانیت دین اسلام پی برد و مسلمان شد؟
مرد مسیحی وقتی دید دادگاه اسلام او را با پیشوای مسلمانان برابر می داند و حکم به سود او و به زیان رهبر خود می دهد.
گفت: این گونه داوری را فقط در دین و مکتب پیامبران می توان دید و این دادگاه و داوری نشانه حقانیت شماست که رهبری از موقعیت خود سوء استفاده نمی کند و سپس مسلمان شد.

سه نمونه از فداکاری های حضرت علی(ع)را به صورت خلاصه بیان کنید.
- لیله المبیت: در شب هجرت پیامبر(ص)برای حفظ جان ایشان در بستر او خوابیدند.
- جنگ خیبر: در قلعه را از جا کند و جنگجوی خیبر را کشت و باعث شکست یهودیان شد.
- جنگ خندق: پس از عبور عمروبن عبدود از خندق و مبارز طلبیدن، با کشتن او به یاری اسلام آمد.

بنابر فرمایش امیرالمومنین(ع) خداوند از آگاهان در برابر شکم بارگی ستمگران چه عهد و پیمانی گرفته است؟
در برابر زیاده خواهی ستمگران مظلومان سکوت نکند و حق مظلوم را از ظالم بستانند.

---